ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1273

เฉิงชิ่งกลับไม่สนใจว่าสรุปเป็นใครกำจัดสำนักมังกรดำน้ำ เขาเพียงแค่ปฏิบัติตามคำพูดของตนเองเท่านั้น

ไม่นานอินเจิ้งและคนอื่นๆ หายไปจากในเส้นสายตาของพวกเขา ถ้าไม่ตรวจสอบอย่างละเอียดเดิมทีไม่มีทางพบร่องรอยของพวกเขา

“น่าสนใจอยู่หน่อย วิธีการซ่อนตัวนี้กลับพิเศษมากพอ”

เฉิงชิ่งลูบคางของตนเองแล้ว ในสายตาเผยแววความแปลกใจนิดๆ

“ค่อยๆ ดูไปเถอะ พวกนายคุ้นชินกับความหยิ่งยโส แต่มักจะละเลยเรื่องข้างตัว”

เฉิงชิ่งยักคิ้วขึ้นแล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นกล้ามาพูดจาแบบนี้กับเขาไม่แน่ว่าเขาคงโมโหด่าทอยกใหญ่เลยล่ะ แต่อีกฝ่ายเป็นเย่เทียน นอกจากอดกลั้นไว้เขาก็ทำอะไรไม่ได้อีก

ที่เกิดเหตุเงียบงัน แต่ทั้งสองคนมีความอดทนเต็มที่ และจะไม่กระวนกระวายใจไปบ้างเพราะรอคอยมาช่วงเวลาหนึ่งด้วย

“จะเริ่มแล้ว!”

ทันใดนั้นเย่เทียนเอ่ยปากพูดขึ้น

เฉิงชิ่งเลิกคิ้วแล้ว เขามองอะไรไม่ออกเลยทั้งนั้น เจ้าหมอนี่เห็นได้อย่างไร?

จากนั้นศูนย์หลักสำนักมังกรดำน้ำที่เคยเงียบงันกลับเกิดความวุ่นวายขึ้นมากะทันหัน นี่พอจะอธิบายได้ว่าเย่เทียนไม่ได้พูดมั่วซั่ว แต่เฉิงชิ่งกลับกำลังคิดว่าสรุปเป็นตรงไหนที่ถูกเย่เทียนมองออก?

เหตุผลง่ายดายมาก แค่สองคำ เคยชิน!

เย่เทียนรู้จักความเคยชินของกองกำลังพิเศษเป็นอย่างดี เขาบอกว่าจัดการต่อสู้ครึ่งชั่วโมง ว่าตามกลยุทธ์การรบที่อินเจิ้งจัดวางในเวลานี้น่าจะซ่อนตัวไปถึงตำแหน่งส่วนกลางของศูนย์หลักแล้ว

“ตูม!”

เสียงระเบิดดังกระหึ่มลอยมา จากนั้นสิ่งก่อสร้างที่มีกลิ่นอายโบราณนั้นระเบิดแตกออกฉับพลัน

อินเจิ้งและชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่ และมีกล้ามโตคนหนึ่งพุ่งออกมาแล้ว

“คนของกองกำลังพิเศษ? พวกแกอยากตายกันเหรอ! ฉันไม่ได้หาเรื่องพวกแก พวกแกยังกล้าเข้ามากันเองอีก!”

“เฮอะ! โจรป่าเถื่อนกลุ่มหนึ่งกล้าจองหองขนาดนี้!”

อินเจิ้งเก็บหมัดจากนั้นระเบิดกำลังออกมา พุ่งตรงไปตรงหน้าชายกำยำพร้อมด้วยลมแรง

“เจ้าหมอนี่คือลูกพี่ของสำนักมังกรดำน้ำ เฉินหลง ผู้แข็งแกร่งระดับขั้นฟ้า ความสามารถแกร่งมาก ถนัดใช้ดาบยาวเล่มหนึ่ง!”

เฉิงชิ่งเอ่ยปากอธิบายขึ้นมาอยู่ด้านข้างเย่เทียน

“เป็นคนที่จัดการไม่ง่ายเลย!” เย่เทียนขมวดคิ้วแล้ว

เฉินหลงบ้าระห่ำและโอหังจริง แต่เขามีต้นทุนที่บ้าระห่ำโอหัง โดยเฉพาะรากฐานแน่นปึกอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าทุกวันล้วนฝึกทักษะพื้นฐานอย่างลำบาก ความเข้าใจที่มีต่อวิชายุทธ์ก็ค่อนข้างลึกล้ำ

“ดูแล้วอินเจิ้งพวกเขามีอันตรายกันแล้ว!”

เวลานี้สำนักมังกรดำน้ำก็ตอบสนองกลับมาภายใต้การจู่โจมฉับพลัน ตัดทอนพื้นที่เคลื่อนไหวของกองกำลังพิเศษอยู่ไม่หยุด

ไม่เพียงแค่นี้ อินเจิ้งทางนั้นก็อันตรายมากเช่นกัน

ถึงแม้เย่เทียนจะให้วิชายุทธ์ที่ปรับปรุงใหม่แก่เขาแล้ว แต่การเปลี่ยนแปลงอันนี้ไม่ใช่ใช้เวลาคืนเดียวจะสามารถทำสำเร็จได้ ยังต้องการเวลาที่เหมาะสมไปจัดการสักหน่อย

แต่ดีที่กองกำลังพิเศษเป็นกลุ่มที่ใช้การสู้รบแบบทีมเป็นหลักมาโดยตลอด บวกกับวิชายุทธ์ที่เย่เทียนปรับปรุงใหม่ อินเจิ้งและรองหัวหน้าหลี่เฉิงเถียนกลับสามารถล้อมเฉินหลงไว้ได้

ส่วนพูดถึงโจมตีสังหารยังไม่ค่อยง่ายจริงๆ

ต้องการสู้สุดแรง!

สิ่งที่คนของกองกำลังพิเศษไม่เคยขาดมาแต่ไหนแต่ไรก็คือสู้สุดแรง!

อินเจิ้งและหลี่เฉิงเถียนก็สู้รบมาหลายปี โดยพื้นฐานทั้งสองแค่สื่อสารผ่านสายตาก็สามารถวิเคราะห์ออกว่าอีกฝ่ายอยากจะทำอะไร

ทันใดนั้นอินเจิ้งก้าวเท้าออกมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง เฉินหลงย่อมจะไม่พลาดโอกาสแบบนี้อยู่แล้ว บนหน้าเผยรอยยิ้มอันดุร้ายออกมา

“นี่คือแกวอนหาที่ตาย!”

ดาบยาวในมือของเฉินหลงแทงบนไหล่ของอินเจิ้งอย่างแรง

แต่อินเจิ้งกลับเพียงแค่ขมวดคิ้วขึ้น แต่ไม่ได้หยุดพักฝีเท้า ต้านดาบยาวไปโดยตรง ปล่อยมันทะลุผ่านหน้าอกของตนเอง และหมัดของเขาก็ต่อยบนหน้าอกของเฉินหลงอย่างรุนแรง

แต่หลี่เฉิงเถียนกลับเปลี่ยนเส้นลมปราณของตนเองทันที ร่างกายที่เดิมทีผอมแห้งชั่วขณะนั้นขยายใหญ่ขึ้น

เส้นเลือดแขนทั้งสองข้างนูนขึ้น จากนั้นกุมมีดในมือไว้กรีดขวางมาจากทางด้านขวาอย่างแรง

เฉินหลงรู้สึกว่าส่วนหลังคอของตนเองมีความเจ็บแสบลอยมา จากนั้นในหัวสมองของเขาก็เหลือเพียงปัญหาอย่างเดียว

หรือว่าเจ้าคนพวกนี้มันบ้าไปแล้วเหรอ? เพื่อการต่อสู้ครั้งนี้ใช้ทางเลือกแบบนี้มันคุ้มค่าจริงเหรอ?

แต่คุ้มค่าหรือไม่ ไม่ใช่สิ่งที่เขาตัดสินได้ การระเบิดของหลี่เฉิงเถียนยุติพัฒนาการของเฉินหลงลงทันที ศีรษะใหญ่มากกลิ้งลงบนพื้นโดยตรง

หลังจากเฉินหลงโดนตัดหัว สมาชิกของสำนักมังกรดำน้ำคนอื่นๆ จึงสูญเสียความปรารถนาสู้รบลงในชั่วขณะนั้น

คนพวกนี้เดิมทีเป็นพวกปลาเล็กปลาน้อย ตอนนี้มองเห็นลูกพี่ตายแล้วต่างเริ่มวิ่งหนีอุตลุดกันสุดชีวิต ชั่วขณะหนึ่งในเหตุการณ์วุ่นวายขึ้นมาบ้าง

“ฆ่า! อย่าให้เหลือสักคน!”

อินเจิ้งกระอักเลือดออกมามากมาย แต่ในสายตากลับเต็มไปด้วยแววตาอันแน่วแน่

ถึงแม้เป็นตอนนี้เขาก็ยังคงจำคำสั่งของเย่เทียนได้ หลังจากสั่งการเสร็จเขาลุกขึ้นมาแบบโซซัดโซเซ เดินมาที่ข้างกายหลี่เฉิงเถียนแล้ว

หลี่เฉิงเถียนในเวลานี้แขนขาระเบิดแตก เลือดไหลทะลักออกมา กระดูกแตกออกเป็นชิ้นๆ ดูขึ้นมาน่าเวทนาอย่างยิ่ง

แต่เขากลับกำลังยิ้ม

“พวกเราทำสำเร็จแล้วสินะ!”

“ใช่! ทำสำเร็จแล้ว!” อินเจิ้งพยักหน้าแล้ว ถึงเป็นผู้ชายที่หนักแน่นแบบนี้เมื่อมองเห็นลักษณะเช่นนี้ของหลี่เฉิงเถียนในเบ้าตายังคงเต็มไปด้วยน้ำตาแล้ว สุดท้ายอดถอนหายใจยาวๆ ไม่ได้ จากนั้นคุกเข่าล้มลงด้านข้าง

บาดแผลของเขาหนักมากเหมือนกัน

“ไปเถอะ พวกเราเข้าไปกัน!”

ปลายเท้าเย่เทียนกดลงพื้น ลอยเข้าไปหาอินเจิ้งและคนอื่นๆ โดยตรง ระหว่างทางที่มุ่งไปข้างหน้ายังถือโอกาสปล่อยชี่กระบี่ออกมา ฆ่าสมาชิกสำนักมังกรดำน้ำที่วิ่งหนีพวกนั้นไปด้วย การกระทำทุกอย่างไม่มีกลิ่นควันและไฟแม้แต่น้อย ทำเอาเฉิงชิ่งที่อยู่ด้านข้างเลิกคิ้วไม่หยุด

เจ้าหมอนี่ทำไมรู้สึกว่านับวันยิ่งมีความรู้สึกของปีศาจร้ายแล้ว!