ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1147

เมื่อเผชิญกับการโจมตีเชิงรุกของเย่เทียนแล้ว ทั้งสองคนไม่รีบร้อน ราวกับว่าพวกเขาคาดไว้แล้ว

พวกเขาสามารถหลบหมัดของเย่เทียนได้อย่างง่ายดาย แล้วทั้งสองคนก็โจมตีพร้อมกัน

ยังไม่ทันที่เย่เทียนจะตอบโต้ กริชเย็นเฉียบแทงเข้าไปในเสื้อคลุมของเย่เทียนแล้ว

พลังบำเพ็ญของพวกเขาทั้งสองคนไม่เพียงไปถึงระดับดำสูงสุดแล้ว แต่พวกเขายังประสานกันได้อย่างลงตัว ไม่ใช่สิ่งที่สามยอดฝีมือของแก๊งมังกรรอยัลสามารถเทียบได้!!

สิ่งสำคัญที่สุดคือวรยุทธ์ของพวกเขาสองคนยอดเยี่ยมมาก ไม่ใช่คนที่มาจากสำนักเล็ก ๆ

“ไม่น่าแปลกใจที่จองหองขนาดนี้ ที่แท้มีฝีมือนี่เอง”

“คุณคือเย่ซาใช่ไหม? คุณมีคุณสมบัติที่จะอยู่ในรายชื่อการตามฆ่าของพวกเราสองพี่น้อง จำชื่อพวกเราไว้ ไปถึงนรกแล้วจะได้ฟ้องยมบาลถูก!”

“อี้ถัง จากสำนักฉือซิน!”

“อี้เฉียน จากสำนักฉือซิน!”

การที่พวกเขาสองคนแจ้งชื่อเสียงเรียงนามของตนเองนั้นแสดงให้เห็นสิ่งหนึ่งเช่นกัน นั่นคือพวกเขามีความมั่นใจว่าเย่เทียนจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินคืนนี้ ดังนั้นสถานะตัวตนของพวกเขาจะไม่ถูกเปิดเผยแน่นอน

เย่เทียนชอบนิสัยตรงไปตรงมาและจองหองของพวกเขา อย่างน้อยก็สามารถช่วยเขาประหยัดเวลาในการตรวจสอบสถานะตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาได้มาก

“งั้นก็ขอบคุณ!”

เย่เทียนพยักหน้า จากนั้นแขนของเขาสั่นเล็กน้อย ปล่อยพลังชี่แท้ออกจากมาจากร่างกาย

เมื่อสักครู่เย่เทียนแค่ตรวจสอบว่าร่างกายของตนเองไปถึงระดับไหนแล้ว ตอนนี้ถึงจะเป็นเวลาเอาจริง

“มีฝีมือนี่!” อี้ถังขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมีบางอย่างผิดปกติ เห็นชัดเจนว่าเขาแค่เขย่าแขนเบา ๆ แต่ทำให้เขารู้สึกถึงอันตราย

อี้เฉียนรู้สึกเหมือนกัน ทั้งสองฝ่ายสบตากัน และรู้ว่าพวกเขาจะต้องต่อสู้ให้จบโดยเร็วที่สุด

ทั้งสองคนพุ่งเร็วมาก คนหนึ่งกลิ้งอยู่บนพื้น ส่วนอีกคนพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพียงแค่พริบตาเดียวพวกเขาก็มาอยู่ตรงหน้าเทียนแล้ว บีบบังคับให้เย่เทียนถอยไปข้างหลัง

เย่เทียนไม่ได้รู้สึกกังวล มองหาข้อบกพร่องของอีกฝ่ายอย่างละเอียด

แขนคู่หนึ่งขวางการโจมตีของอี้เฉียนเอาไว้ ส่วนเท้าก็หลีกเลี่ยงการโจมตีแบบกลิ้งมาของอี้ถัง ดูเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังกดดันเย่เทียน แต่ความจริงแล้วพวกเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายใด ๆ ต่อเย่เทียนได้

กลับกัน จากแรงสั่นสะเทือนของเย่เทียนทำให้อี้เฉียนรู้สึกแขนชาเล็กน้อย

“รอต่อไปไม่ได้แล้ว ฆ่า!”

อี้เฉียนคำราม

อี้ถังไม่ได้พูดอะไร อี้ถังที่กลิ้งอยู่บนพื้นสะบัดแส้พยัคฆ์ขึ้นไปด้านบน แล้วพุ่งไปที่ร่างกายส่วนล่างของเย่เทียน

ขณะที่เย่เทียนกำลังสกัดกั้น เขาบิดร่างกายตนเองอย่างแรงทันที

ซึ่งทำให้ร่างกายของเขากระโดดขึ้น ตอนนี้แส้พยัคฆ์มาถึงขมับของเย่เทียนแล้ว!

อี้เฉียนโจมตีเช่นกัน กริชในมือเล็งไปที่ดวงตาทั้งคู่ของเย่เทียน!

ตามคำกล่าวที่ว่าสองหมัดยากจะสู้สี่มือ กระบวนท่านี้มีทั้งความเท็จและความเป็นจริง ก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิตต่อเย่เทียนทันที นอกจากนี้ยังกล่าวได้ว่าเป็นการลอบฆ่าอีกด้วย

แต่พวกเขาไม่ได้สังเกตว่าลำต้นของต้นไม้หักถูกยกขึ้นอยู่ใต้เท้าของเย่เทียนอย่างเงียบ ๆ

“พรึบพรับ!”

เสียงแผ่วเบาทำลายความเงียบ

ขณะนี้ข้อศอกของเย่เทียนล็อกแส้พยัคฆ์ของอี้ถังเอาไว้ ขณะที่มือของเย่เทียนจับกริชของอี้เฉียนเอาไว้แน่น! กริชนั้นไม่ได้ทำอันตรายต่อมือของเย่เทียน!

แน่นอนว่ายังมีอีกปัญหาหนึ่ง

เสียงนั้นมันเกิดอะไรกันแน่?

อี้เฉียนไอย่างรุนแรง จากนั้นดวงตาของเขาว่างเปล่า เขาปล่อยกริชที่อยู่ในมือ และเขาจับกิ่งไม้ที่ปักทะลุหัวใจตนเองไว้แน่น

“ห๊ะ! คุณฆ่าอี้เฉียนจริง ๆ หรือ? ผมจะฆ่าคุณ!”