ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1132

เย่เทียนและเฉินหวั่นชิงกำลังพูดความในใจอยู่ในห้องอาหารส่วนตัว นอกร้านอาหาร หลังจากชายร่างสูงใหญ่เดินลงมาจากรถแล้ว ผู้ชายคนหนึ่งที่มีแผลเป็นบนหน้าเดินเข้ามา

มีชายหนุ่มรูปร่างผมบางสวมแว่นกันแดดอยู่ข้างเขา แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนที่ฝึกวรยุทธ์

ถึงแม้ว่าบนร่างของชายที่มีแผลเป็นบนหน้าจะเต็มไปด้วยพลัง แต่ต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้แล้ว เขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เขากล่าวประจบสอพลอว่า“ พี่ชิ่ง คนที่คุณกำลังตามหาอยู่ข้างใน!”

“ข่าวได้รับการยืนยันแล้ว?” พี่ชิ่งสูดลมหายใจเบา ๆ แล้วเหลือบมองร้านอาหารเจ้าหก และรู้สึกแปลกเล็กน้อย

ประธานหญิงของตระกูลเฉินปรากฏตัวที่นี่? หรือว่าข่าวจะผิดพลาด?

“ไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน! คนอยู่ข้างใน ไม่มีใครไม่รู้จักประธานของบริษัทแซ่เฉินแห่งเมืองเจียงหนันหรอก!” ชายที่มีแผลเป็นบนหน้าโค้งคำนับ และตบหน้าอกด้วยรอยยิ้มเพื่อรับประกัน

“หวังว่าข่าวของคุณจะไม่ผิดพลาด! ตอนนี้นายท่านสวีโกรธมาก ถ้าคุณกล้าโกหกพวกเรา........”

“โอ้! ผมไม่กล้าหรอก!” เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของชายที่มีแผลเป็นบนหน้าทันที “รับประกันว่าเป็นคนที่พวกคุณต้องการตามหาอย่างแน่นอน เพียงแต่ผู้ชายคนนั้นสวมหมวก ทำให้คนของผมไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน”

“อืม!” พี่ชิ่งพยักหน้า แล้วเหลือบมองลูกน้องตนเอง

คนเหล่านี้เดินเข้าไปในร้านอาหารด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่สามารถทานอาหารมื้อนี้อย่างสงบได้แล้ว!” เย่เทียนถอนหายใจอย่างกะทันหัน แล้วรีบลูบหน้าตนเองสองสามครั้ง

เฉินหวั่นชิงรู้สึกตกตะลึง ตอนนี้หน้าตาของเย่เทียนเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

“คุณ”

“ไม่ต้องแปลกใจ หลายคนเคยเห็นหน้าตาของผมมาก่อน มันเป็นแค่กลอุบายเล็ก ๆในยุทธจักรเท่านั้น!” เย่เทียนยิ้มและส่ายศีรษะ

“คุณค่อย ๆ ทานอาหารไปเถอะ ผมจัดการคนพวกนั้นแล้วพวกเราค่อยมาคุยกัน!”

เย่เทียนเดินออกไปพร้อมถือตะเกียบอยู่ในมือ ทันทีที่เขาเปิดประตู เขาก็เตะบอดี้การ์ดหนึ่งคนที่ถือมีดสั้นอยู่ในมือ จนกระเด็นออกไปทันที

“คนนี้แหละ! นายท่านสวีสั่งว่าถ้าสามารถฆ่าเขาได้จะได้รับเงินหนึ่งแสนหยวน!”

“บุก! คนที่แกว่งเท้าเข้าหาเสี้ยนและกล้ายั่วยุตระกูลสวี พวกเราตอนนี้ลาภก้อนโตอยู่ตรงหน้าแล้ว!”

คนเหล่านั้นรีบพุ่งออกไปทันที พร้อมกับเสียงตะโกนที่วุ่นวาย

เย่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย แมวไม่อยู่ หนูร่าเริง ตอนนี้ใคร ๆ ก็กล้าที่จะตั้งตนเป็นใหญ่ในเมืองเจียงหนัน!

“ฮึ่ม!” เย่เทียนขว้างตะเกียบออกไป ผ่านดวงตาของพวกบอดี้การ์ด ตอนที่พวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนอง หมัดของเย่เทียนก็กระแทกไปที่กรามของเขาอย่างรุนแรงแล้ว

“ปัง!”

พลังมหาศาลทำให้คนที่อยู่ข้างหลังล้มทันที เพราะที่นี่เป็นร้านอาหารแมลงวัน ทางเดินแคบจนน่าสงสาร แล้วจะสามารถรองรับคนจำนวนมากได้อย่างไร!

เย่เทียนไม่หยุดพัก จัดการคนที่ไม่มีวรยุทธ์พวกนี้ ซึ่งพวกเขาเป็นเพียงบอดี้การ์ดที่มีพละกำลังเท่านั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่จิ๊บจ๊อยมาก

การเตะต่อยหลายครั้ง คนเหล่านี้ที่คนภายนอกมองแล้วน่ากลัว ตอนนี้พวกเขานอนลงบนพื้นและร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“พรึบ!”

เย่เทียนหลบไปทางซ้ายตามสัญชาตญาณ แต่ติ่งหูของเขาถูกพลังนี้จนกลายเป็นรอย

“เคยฝึกวรยุทธ์?”เย่เทียนหรี่ตาแล้วมองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาอย่างช้า ๆ

พี่ชิ่งสะบัดผมยาวของตนเอง “ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนธรรมดา แต่น่าเสียดายที่คุณยั่วยุผิดคน! ฝีมือของคุณไม่เลวนี่ ใครเป็นอาจารย์ของคุณ?”

“ยั่วยุผิดคน?” เย่เทียนเห็นคนที่บ้าระห่ำเช่นนี้น้อยมาก ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะมีความสามารถอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังเป็นมือใหม่ ใครให้ความมั่นใจแก่เขา!

“ตอนนี้คุณพูดออกมายังทันอยู่ สิ่งที่คุณทำในวันนี้ไม่ใช่แค่คุณเดือดร้อนคนเดียวเท่านั้น แม้แต่อาจารย์ที่อยู่เบื้องหลังของคุณก็จะถูกลงโทษไปด้วย!”

เย่เทียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง คนแซ่สวีคนนี้ช่างบ้าระห่ำจริงๆ!

นึกไม่ถึงว่ายังต้องการสืบอาจารย์ที่อยู่เบื้องหลังตนเอง ใครให้ความมั่นใจแก่เขา? แล้วเขาก็นึกถึงตระกูลใหญ่ในเมืองเจียงหนันที่ถูกตระกูลสวีสามารถกดขี่ เรื่องนี้อาจไม่ธรรมดา!