ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1269

เย่เทียนถอนหายใจยาวๆ กระบี่วิญญาณแดงในมือสั่นทันใด

การฟันกระบี่ครั้งนี้เป็นการฟันกระบี่แกร่งที่สุดที่เขาสามารถใช้งานออกมาได้ ส่วนการฟันกระบี่นี้ก็เป็นการฟันกระบี่แบบผสมผสานและสร้างขึ้นเองจากความเข้าใจต่อวิชากระบี่มากมายที่ฝึกฝนมา

ฟันทะลุ

นี่คือชื่อที่ตั้งให้ท่านี้ตอนแรกที่เย่เทียนต่อสู้กับเฉิงชิ่ง แต่ท่านี้ก็ไม่ใช่กระบวนท่าที่คงที่ ทว่าเป็นกระบวนท่าที่เย่เทียนขยายให้ลึกขึ้นแบบไม่หยุดและปรับปรุงใหม่ไม่หยุดตามความเข้าใจต่อจิตกระบี่และวิชากระบี่

เฉิงชิ่งในตอนนี้สลบยังไม่ฟื้นเนื่องจากร่างกายเสื่อมโทรมลง ถ้าเขายังสามารถประคองสติตื่นตัวไว้ได้จะต้องเห็นว่าการฟันกระบี่นี้แกร่งเกินกว่าตอนที่ต่อสู้กับเขามากเหลือเกิน

ฟันทะลุ กระบวนท่าทำลายพลังอำนาจทั้งหมด!

ชื่อนี้พอจะอธิบายได้ว่าสำหรับวิชากระบี่นั้นเย่เทียนนั้นมีความมั่นใจและกำเริบเสิบสานมาก

และเขาก็คู่ควรกับความมั่นใจและกำเริบเสิบสานส่วนนี้เช่นกัน!

“จิตกระบี่แกร่งมาก! มาเถอะ!”

ด้านหลังของถูฮุยค่อยๆ กลายเป็นเงาลวง เงาลวงที่เหมือนกันกับร่างกายเขา เพียงแค่เงาลวงนี้กำลังเงยหน้าคำรามอย่างโมโห และใช้กำปั้นทุบหน้าอกของตนเองไม่หยุด

ถึงแม้เงาลวงนั้นไม่ได้มีเสียงใดๆ ลอยออกมา แต่หมัดที่ทุบตีหน้าอกกลับเหมือนทุบอยู่ที่ส่วนลึกหัวใจของทุกคน

แรงสั่นสะเทือนแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน

นานาโกะเพียงแค่มองดูแวบหนึ่ง จากนั้นกระอักเลือดออกมาทันที หมดสติไป

ส่วนเวลานี้เย่เทียนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ในสายตาของเขามีเพียงถูฮุยและเงาลวงที่ร้องคำรามไม่หยุดอยู่ด้านหลังถูฮุยเท่านั้น

“ฟันทะลุ!”

เย่เทียนยกกระบี่วิญญาณแดงเบาๆ จากนั้นตัวคนขยับตามกระบี่ ความเร็วเพิ่มขึ้นจนถึงสภาพที่เกือบจะไปขั้นสุดแล้ว

เห็นเพียงแสงสว่างสายหนึ่งเปล่งประกายผ่านไป แล้วเขาก็มาถึงด้านหน้าถูฮุย

ถูฮุยเงยหน้าขึ้นฉับพลัน ดวงตาคู่หนึ่งที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มสุดขีด ร้องคำรามเสียงดังใส่เย่เทียนกะทันหัน ชั่วขณะนั้นแสงสีแดงอันเข้มข้นคลุมทั้งตัวของเขาไว้

แขนล่ำสันที่มาพร้อมกับพายุหมุนรุนแรงพุ่งตรงไปทุบลงยังศีรษะของเย่เทียน

“ตึง!”

ทั้งสองคนปะทะเข้าด้วยกันอย่างแรง แรงกระแทกอันยิ่งใหญ่ระเบิดออกไปรอบด้านราวกับเป็นสสาร พื้นดินใต้เท้าของทั้งสองคนแตกร้าวในชั่วพริบตา เศษที่แตกออกนับไม่ถ้วนลอยขึ้นไปด้านบนโดยตรง ท่วมตัวของทั้งสองคน

นานาโกะกับเฉิงชิ่งน่าเวทนายิ่งกว่าเดิม ถูกคลื่นสะเทือนดันลอยไปโดยตรง กระแทกบนผนังอย่างแรง

แต่ดีที่ในเวลานี้ทำให้สองคนฟื้นขึ้นมา รีบล้วงยาออกมาทันที ใส่เข้าในปากแบบสั่นเทา

“แค่กๆ! ไม่เสียแรงเป็นคนเก่งกาจ ไอ้สองคนนี้เป็นโรคจิตชัดๆ! ไม่ใช่คน!”

ถึงแม้เฉิงชิ่งจะดูน่าเวทนาอย่างยิ่ง หน้าอกบุบลง พูดจาอ่อนแรงแบบหายใจหอบเล็กน้อย ยังฝืนดิ้นรนลุกขึ้นยืนแล้ว

แม้ว่าลักษณะท่าทางของเขาจะดูอนาถมาก แต่เฉิงชิ่งกลับกำลังหัวเราะอยู่ตลอด

ไม่มีเรื่องราวอะไรคุ้มค่าให้น่ายินดีไปยิ่งกว่านักบู๊หาเส้นทางเจริญก้าวหน้าขึ้นเจอหรอก ยิ่งไปกว่านั้นคนที่ทำลายแดนปัจจุบันนี้ของเฉิงชิ่งยังเป็นถูฮุยด้วย! เรื่องพรรค์นี้ไปโลกบู๊โบราณก็สามารถโอ้อวดได้อย่างแน่นอน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีสักกี่คนอยู่ภายใต้การโจมตีของถูฮุยแล้วยังคงรอดชีวิตได้?

อีกอย่างที่ยิ่งทำให้เขาสนใจก็คือถูฮุยกับเย่เทียนสรุปใครจะชนะ?

ถูฮุยโหดเหี้ยมมากแค่ไหนกันแน่ย่อมไม่ต้องให้เขาพูดมากแล้ว ที่โลกบู๊โบราณเขาก็คือตำนาน แม้จะมีบางคนดูถูกพฤติกรรมสัตว์ป่าของเขา แต่ก็เป็นเพียงพูดจาโอ้อวดเท่านั้น

ถ้าเจอกันเข้าจริงแล้ว คุณรอดูว่าเขาจะเลือกอย่างไร?

หากไม่หมุนตัวแล้ววิ่งหนีเฉิงชิ่งจะนับถือเขาที่กล้าหาญเลยทีเดียว ยังถือโอกาสตอนที่ไปไหว้คนตายหน้าสุสานจุดธูปให้เขาด้วยเลย

สำหรับเขานั้นเย่เทียนลึกลับยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

อันดับแรกคือวิธีต่อสู้ของเย่เทียน พัฒนาขึ้นไม่หยุดแบบแทบจะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า วิธีพัฒนาขึ้นแบบนี้ยากมากจะทำให้คนเชื่อว่าเดิมตัวเขาแกร่งขนาดนั้นจริงๆ

ยิ่งฝึกฝนสูง ความสามารถยิ่งแกร่งถ้าอยากจะก้าวหน้าอีกขั้นเป็นเรื่องที่ยากลำบากที่สุด

แต่อยู่ต่อหน้าเย่เทียน กฎเกณฑ์ข้อนี้ราวกับว่าไม่มีอยู่จริง