ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1189

เสียงคำรามของกู่เย่วบีบคั้นหัวใจ สาเหตุที่แท้จริงคืออะไรพวกเย่เทียนไม่รู้ แต่การที่จะสามารถทำให้ผู้ชายคนหนึ่งเกลียดชังได้มากขนาดนี้ และยังอยู่ระหว่างลูกพี่ลูกน้องกันด้วย สิ่งที่เกิดขึ้นในนั้นจึงอาจไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไร

กู่เถียนถูกกู่เย่วทุบตีอยู่แบบนี้จนแทบจะกลายเป็นเนื้อสับ และฉากนั้นเต็มไปด้วยเลือด

กู่เย่วเฉื่อยช้าอยู่ครู่หนึ่ง และเดินเข้าไปต่อหน้าเย่เทียนก็ได้คุกเข่าลงโดยตรง

เย่เทียนยกมือขึ้น และดันตัวกู่เย่วลุกขึ้นโดยตรง

“ฉันโกหกคุณ!” กู่เย่วพูดเบาๆ ว่า “ทางลับที่นี่นำไปสู่ส่วนลึกของทะเลทรายก็จริง แต่ในตอนท้ายของทางเดินลับมีแท่นบูชาขนาดใหญ่ และภายในแท่นบูชามีหนอนแห่งความตายที่ทรงพลังมาก!”

“นี่เป็นความผิดของฉันเอง ฉันยินดีที่จะถูกลงโทษ การแก้แค้นของฉันได้เสร็จสิ้นแล้ว แล้วแต่ปรมาจารย์เย่จะจัดการฉัน!”

กู่เย่วก้มศีรษะลงด้วยความรู้สึกผิดเต็มใบหน้า โดยไม่กล้ามองหน้าเย่เทียนเลย

เย่เทียนถอนหายใจ “หมายความว่าเส้นทางลับนี้สามารถเข้าไปสู่ในทะเลทรายส่วนลึกได้จริงๆ ใช่ไหม?”

“ใช่!”

กู่เย่วพยักหน้า “หลังจากที่บรรพบุรุษของตระกูลกู่ค้นพบซากปรักหักพังในปีนั้นเส้นทางลับนี้ไม่เป็นอันตรายเลย แต่บรรพบุรุษของตระกูลจ้าวดึงดูดหนอนแห่งความตายมาเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ถึงได้ปิดกั้นเส้นทางนี้โดยสิ้นเชิง!”

“อะไรนะ?” จ้าวเทียนฉีอุทาน “นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!”

“ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้?” กู่เย่วตะคอกอย่างเย็นชา “บรรพบุรุษของเจ้าไม่ได้เข้าไปในส่วนลึกของทะเลทรายโดยบังเอิญ พวกมันมีอยู่สี่คนทั้งหมดที่เข้าไปด้วยกัน! น่าเสียดายที่ท้ายที่สุดมีเพียงบรรพบุรุษของตระกูลจ้าวและตระกูลเราที่หนีออกมาได้”

“สำหรับวิธีการหนีออกมานั้น ในสมุดบันทึกเล่มนี้ได้จดบันทึกไว้อย่างชัดเจน!”

กู่เย่วหยิบสมุดบันทึกที่คล้ายกับเล่มที่ประมูลออกมา แล้วโยนลงบนพื้นโดยตรง

หลังจากคำรามราวกับระบายออกมา กู่เย่วก็ล้มลงกับพื้นอย่างหดหู่ใจ “มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด! มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด!”

เย่เทียนส่ายหัว และความแค้นในหัวใจของกู่เย่วได้ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างกะทันหันจึงทำให้จิตใจของเขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก มันถึงทำให้เขามีลักษณะในตอนนี้

“ช่างมันเถอะ ในเมื่อมาถึงที่แล้ว พวกเราก็ลองไปประลองกับสิ่งที่เรียกว่าหนอนแห่งความตายกันเถอะ!”

หลังจากที่เย่เทียนพูดจบก็ก้าวเข้าไปที่ส่วนลึกของทางเดินลับ

ในทางเดินลับมืดมิด จ้าวเทียนฉีหยิบแท่งไฟออกมาแล้วขว้างออกไปในระยะไกล มันก็ยังพอจะสามารถช่วยให้มองเห็นถนนข้างหน้าได้ชัดเจน

เย่เทียนเดินอยู่ที่ด้านหน้าสุด และเขาที่มีสติอันคมชัดก็ให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างต่อเนื่อง

ด้วยการขยับหูเล็กน้อย กลับได้ยินเสียงน้ำไหลรินอยู่ที่นี่งั้นเหรอ!

“ใกล้จะถึงตำแหน่งแท่นบูชาแล้ว!” กู่เย่วก็ได้ยินเสียงน้ำไหล และก็รีบออกเสียงแจ้งเตือน

“ชิ!”

เย่เทียนขมวดคิ้ว และส่งสัญญาณให้พวกเขาห้ามส่งเสียงดังมากเกินไป จากนั้นก็สำรวจเพื่อก้าวไปข้างหน้า แม้ว่าด้านหน้าจะมืดมิด แต่เย่เทียนก็สามารถเห็นโครงร่างของวัตถุภายในได้อย่างคร่าวๆ

แท่นบูชาทรงกลมแห่งหนึ่ง ล้อมรอบด้วยเสาแปดต้น บนแท่นบูชามีวัตถุทรงกลมขดอยู่ที่นั่น เหมือนจะเป็นงูเหลือมยักษ์ตัวหนึ่ง

ดวงตาของเย่เทียนหรี่ลงอย่างช่วยไม่ได้

นี่อาจจะเป็นหนอนแห่งความตายในตำนาน!

มีตำนานเล่าขานมากมายเกี่ยวกับหนอนแห่งความตายในทะเลทราย และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือหนอนแห่งความตายสามารถเดินทางได้อย่างอิสระในทะเลทราย ตอนที่โจมตีผู้คนส่วนใหญ่จะคาดเดาไม่ถึง และมักถูกกลืนกินในขณะที่ยังอยู่ในความงุนงง!

เป็นสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัวมาก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะฆ่ามันทิ้งอยู่ในทะเลทรายแห่งนี้

สิ่งที่ทำให้เน่เทียนตื่นเต้นยิ่งกว่าก็คือแม้ว่าแท่นบูชานี้จะไม่รู้ว่าใช้ทำอะไร แต่ในนั้นกลับอุดมไปด้วยชี่ทิพย์อยู่มากมาย! ซึ่งสามารถเปรียบได้กับหยกขาวชั้นยอดเลยทีเดียว!

“แท่งไฟเรืองแสง!”

เย่เทียนโบกมือ จากนั้นจ้าวเทียนฉีก็มอบแท่งไฟเรืองแสงส่วนเกินอยู่ในมือของเขาไป

เย่เทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็โยนแท่งไฟไปทางฝั่งตรงข้ามโดยตรง

แท่งไฟเรืองแสงวาดส่วนโค้งที่สวยงาม เผยให้เห็นทุกสิ่งบนแท่นบูชาในขณะที่กำลังเดินทางเข้าไป