ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1275

นานาโกะนอนไม่หลับทั้งคืน ถึงแม้เธอจะบังคับให้ตนเองสงบนิ่งสักหน่อยมาโดยตลอด แต่สุดท้ายยากจะควบคุมความรู้สึกตื่นเต้นเอาไว้

ถ้าวันนี้สำเร็จแล้ว งั้นสำหรับเธอแล้วก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากเกิดใหม่!

แต่ถ้าล้มเหลวแล้ว บางทีอนาคตของเธออาจจะมืดหม่นลงไปถึงที่สุด

อยู่ในอารมณ์ขัดแย้งกันแบบนี้ เดาว่าเป็นใครก็ล้วนยากจะคงที่สภาพจิตใจของตนเองไว้ได้

แต่ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ในใจของเธอยังคงเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ และอัดแน่นไปด้วยภาพด้านหลังของคนคนหนึ่ง ไม่ต้องสงสัยสักนิด คนผู้นี้ย่อมเป็นเย่เทียนแน่นอน

ภายใต้ความช่วยเหลือของสมาชิกกองกำลังพิเศษ นานาโกะถูกเข็นมาถึงห้องลับของกองกำลังพิเศษแล้ว

นักบู๊แทบจะทุกคนล้วนรู้ดีว่าตานเถียนแตกเป็นเสี่ยงคือจุดจบแบบไหน

อย่างเบาที่สุดคือสูญเสียความเป็นไปได้ที่จะไล่ตามวิชาบู๊ ร้ายแรงกว่าแม้กระทั่งอาจจะโดนแว้งกัดอย่างดุเดือดและนอนติดเตียงไปทั้งชีวิต

นี่ก็คือจุดอ่อนใหญ่ที่สุดของนักบู๊

แต่ตอนนี้เย่เทียนกลับอยากจะใช้วิธีเอายาเทพเข้าสู่ร่างกายมาเปลี่ยนแปลงสถานการณ์แบบนี้

เฉิงชิ่งอยู่ในโลกบู๊โบราณถือว่าเป็นพวกที่มีประสบการณ์ความรู้โชกโชน เรื่องแบบนี้มีบันทึกไว้บางส่วนในช่วงยุคดึกดำบรรพ์ แต่กลายเป็นจริงได้กลับไม่มีตัวอย่างสักอัน

ถ้าเย่เทียนประสบผลสำเร็จจริง งั้นเขาก็คือตำนานที่มีชีวิตอยู่

แต่ว่าอาจจะเป็นเย่เทียนเผยสิ่งที่กระตุ้นเขาออกมามากเกินไป กระทั่งทำให้เขาเฉยเมยอยู่บ้าง และเริ่มเกิดความมั่นใจแบบตาบอดออกมาว่า เขาอาจจะสามารถทำได้จริง

“เดี๋ยวตอนที่ยาเทพเข้าสู่ร่างกายอาจจะเกิดความรู้สึกเจ็บปวดอย่างแรงนะ!”

เย่เทียนพูดจบล้วงตำราหยกอันหนึ่งออกมา “ด้านบนนี้เป็นวิชายุทธ์ คุณลองฝึกฝนดูสักหน่อยก่อน หลังจากยาเทพเข้าสู่ร่างกายคุณจะต้องอดทนต่อความเจ็บเอาไว้แล้วเคลื่อนวิชายุทธ์ ถ้าเคลื่อนโคจรได้สามรอบ โดยพื้นฐานเรื่องนั้นก็คือสำเร็จแล้ว”

“แต่ถ้าคุณหมดสติไปเพราะรับความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วละก็ งั้นจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นแน่!”

“ฉันเข้าใจแล้ว!”

นานาโกะพยักหน้า “แต่ว่าคุณดูถูกฉันไม่ได้นะ ไม่ใช่แค่ความเจ็บปวดเท่านั้นเองเหรอ ฉันอดทนไหว!”

เย่เทียนไม่ได้อธิบาย เพียงแค่หัวเราะแล้วส่ายหน้า หมายความว่าให้คนอื่นถอยออก อย่ารบกวนเขา

แม้ว่าที่นี่จะเป็นสถานที่ตั้งของกองกำลังพิเศษ แต่เฉิงชิ่งยังหยิบดาบยาวของตนเองออกมาแล้ว ยืนอยู่ตรงทางเข้าของห้องลับแบบไม่ขยับเขยื้อน

เจตนาของเขาแจ่มแจ้งมากเลย ถ้าหากเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ไม่ว่าเป็นใครอยากจะพุ่งเข้ามาล้วนต้องผ่านด่านนี้ของเขาไปก่อน

“ฉันพร้อมแล้ว!”

หลังจากหลับตาจดจำเส้นทางเคลื่อนที่ด้านบนตำราหยกอย่างละเอียดแล้ว ทันใดนั้นนานาโกะลืมตาขึ้นมา จ้องเย่เทียนไว้แล้วบอกไป

“ดีมาก!”

เย่เทียนพยักหน้า หยิบยาเทพขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว “จะต้องอดทนไว้นะ!”

นานาโกะไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้าแบบหนักแน่นแล้ว

เย่เทียนเคลื่อนย้ายพลังชี่แท้ในร่างกายออก นำยาเทพทั้งเม็ดห่อเอาไว้โดยตรง จากนั้นแนบบนตำแหน่งท้องน้อยของนานาโกะแล้วกดลงไปทางด้านล่าง

ตำแหน่งนี้ช่างรู้สึกอ่อนไหวเกินไป แม้กระทั่งสีหน้าของนานาโกะแดงระเรื่อ

ถ้าเป็นไปได้เย่เทียนจะไม่ยอมทำแบบนี้ แต่ไม่มีทางเลือก ตำแหน่งของตานเถียนกำหนดมาให้เกิดเรื่องราวน่ากระอักกระอ่วนแบบนี้ขึ้น เพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นเขาต้องทำหน้าตึงแล้วพูดว่า

“รวบรวมสมาธิ อย่าโดนรบกวนจากภายนอกได้!”

ถึงแม้ในใจนานาโกะจะสับสนวุ่นวาย แต่ตอนนี้หลังได้ยินคำเตือนของเย่เทียนก็ไม่กล้าประมาท รีบเก็บความคิดของตนเองเอาไว้ รับรู้ถึงทั้งกระบวนการที่ยาเทพเข้าสู่ร่างกายอย่างเงียบๆ

ทุกคนได้เพียงมองเย่เทียนท่องคาถาไม่หยุด จากนั้นยาเทพก็จมสู่ในร่างกายของนานาโกะไปทีละนิด

ในที่สุด นานาโกะยังอดทนผ่านมาได้

“เตรียมพร้อมไว้ พลังชี่แท้ของผมจะถอนออกมาจนหมดแล้ว และนี่คือช่วงอันตรายที่สุดของคุณ!”

“ถึงขั้นนี้แล้วก็ได้เพียงอาศัยตัวคุณเองแล้ว! หลังจากโคจรรอบที่สองลงมาโดยพื้นฐานหมายความว่ายาเทพเข้าสู่ร่างกายสำเร็จเรียบร้อย ส่วนโคจรรอบที่สามก็คือปรับให้ตัวให้เข้ากับขั้นตอนเท่านั้น”

“ดังนั้นตอนนี้สำคัญมาก! ผมรู้ว่าคุณได้ยินที่ผมพูด จะต้องทนเอาไว้ อย่ายอมแพ้เคลื่อนย้ายวิชายุทธ์เด็ดขาด!”

“ผมจะถอนออกแล้ว!”

เย่เทียนพูดกำชับอย่างรวดเร็วสักหน่อย จากนั้นนำฝ่ามือออกจากท้องน้อยของนานาโกะฉับพลัน

นานาโกะอ้าปากพ่นเลือดออกมาทันใด จากนั้นคลื่นชี่ทิพย์มหาศาลระเบิดออกมาจากร่างกายของเธอ

ในห้องที่ปิดมิดชิด การโจมตีแบบนี้สามารถจินตนาการได้ว่ารุนแรงมากแค่ไหน

เฉิงชิ่งยิ่งดวงซวยกว่าโดนเป่าลอยไปโดยตรง กระแทกบนหน้าประตูอย่างแรง

“เชี่ย! แกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?” เฉิงชิ่งถูกสั่นสะเทือนเข้าแล้ว เย่เทียนเมื่อสักครู่นี้ก็คือควบคุมแรงอันโหดเหี้ยมเช่นนี้ไว้ไม่มีผิดพลาดใดๆ? นี่ยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ?

นานาโกะลอยขึ้นอยู่กลางอากาศ หลับตาทั้งสองแน่น ใบหน้ายิ่งกระตุกไม่หยุด เห็นได้ชัดว่ายังคงจมอยู่ในความเจ็บปวด

เย่เทียนกลับหัวเราะออกมา

เขาพูดเกินจริงถึงความเจ็บปวดที่จะพบเจอของโคจรรอบที่สองแล้ว ในความเป็นจริงที่ยากสุดกลับเป็นวินาทีนั้นที่เขาสูญเสียการควบคุมยาเทพไป ตอนนี้ดูแล้วด่านยากนี้นานาโกะผ่านไปได้แล้ว

นานาโกะกัดฟันอยู่ ในหัวสมองเริ่มโผล่ประสบการณ์ของตนเองออกมา และตามมาด้วยเธอเคลื่อนวิชายุทธ์ ในเส้นลมปราณมีชี่ทิพย์ทะลักออกมาไม่ขาดสาย ความรู้สึกของพลังอันคุ้นเคยไหลเข้าในร่างกายเธอทีละนิด

ความรู้สึกครอบครองพละกำลังแบบนี้ เยี่ยมมาก! และความเร็วที่เธอเคลื่อนวิชายุทธ์ก็เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ตอนเย่เทียนมองเห็นนานาโกะที่ลอยอยู่กลางอากาศนั่งตัวตรงโดยจิตใต้สำนึกยังอดกุมหมัดแน่นพูดออกมาเบาๆ ไม่ได้ “สำเร็จแล้ว!”