ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1161

ถึงในใจของเย่เทียนโมโห แต่ก็ยังควบคุมสติได้สำหรับการที่แก๊งมังกรรอยัลสามารถตามหาตำแหน่งที่แท้จริงของซาซษกิโนโซมิเจอเร็วขนาดนี้มันก็เกินความคาดหมายของเขาไปบ้างเหมือนกัน

และมันก็ทำให้เขาอดไม่ได้ที่ต้องพิจารณาความสามารถของตัวเอง

ถ้าเขาสามารถควบคุมแก๊งมังกรรอยัลได้อย่างสมบูรณ์ละก็ ถ้าอย่างนั้นใครก็ตามที่คิดจะก่อความวุ่นวายจะหนีรอดจากเงื้อมมือของเขาได้ยังไง?

ที่อยู่ อยู่ตรงชานเมืองของเมืองเจียงหนัน ในสถานที่นี้ชื่อว่าเขาผิงติ่ง

ที่นี่ค่อนข้างออกไปทางชนบทแล้ว ด้วยความที่หลายปีมานี้เศรษฐกิจมันโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ลำพังแค่วิวที่อยู่รอบๆ เขาผิงติ่งก็ทำให้เกิดโฮมสเตย์ขึ้นมากมาย

โนโซมิ ซาซากิก็ซ่อนตัวอยู่ในนั้นแหละ!

พูดกันตามตรง การที่อีกฝ่ายเลือกซ่อนตัวอยู่ที่นี่ มันก็ทำให้คนที่ตามหานึกไม่ถึงจริงๆ เย่เทียนจอดรถไว้ตรงป่าข้างทาง จากนั้นก็ค่อยๆ เดินเข้าไปในหมู่บ้าน

ตอนนี้โนโซมิ ซาซากิไม่ได้แตกต่างอะไรกับคนจีนเลย แถมการใช้ภาษายังดีกว่าคนในพื้นที่เสียอีก

“คุณจั่ว อาหารที่คุณสั่งเตรียมเสร็จแล้วครับ!” ประตูห้องถูกเปิดออก ชายชราคนหนึ่งเดินตัวโค้งเข้ามา หรี่ตาแล้วยิ้มให้โนโซมิ ซาซากิ

“ขอบคุณครับผู้เฒ่า วันนี้จะมีเพื่อนมาคนหนึ่ง ต้องรบกวนหน่อยนะ!”

“ไม่เลยครับ!” ผู้เฒ่ารีบโบกมือ

“ถ้าไม่ได้คุณจั่วช่วยไว้ เราสองคนจะมีชีวิตแบบนี้ได้ยังไง ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างในคืนนี้ได้เตรียมไว้หมดแล้ว และไม่มีทางทำให้คุณจั่วผิดหวังแน่นอนครับ!”

พูดจบตาแก่ก็พูดเบาๆ ว่า “พอดีเมื่อกี้ เอ้อโก่วล่าสัตว์ป่ามาได้ ปกติไม่มีทางได้กินแน่นอนครับ!”

“ขอบคุณครับ!” โนโซมิ ซาซากิพนมมือแล้วกล่าวขอบคุณ จากนั้นก็นั่งรออยู่ในห้องตอนนี้อาหารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอาจจะไม่ได้เลิศหรูอะไร แต่กลิ่นหอมกลับเย้ายวนมาก

ตอนที่เย่เทียนมาถึงหน้าบ้านผู้เฒ่า ประตูบ้านก็ถูกเปิดออกแล้ว

“คุณคือแขกของคุณจั่วสินะ! เชิญครับ!”

การบริการแบบนี้มันเกินความคาดหมายของเย่เทียนไปแล้ว โนโซมิ ซาซากิคนนี้น่าสนใจดีนี่

ภายใต้การนำทางของผู้เฒ่า เย่เทียนก็ได้พบหน้ากับโนโซมิ ซาซากิ

เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง “ดูเหมือนว่าคุณจะคาดไว้แล้วว่าผมจะมา!”

“แน่นอนครับ!” โนโซมิ ซาซากิหันไปโบกมือให้ผู้เฒ่า

ผู้เฒ่ารับรู้ได้ว่าบรรยากาศมันไม่ปกติ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก ตอนที่ออกไปจากห้องก็ไม่ลืมทีจะปิดประตูด้วย

“กลางป่ากลางเขามีแต่อาหารธรรมดา หวังว่าคุณเย่จะไม่เกรงใจนะครับ!”

เย่เทียนรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาคิดจะทำอะไร หลังจากที่มองเขาไปทีหนึ่งสุดท้ายก็นั่งลงตรงข้ามโนโซมิ ซาซากิ

“คุณเย่เทียนคงไม่กลัวผมจะวางยาพิษในเหล้าหรอกมั้งครับ!”

โนโซมิ ซาซากิรินเหล้าให้เย่เทียนอย่างนอบน้อมแก้วหนึ่ง จากนั้นก็หยิบแก้วที่อยู่ข้างหน้าตัวเองขึ้นกินที่เดียวหมดแก้ว

เย่เทียนหรี่ตา และได้กินเหล้าในแก้วเข้าไปเหมือนกัน “ว่ามา คุณกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่?ปกติผมเป็นคนที่คุยกันง่าย แต่ถ้ามีใครมาทำร้ายเพื่อนผม ผมก็ไม่มีทางปล่อยผ่านไปแน่นอน!”

“ผมรู้ว่าพวกคุณมีคำกล่าวอยู่คำหนึ่ง เกล็ดกลับด้านของมังกร ใครแตะต้องตาย! ครั้งนี้โนโซมิ ซาซากิคนนี้สะเพร่าะเกินไป!”

พูดจบโนโซมิ ซาซากิก็ลุกขึ้น ชักดาบออกมาแล้วฟันลงไปที่ฝ่ามือของตัวเอง

แววตาของเย่เทียนเกิดประกายที่เยือกเย็น แต่ก็ไม่ได้เข้าไปห้าม

ต้องบอกก่อนว่าการแสดงมารยาทของคนหยิงนั้นสุดจริงๆ แต่ความชั่วนั้นไม่สามารถตัดสินด้วมารยาทได้ คนเหล่านี้ต้องใช้คำว่าซ่อนดาบในรอยยิ้มมาเปรียบเปรยถึงจะเหมาะ

เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าโนโซมิ ซาซากิคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่!

“ฟี๊ด!”

เลือดสดๆ พุ่งกระฉูดออกมา อาหารหอมๆ บนโต๊ะโชยด้วยกลิ่นเลือดทันที!

“โนโซมิ ซาซากิ นี่คุณต้องการอะไรกันแน่?”