ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1226

“แกมันคือคนบ้า!”

เย่เทียนมองเขาอย่างเย็นชา

หลี่ซือกลับยักไหล่แบบไม่แยแส “แกไม่ต้องดิ้นรนแล้ว โดนพิษหวายสวรรค์เข้าไป ทุกคนต้องตายกันหมด! ส่วนฉันนะเหรอ......”

หลี่ซือกวักมือแล้ว เถาวัลย์เส้นหนึ่งไชออกจากพื้นดิน พันล้อมบนแขนของเขาไปโดยตรง

“ตัวหวายสวรรค์เองนี้ก็คือสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะหลังจากผ่านความพยายามของฉันมา ในที่สุดมันยังมีจิตสำนึกนิดๆ”

ในสายตาของหลี่ซือเปล่งประกายแววตาอันบ้าคลั่ง “รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเข้าร่วมแก๊งหย่งเย่?”

หลี่ซือคล้ายจะปลดปล่อยและเริ่มพูดกับตนเอง

“บนโลกนี้มีเพียงแก๊งหย่งเย่ที่ไม่สนใจสถานะของฉัน เติมเต็มความต้องการทุกอย่างของฉัน ด้วยเหตุนี้เพียงพอที่จะประหยัดเวลาฉันมาเก็บรวบรวมและเลี้ยงดูหวายสวรรค์ไปได้สามสิบปี!”

“แกรู้ไหมว่านี่มันหมายความว่าอะไร?”

“นี่หมายความว่าลูกรักตัวน้อยของฉันจะเติบโตเร็วขึ้นไง!” หลี่ซือพูดจบมองเย่เทียนอย่างชั่วร้ายแล้วหัวเราะออกมา

“ส่วนสิ่งที่ฉันต้องชดใช้ไม่ใช่แค่ช่วยเหลือแก๊งหย่งเย่ฆ่าคนไม่กี่คนเท่านั้นเองเหรอ!”

“เทียบกันกับสวะพวกนั้น แกว่าเจ้าน่ารักตัวน้อยของฉันสำคัญยิ่งกว่าหรือเปล่า?”

พูดจบหลี่ซือใช้มือแตะไปที่หน่ออ่อนของหวายสวรรค์สักหน่อย

คาดไม่ถึงหวายสวรรค์ราวกับมีจิตสำนึก หลังจากที่หลี่ซือแตะโดนมันจึงถอยหลังออกไปเว้นระยะห่างระดับหนึ่ง

“แกมันบ้าไปแล้วจริงๆ!”

เย่เทียนถอนหายใจทีหนึ่ง “หรือว่าในสายตาแกชีวิตคนไม่คุ้มค่าขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ฮาๆ! ตอนที่ฉันโดนคนเห็นเป็นตัวประหลาด มีคนเคยถามฉันว่าเป็นคนด้วยเหรอ?”

ทันใดนั้นหลี่ซือหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่งออกมา “มีบางครั้ง คนยังสู้พืชไม่ได้เลย!”

“แกว่างั้นใช่ไหมล่ะ!” หลี่ซือถามหวายสวรรค์ด้วยท่าทางเอ็นดู

การตอบสนองของหวายสวรรค์ต่อเขาคือพันแขนของเขาไว้อย่างอ่อนโยน

เย่เทียนตะลึงแล้ว ไม่ได้พูดคุยหัวข้อสนทนานี้ต่ออีก “เหมือนว่าฉันจะไม่ได้ผิดใจแก๊งหย่งเย่สักหน่อย ทำไมพวกแกต้องมาฆ่าฉันด้วย? แม้กระทั่งยอมผิดใจสำนักวาติกัน? หรือพวกแกคิดจริงๆ ว่าตัวเองไม่มีศัตรู?”

“เรื่องพวกนั้นฉันไม่รู้ แต่สำหรับแกนั้น ฉันยังค่อนข้างรู้สึกสนใจ!”

หลี่ซือมองเย่เทียนแล้วแวบหนึ่ง “ฉันไปค้นข้อมูลของแกมา ฉันรู้แค่เรื่องเดียว แก๊งอยากหาของชิ้นหนึ่งที่ไม่ได้เป็นของตระกูลเย่ แต่กลับโดนคนเอาออกมา!”

เย่เทียนรู้สึกตื่นตกใจ วินาทีแรกเขานึกถึงหน้าปกทองภายในตานเถียนแล้ว

บางที นี่ก็คือเหตุผลที่แก๊งหย่งเย่ตามฆ่าตนเอง?

ส่วนหลี่ซือยังบอกว่าถูกคนนำออกมา นี่อธิบายได้ว่าตัวหน้าปกทองเองเป็นของแก๊งใดแก๊งหนึ่ง? แก๊งหย่งเย่? ไม่น่าจะใช่!

ทันใดนั้นเอง เย่เทียนนึกถึงสถานที่หนึ่งได้ โลกบู๊โบราณ!

เป็นที่ไหนกันถึงมีความเป็นไปได้ที่จะครอบครองหน้าปกทองสิ่งของที่มีตัวตนเหนือธรรมชาติอย่างนี้ได้

จะต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!

ดวงตาของเย่เทียนสว่างขึ้นกะทันหัน ส่วนหลี่ซือกลับไม่มีลักษณะจะพูดคุยเพิ่มเติมแล้ว

“วันนี้อารมณ์ฉันดีมาก นานแล้วที่ไม่ได้พูดคุยกับใครมากขนาดนี้! เย่เทียน ฉันชื่นชมแกมากจริงๆ นะ แต่น่าเสียดาย แกกลับปฏิเสธความหวังดีของฉัน เป็นแบบนี้ แกได้เพียงไปตายแล้วแหละ!”

หลี่ซือพูดจบจึงเขย่าหวายสวรรค์ในมือสักหน่อย “เจ้าลูกรัก ดูดพวกเขาเถอะ จากนั้นพวกเราก็กลับไปกันนะ!”

เถาวัลย์ที่ทั้งมากทั้งหนาไชออกมาจากพื้นดินทันใด ตรงเข้าห่อเย่เทียนไว้

พิษหวายสวรรค์เหมือนจะร้ายกาจกว่าที่เย่เทียนคาดการณ์ไว้ ส่วนเย่เทียนก็ไม่ได้ต่อต้านใดๆ แต่เขากลับมองทางหลี่ฮวนหยุนแล้ว

“ตอนนี้คือโอกาสแก้แค้นของนายแล้ว อย่าบอกว่าฉันไม่ให้โอกาสนี้แก่นาย!”