ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1130

หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เย่เทียนก็ไม่ได้ปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ร่างกายของเขาฟื้นตัวในเบื้องต้นแล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงสภาพสูงสุด แม้ว่าจะกลับไปที่เมืองเจียงหนันแล้ว วิธีที่ดีที่สุดคือการปิดบังตัวตนของเขา แอบสืบสวนอย่างลับๆ

เขาได้รับความลำบากมากมายในช่วงสามปีที่ผ่านมา

เหมือนคนที่มีร่างกายแข็งแรงได้สูญเสียมือและเท้าไปอย่างกะทันหัน หากไม่มีพลังชี่แท้คอยค้ำจุน เขาก็ยากที่จะปรับตัว

ในช่วงสามปีที่พักฟื้น เย่เทียนไม่เคยว่างเลย

เมื่อหวนนึกถึงเหตุการณ์ต่อสู้กับสมเด็จพระสันตะปาปาในตอนนั้นอย่างถี่ถ้วน เย่เทียนก็ยิ่งแน่ใจว่าตัวเองถูกหลอกใช้!

เหตุใดสมเด็จพระสันตะปาปาจึงอยากได้คัมภีร์โบราณอย่างกับคนเสียสติ? คิดจะครองโลกจริงหรือ? ล้อเล่นน่า เขาไม่ได้ปกครองแม้แต่ดินแดนสามส่วนของตัวเองด้วยซ้ำ!

ในเวลานั้นเขาค่อนข้างโชคดี ที่ได้คัมภีร์โบราณมาอยู่ในมือเพื่อหลบหลีกจากหายนะ หลังจากนั้นเขาพบว่าเครื่องมือที่ใช้ประกอบพิธีทางศาสนาที่สำคัญของสำนักวาติกันชิ้นหนึ่งได้หายไป ทำให้ทั้งสำนักวาติกันเกิดความวุ่นวาย

เย่เทียนมั่นใจว่านี่เป็นกลลวงของแก๊งหย่งเย่ เขามั่นใจว่าตัวเองถูกคนหลอกใช้! ท่ามกลางความสงสัยต่างๆ นานา เย่เทียนไม่กล้าติดต่อกับใครเลย ทำได้เพียงหาที่ที่จะรักษาตัวเองอย่างเงียบๆ

แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ เย่เทียนได้รับข่าวว่า แก๊งหย่งเย่มาถึงเมืองเจียงหนันแล้ว

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เมืองเจียงหนันก็คือสถานที่ที่เขาใช้ก่อร่างสร้างตัว ตอนนี้แก๊งหย่งเย่ได้เข้ามาแทรกซึมอีกครั้ง เย่เทียนสงสัยว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรบางอย่างกับคนรอบตัวเขา

เขาจำเป็นต้องกลับมา และด้วยทรัพยากรทางการเงินในปัจจุบันของเขาก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาฟื้นคืนสภาพที่ดีที่สุดได้ เขาต้องการสมุนไพรล้ำค่าจำนวนมาก มันต้องการเงินทั้งหมด!

เมื่อรู้สึกถึงการไหลเวียนของคัมภีร์หวงในร่างกายของเขา ในที่สุดเย่เทียนก็ผ่อนคลายความหน้านิ่วคิ้วขมวดของเขาลงไปมาก

เมื่อเดินออกจากสุสาน ก็เห็นรถยนต์แล่นออกไปไกลอย่างช้าๆ เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ หวังว่าพวกเธอจะไม่ตำหนิเขา!

หลังจากจัดเสื้อผ้าและหมวกของตัวเองแล้ว เย่เทียนก็เดินไปที่ริมถนนและโบกเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง

เมืองเจียงหนัน บริษัทแซ่เฉิน

การเสียชีวิตอย่างกะทันหันของเย่เทียนเป็นการโจมตีครั้งใหญ่ต่อ บริษัทแซ่เฉิน ด้วยชื่อเสียงที่ผ่านมาของเย่เทียน ไม่มีใครกล้าคิดละโมบแม้แต่น้อย

แต่เมื่อเย่เทียนหายตัวไปเป็นเวลานาน ชื่อเสียงของเขาก็เริ่มควบคุมจิตใจของหลายคนไม่อยู่

เฉินหวั่นชิงเดินออกจากห้องทำงานด้วยสีหน้ากังวลใจ บริษัทตกอยู่ในสภาวะสุ่มเสี่ยงภายใต้แผนการของผู้คนจำนวนมาก เมื่อครู่ก็ได้รับแจ้งจากทางธนาคารว่าจะเพิกถอนเงินกู้ก่อนกำหนด

แม้ว่าเธอจะขอร้องอย่างหนัก แต่ก็ได้มาเพียงกำหนดเดทไลน์สามวันเท่านั้น

ตึกกำลังจะถล่มแล้ว!

แม้ว่าหัวใจของเธอจะเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความขุ่นเคือง แต่เฉินหวั่นชิงก็เก็บอารมณ์ไว้ กลายเป็นผู้อำนวยการหญิงหน้าตาเย็นชาอีกครั้ง แบบนี้เท่านั้นจึงจะไม่ทำให้คนในบริษัทแตกตื่น

“เย่เทียน ฉันคิดถึงคุณมากเลยนะ!” เฉินหวั่นชิงคิดในใจเงียบๆ

เธอมีความสามารถ มีความแข็งแกร่ง แต่ก็รับมือกับคนเลวๆ มากมายเกินไปไม่ไหว เธอรู้สึกเหนื่อยล้า ได้แต่นึกถึงอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของเย่เทียน

ถ้าเขาอยู่ที่นี่ สถานการณ์จะต้องไม่เลวร้ายขนาดนี้!

อารมณ์แบบเด็กผู้หญิงเป็นเรื่องยากที่จะเกิดขึ้นกับตัวเธอ แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยมากจริงๆ

ไม่เพียงแต่ทางร่างกายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงจิตใจด้วย

ทันทีที่เธอเดินออกจากอาคาร รถลี่บินยาวพิเศษคันหนึ่งจอดอยู่หน้าประตู

ประตูรถเปิดออก สวีย่าเดินออกมาพร้อมกับดอกกุหลาบในมือ “คุณเฉิน ผมรอคุณอยู่นานแล้ว!”

“คุณชายสวีไม่ต้องมากพิธีหรอกค่ะ!” เฉินหวั่นชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจเต็มไปด้วยความโมโห

แม้ว่าเฉินหวั่นชิงจะไม่ได้ใช้กำลังมากนัก แต่การเตะถูกตำแหน่งสำคัญของผู้ชาย สวีย่าไม่ได้เตรียมป้องกันไว้เหรอ? ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ใบหน้าของเขากลายเป็นสีม่วง

“บัดซบ! ของราคาถูกอย่างคุณกล้าดียังไงมาเตะผม! โอ๊ย! คุณรนหาที่ตายแล้ว!

ถึงอย่างไรสวีย่าก็เป็นผู้ชาย และยังเป็นผู้ชายที่มีความกระตือรือร้นในการออกกำลังกาย มีร่างกายที่แข็งแรง แม้ว่าส่วนสำคัญของร่างกายจะเจ็บปวด แต่ความโกรธที่รุนแรงทำให้เขายกมือขึ้นเพื่อตอบโต้กลับ

เฉินหวั่นชิงก็นึกไม่ถึงว่าสวีย่าจะโหดร้ายขนาดนี้ ตอนแรกยังคิดฉวยโอกาสตอนที่เตะอีกฝ่ายหนีออกจากห้องไป แต่นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะยังมีเรี่ยวแรงโจมตีเธอ!

ยิ่งไปกว่านั้นบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังสวีย่าก็เข้ามาขวางทางเธอไว้เช่นกัน สถานการณ์ตกอยู่ในอันตราย!

เมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกตบ พนักงานบางส่วนของบริษัทแซ่เฉินที่กำลังมุงดูอยู่ก็ทนไม่ไหวหันหน้าหนี แม้ว่าสวีย่าจะเป็นไอ้สารเลว แต่พวกเขาก็แตะต้องไม่ได้จริงๆ

“ผัวะ!”

ไม่มีเสียงตบเกิดขึ้น แต่เป็นท่อนแขนของสวีย่าถูกคนจับไว้เสียงดังชัดเจน

“หืม? ไอ้เวรนี่มาจากไหน คิดจะเป็นฮีโร่ปกป้องสาวงามเหรอ? พวกแกมองบ้าอะไรอยู่? ฉันเลี้ยงพวกแกให้มายืนเฉยๆ เหรอ?” สวีย่าดึงแขนกลับ พบว่าแขนของตัวเองถูกตรึงไว้ด้วยห่วงเหล็กอย่างแน่นหนา เขาตะโกนไล่หลังด้วยความโมโหทันที

บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างสวีย่าล้วนตกตะลึง พวกเขามองไม่เห็นจริงๆ ว่าอีกฝ่ายวิ่งเข้ามาได้อย่างไร เพียงชั่วพริบตาเดียว อีกฝ่ายก็จับแขนของสวีย่าได้

เป็นไปได้อย่างไร? บอดี้การ์ดเหล่านี้ทั้งตกใจและโกรธ พวกเขารายล้อมเข้ามา ต้องการเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามต่อหน้าพวกเขาเหรอ? รนหาที่ตาย! แต่พวกเขายังไม่ทันได้เข้าไปใกล้ ร่างกายก็รู้สึกเจ็บปวด กระเด็นถอยหลังออกไป

บอดี้การ์ดเหล่านี้มองเห็นการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายไม่ชัดเจน แต่สวีย่ามองเห็นอย่างชัดเจน

ชายผู้นี้แข็งแกร่งมาก!

สวียากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ลูกผู้ชายต้องรู้จักล่าถอยเมื่อเสียเปรียบ เขากลอกตาหันไปพูดกับชายสวมหมวกว่า “เข้าใจผิดกัน! ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน! คุณเฉิน คุณว่าจริงไหม?”