ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1167

วันนี้ถูกกำหนดแล้วว่าต้องไม่ธรรมดา ถึงตอนนี้กลางลานบ้านตระกูลสวีจะเกิดเรื่องแล้ว แต่ความจริงยังมีคนอื่นที่ซ่อนตัวเพื่อรอจังหวะอยู่

ซ่านหงเลี่ยงหันกลับมามองชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ

“นายพลเฝิง ลูกศิษย์ของยมเทพปรากฏตัวแล้ว! เจ้าสำนักของสำนักหมื่นลี้ส้งเทียนฉางก็ออกมาแล้วเหมือนกัน รวมถึง…เย่ซาด้วย!”

“หืม?”

นายพลเฝิงก็คือคนที่ตำหนิซ่านหงเลี่ยงวันนั้น พอได้ยินชื่อเย่ซาก็ถึงกับต้องขมวดคิ้ว

“คนๆนี้ใช่คนของตระกูลเย่มั้ย?”

ซ่านหงเลี่ยงคิดๆ แล้วส่ายหน้า “ไม่น่าใช่ครับ! เย่เทียนกับตระกูลเย่ไม่ลงรอยกัน น่าจะเป็นเพื่อนเก่าของเย่เทียนมากกว่าครับ!”

“คนๆนี้ปรากฏตัวออกมาค่อนข้างกะทันหัน ต่อให้เป็นเราก็ยังหาข้อมูลไม่ได้”

“อืม!” นายพลเฝิงพยักหน้า

“ถึงคนคนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นมิตรหรือศัตรู แต่ในเรื่องลูกศิษย์ของยมเทพก็เหมาะที่ะดึงมาเป็นพวก สำนักหมื่นลี้ก็มารนหาที่ตายเอง! ระฆังราชาสะกดถ้าอยู่ในสำนักใครจะเอาไปได้?”

แววตาของนายพลเฝิงเปี่ยมด้วยความดูแคลน “ถ่ายทดลงไป ทุกทีมมีแค่เป้าหมายเดียว คือห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้เด็ดขาด!”

“ครับ!”

ซ่านหงเลี่ยงตอบรับเสียงดัง จากนั้นก็หายเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว

นายพลเฝิงเป็นนายพลที่สมบูรณ์แบบ จ้องมองไปยัง ตระกูลสวีที่อยู่ไกลๆ แล้วพึมพำออกมา

“เย่ซา เย่เทียน พวกคุณมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน? ไม่ว่ายังไงเย่เทียนก็เสียสละเพื่อประเทศของเรา เรื่องแบบนี้มันมากเกินไปแล้ว ให้มันยุติที่เรื่องนี้เถอะ!”

นายพลเฝิงแสดงแววตาที่อาฆาตออกมา ถึงขั้นทำให้ลมที่อยู่รอบๆ เบาลงไปเยอะ

ยอดฝีมือแดนระดับฟ้า สามารถเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศโดยรอบได้!

ในลานกว้างของตระกูลสวี ส้งเทียนฉางโบกมือเบาๆ ระฆังราชาสะกดที่อยู่ในมือส้งเหว่ยหยุนก็ค่อยๆ ลอยไปหาเขา

ผู้ส่งสารแห่งยมราชไม่มีทางปล่อยให้เรื่องที่ทำให้ส้งเทียนฉางได้เปรียบเกิดขึ้นเด็ดขาด กระตุกเคียวยาวในมือ ตัวเขาก็ได้ลอยเข้าไปหาส้งเทียนฉางราวกับไม่มีน้ำหนัก

“ติ้ง!”

จู่ๆ ระฆังราชาสะกดที่ลอยอยู่กลางอากาศก็ได้เกิดเสียงที่ดังกังวานขึ้น ผู้ส่งสารแห่งยมราชที่ยกเคียวยาวในมือขึ้นได้ชะงักอยู่กลางอากาศ

“ทำไมท่านต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วย? คิดจริงๆ เหรอว่าระฆังราชาสะกดจำเป็นต้องอยู่ในมือถึงใช้งานได้?”

ส้งเทียนฉางยิ้มออกมาที่มุมปาก พร้อมกับชี้พัดในมือไปที่ผู้ส่งสารแห่งยมราช

“ซู่ๆ!”

อาวุธลับพุ่งออกไป พุ่งตรงไปยังผู้ส่งสารแห่งยมราช แต่เรื่องที่น่าเหลือเชื่อก็ได้เกิดขึ้น หน้ากากของผู้ส่งสารแห่งยมราชราวกับไม่มีอยู่จริง มันได้บิดเบี้ยวแล้วปล่อยให้อาวุธลับพุ่งผ่านไป โดยไม่ได้รับความเสียหายแต่อย่างใด!

“เป็นไปได้ยังไง!” ส้งเทียนฉางทำหน้าตกใจ

และในจังหวะเดียวกันเคียวในมือของผู้ส่งสารแห่งยมราชก็ได้ฟันลงมา

“จี๊ดจี๊ด ส้งเทียนฉาง แกคิดจริงๆ เหรอว่าฉันไม่ได้เตรียมการมาก่อน ตอนนี้ แกไปตายได้แล้ว!”

ส้งเทียนฉางสีหน้าเปลี่ยนไป จากนั้นก็เขย่งขาแล้วเด้งตัวออกไปข้างหลัง

แต่ผู้ส่งสารแห่งยมราชกลับไม่ยอมเลิกลา เคียวยาวในมือปะทะเข้ากับพัดของส้งเทียนฉางอย่างต่อเนื่อง จนเกิดประกายไฟขึ้นมามากมาย

การต่อสู้ของทั้งคู่ไม่ได้มีผลอะไรกับการสู้รบด้านล่าง แค่รูปแบบการต่อสู้ในครั้งนี้เปลี่ยนไปเท่านั้น

ชิเจิงจ้องเขม็งไปที่ส้งเหว่ยหยุน

“คนๆนี้ชื่อเย่ซา เป็นบอดี้การ์ดของบริษัทแซ่เฉิน ถ้าคิดถึงเรื่องเล่นงานบริษัทแซ่เฉิน เราอาจจะร่วมมือกันเล่นงานมันทิ้งก่อนเป็นไง?” คำพูดของชิเจิงทำให้ ส้งเหว่ยหยุนสนใจขึ้นมา

พูดตามตรง ตอนนี้พวกเขาสู้กันจนเริ่มเหนื่อยแล้ว ถ้าสุดท้ายโดนเย่เทียนลักไก่ไป ไม่ว่าใครก็ต้องรู้สึกแย่กันทั้งนั้น

“ตกลง!” ส้งเหว่ยหยุนครุ่นคิดไปพักหนึ่งแล้วตอบตกลง

ร่วมกันสู้กับคนนอก?

เย่เทียนยิ้มแล้ว เดิมทีคนพวกนี้ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาอยู่แล้ว เป้าหมายจริงๆ วันนี้ก็คือระฆังราชาสะกดที่ลอยอยู่กลางอากาศ!

แต่ตอนที่เขากำลังเข้าใกล้ระฆังราชาสะกด สถานการณ์ก็ได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง!

การที่เครื่องรางทิพย์ปรากฏออกมาไม่รู้ว่าดึงดูดผู้คนได้มากมายเท่าไหร่ เย่เทียนก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะได้มาง่ายๆ แต่เขาก็ยังมั่นใจอย่างมาก

เพราะเขาเชื่อในฝีมือของตัวเองมากกว่า!

“นี่พ่อหนุ่ม นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอควรเอาไปครอบครอง รีบถอยไปซะ! อย่าบังคับให้ตาเฒ่าคนนี้ต้องลงมือเข่นฆ่าเลย!”

คนที่พูดนั้นเป็นพระสงฆ์เฒ่ารูปหนึ่ง แค่เสื้อผ้าไม่ค่อยเหมือนกับพระสงฆ์ทั่วไปเท่าไหร่ ดูค่อนข้างจริงจังและภูมิฐาน

“คนของวัชรยานอย่างนั้นเหรอ?”

เย่เทียนขมวดคิ้ว

“ในเมื่อรู้กว้างขนาดนี้ ตาเฒ่าคนนี้ก็ไม่อยากทำให้เธอต้องลำบากใจ ระฆังราชาสะกดนี่มีความเกี่ยวข้องกับวัชรยานของเราอย่างมาก ถ้าวันนี้เธอยอมถอยไป วัชรยานจะตอบแทนเธอเป็นอย่างดี!”

“คุณคิดว่าผมเป็นเด็กรึไง?” เย่เทียนขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ “อย่าว่าแต่คุณเลย ต่อให้ผู้ประเสริฐที่สุดมา ระฆังราชาสะกดนี่ผมก็ไม่ยอมยกให้!”

“พ่อหนุ่มนี่ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเอาซะเลย ในเมื่อเธออยากตาย งั้นฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้!”

พระสงฆ์จากวัชรยานดวงตาโกรธเกรี้ยว จากนั้นมือทั้งสองข้างก็ประสานอิน สุดท้ายก็ซัดฝ่ามือใส่เย่เทียน

“ตี้ถงแปดด้าน!”

เย่เทียนไม่คิดจะถอย แสงสีทองที่เจิดจรัสเปล่งประกายออกจากตัวเขา ร่างมายานั้นเหมือนดั่งมองดูทั่วทั้งใต้หล้า จนกดพระสงฆ์จากวัชรยานลงไป

“ปะ….เป็นไปได้ยังไง!

พระสงฆ์จากวัชรยานไม่เคยคิดมาก่อนว่าเย่เทียนจะมีกระบวนท่าที่แข็งแกร่งแบบนี้ ท่ามกลางความตื่นตกใจก็ถูกร่างมายาของเย่เทียนตบกระเด็นไป ส่วนระฆังราชาสะกดสุดท้ายก็ถูกเย่เทียนคว้าเอาไว้ได้

“วิ้ง!”

ระฆังราชาสะกดดิ้นรนสุดชีวิต มันไม่อยากถูกเย่เทียนควบคุม

แต่น่าเสียดาย เมื่อตกอยู่ในมือของเย่เทียนมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีก!