ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1141

“เย่ซา?” สวีย่ารู้ว่าเรื่องไม่ได้ง่ายขนาดนี้ เมื่อมองสีหน้าที่พึงพอใจของหลี่ฮวนหยุนแล้ว เขาเข้าใจจุดประสงค์ของอีกฝ่ายที่เรียกตนเองมาที่นี่

“ผมไปหาคนของแก๊งมังกรรอยัลแล้ว วางใจเถอะ เขาจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานหรอก!” หลี่ฮวนหยุนกล่าวจบ ก็เทเหล้าให้ตนเองหนึ่งแก้ว

“เห็นว่าคุณชายสวีสนใจเฉินหวั่นชิง ผมมีโอกาสจับคู่ให้พวกคุณ เป็นอย่างไรบ้าง? สนใจไหม?”

“โอกาส? โอกาสอะไร?”

“ผมได้ตรวจสอบชัดเจนแล้ว คนที่ชื่อเย่ซาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเฉินหวั่นชิง” หลี่ฮวนหยุนสูบซิการ์

“ผมจะให้คนจัดการงานเลี้ยงแลกเปลี่ยนธุรกิจ ตอนนี้บริษัทแซ่เฉินจะต้องถนอมโอกาสนี้อย่างแน่นอน!” ยิ่งอยู่หลี่ฮวนหยุนยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นเรื่อย ๆ “เมื่อถึงเวลาแล้ว คุณชายสวีแค่มอมเหล้าเธอ แล้วสามารถรวบหัวรวบหางเธอได้ เฉินหวั่นชิงก็จะกลายเป็นของคุณชายสวีแล้ว?”

เจ้าหมอนี้กำลังทำร้ายตนเอง!

นี่เป็นปฏิกิริยาแรกของสวีย่า ไม่มีทางเลือก เพราะความโหดเหี้ยมของเย่ซา ทิ้งเงามืดขนาดใหญ่ไว้ในใจของเขา

อาศัยปิดจุดเส้นแนวลมปราณก็สามารถทำให้ตนเองตายทั้งเป็น กลอุบายเช่นนี้เขาจะสามารถต่อต้านได้อย่างไร?

นอกจากนี้แก๊งมังกรรอยัลจะเทียบสำนักตงหัวได้อย่างไร!

แม้แต่หวางยี่ซานแห่งสำนักตงหัวก็แพ้ให้แก่เขา แล้วแก๊งมังกรรอยัลมีคุณสมบัติอะไรที่จะต่อสู้กับเย่ซา?

แต่เขาก็ไม่สามารถล่วงเกินหลี่ฮวนหยุนที่อยู่ตรงหน้าได้ ในเมื่ออีกฝ่ายรนหาที่ตาย งั้นตนเองก็จะทำให้เขาสมปรารถนา!

“โอเค! ผมคิดว่ายังต้องพึ่งพาอาศัยคุณชายหลี่!”

“เอาล่ะ สาวสวยพวกนี้ล้วนมาใหม่ คุณชายสวีไม่ต้องเกรงใจ ผมจะติดต่อคนเรื่องจัดงานเลี้ยงเดี๋ยวนี้เลย”

สวีย่าเหลือบมองผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ รูปร่างหน้าตาดี อ่อนเยาว์และเป็นธรรมชาติ ซึ่งทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่าย

“ไปเถอะ ขึ้นไปชั้นบน!”

พวกเขาล้วนเป็นลูกค้าประจำ สวีย่ามาถึงห้องส่วนตัวของตนเองโดยไม่ต้องมีคนนำทาง

เพียงแค่หลังจากเดินเข้าไปข้างใน สวีย่าก็รู้สึกตกใจ

เกิดอะไรขึ้น? ทำไมตนเองไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง?

เพื่อการทดสอบ ผู้หญิงคนนั้นใช้ความพยายามไปไม่น้อย ตอนนี้หน้าของสวีย่าขาวซีดราวกับกระดาษ

ตนเองพิการแล้วเหรอ? เดิมที่เป็นมังกรผงาดตอนนี้กลายเป็นหนอนไปแล้วเหรอ?

แล้วจะให้สวีย่ายอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไร!

“ต้องเป็นเย่ซาอย่างแน่นอน!”

ทำให้สวีย่าคิดถึงรอยยิ้มที่ลึกซึ้งตอนสุดท้ายของเย่ซา ความทรมานที่เจ็บปวดเป็นเพียงการอำพรางเท่านั้น การลงโทษที่แท้จริงอยู่ตรงแล้ว!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สวีย่าก็ผลักผู้หญิงคนนั้นออก และรีบวิ่งออกไปจากประตูทันที

ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้ว “คุณชายสวี ที่แท้เป็นเหมือนขันที! คนไร้ประโยชน์ ทำให้ฉันเสียพลังไปมากเปล่า ๆ!”

สวีย่าจากไปด้วยใบหน้าเคร่งขรึม จุดบุหรี่ขณะที่นั่งอยู่ในรถ

จนกระทั่งนิ้วของเขาถูกก้นบุหรี่เผา เขาถึงได้มีสติขึ้นมา หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็โทรไปสอบถามข้อมูลการติดต่อของเย่เทียน

“ใคร?”

เย่เทียนเพิ่งปรุงเม็ดยาเสร็จ ถึงแม้ว่าตอนนี้แดนของเขาจะลดลง มันเกือบจะเท่ากับการเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด แต่ประสบการณ์ในการปรุงยานั้นยังอยู่ กระทั่งมีประสิทธิภาพมากกว่าเมื่อก่อน

เพียงแต่ยังไม่ทันได้ชื่นชมยาที่ตนเองปรุงออกมา เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เป็นตัวเลขที่ไม่คุ้นเคย

“เย่ซาหรือเปล่า?”

“คุณชายสวี?” เย่เทียนไม่ได้รู้สึกแปลกใจ น้ำเสียงมีความเย้ยหยันเล็กน้อย

“เป็นฝีมือของคุณใช่ไหม?”

“คุณชายสวี คําพูดนั้นไม่สามารถพูดพล่อย ๆ ได้ ผมรักษาอาการบาดเจ็บของคุณจนหายดีแล้ว และผมก็รับเงินมาแล้วด้วย ดังนั้นจะไม่มีการคืนเงินใด ๆ ทั้งสิ้น!” เย่เทียนบีบเม็ดยาที่อยู่ในมือ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

คัมภีร์หวงกำลังซ่อมแซมเส้นลมปราณนั้นเหมือนหิวกระหายเป็นอย่างยิ่ง กลืนกินยาที่กลายเป็นกระแสน้ำอุ่นอย่างต่อเนื่อง

สิ่งที่ทำให้เขานึกไม่ถึงยิ่งกว่านั้นก็คือคัมภีร์โบราณที่เขาถืออยู่เริ่มเปล่งแสงสีทองจาง ๆ ออกมา

แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าคัมภีร์โบราณมีประวัติความเป็นมา แต่น่าเสียดายหลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บแล้ว เขาไม่มีพลังชี่แท้ที่จะไปกระตุ้นคัมภีร์โบราณ ตอนนี้ร่างกายของเขาเพิ่งฟื้นตัว คัมภีร์โบราณก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว

“วิชาหลอมหยกกลั่นทองคำ!”

เสียงดังก้องอยู่ในสมองของเขา ตามด้วยสูตรที่ซับซ้อน

แต่ละสูตรสอดคล้องกับการเคลื่อนไหว มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในสมองของเขา และเริ่มฝึกขึ้นมาทันที

เย่เทียนไม่กล้าฟุ้งซ่านแม้แต่น้อย และการนั่งสมาธิคราวนี้ของเขากินเวลาเป็นวัน

เฉินหวั่นชิงโทรหลายครั้งแต่โทรไม่ติด หลังจากลังเลอยู่สักครู่ เธอก็แต่งหน้า แล้วรีบไปวิลล่าที่เย่เทียนพักอาศัยอยู่

ขณะนี้ฟ้ามืดแล้ว ในวิลล่าของเย่เทียนนั้นไม่มีแสงสว่าง

“ออกไปเที่ยวเตร่อีกแล้ว?”

ไม่ใช่ว่าเฉินหวั่นชิงเป็นคนที่คิดมาก เพียงแต่เมื่อก่อนเย่เทียนเคยทำเช่นนั้นหลายครั้ง

เฉินหวั่นชิงหยิบกุญแจสำรอง เปิดประตูและเดินเข้าไป

ห้องนอนบนชั้นสอง เย่เทียนลืมตาขึ้น เมื่อเขาเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาคือเฉินหวั่นชิง รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

เฉินหวั่นชิงเปิดไฟ ขณะนี้ในห้องยังมีกลิ่นหอมของเม็ดยา เธอเดินตามกลิ่นหอมจนไปถึงห้องนอน

แต่ขณะที่เธอเปิดประตู เธอก็รู้สึกว่าตนเองถูกคนล็อกตัว

“โอ๊ย!”

เฉินหวั่นชิงรู้สึกตกใจมาก ขณะที่เธอกำลังจะตะโกน เธอรู้สึกว่าปากของตนเองถูกปิด แล้วใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว ดวงตาเริ่มเบลอ