ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1282

เย่เทียนพักผ่อนอย่างสบายใจ ตื่นเช้ามาเขาลุกไปเปิดหน้าต่าง แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาจากหน้าต่าง ทำให้รู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก

เขาขยับร่างหายไปมาอย่างไม่ใส่ใจ เย่เทียนนั่งไขว่ห้างข้างหน้าต่าง

ด้วยการใช้วิชายุทธ์ในการเปลี่ยนถ่าย หน้าอกของเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่างสม่ำเสมอ แล้วหลังจากนั้นก็พ่นออกมายาวๆ ซึ่งทำให้เกิดเมฆหมอกทั่วทั้งห้องในทันที

เป็นชี่ทิพย์ควบแน่นจนกลายเป็นหมอก

คาบเรียนในตอนเช้ากลายเป็นกิจวัตรประจำวัของเย่เทียนไปแล้ว หลังจากที่ทำเสร็จจะรู้สึกกระปรี้กระเปร่า เขายืดกล้ามเนื้อ แล้วลุกขึ้นยืน

สภาพแวดล้อมในตงอิ๋งไม่เลวเลยจริงๆ แต่คนที่นี่เขารักไม่ลงจริงๆ

เพราะคนที่นี่ล้วนให้ความรู้สึกหน้าซื่อใจคด ดีที่นานาโกะไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ความจริงใจของเธออาจจะเป็นเหตุผลที่เย่เทียนออกโรงช่วยเหลือก็เป็นได้

“ติ๊งต๊อง！”

เสียงกริ่งประตูดังขึ้น เย่เทียนเปิดประตูออกมา นานาโกะยิ้มหน้าบานราวกับดอกไม้ แล้วโค้งทำความเคารพเขา“เย่ซัง หลับสบายไหมคะ？”

“สบายมากครับ！ผมไม่ได้นอนหลับสบายขนาดนี้มานานแล้ว！”

“งั้นก็ดีค่ะ！แบบนี้นานาโกะก็สบายใจแล้วค่ะ！”นานาโกะพูดจบก็กวักมือ แล้วเรียกพนักงานเอาอาหารเดินเข้ามา

เห็นได้ชัดวาอาหารเช้าถูกเตรียมอย่างพิถีพิถัน มีอาหารของประเทศจีน และมีอาหารท้องถิ่นเลิศรสของตงอิ๋งด้วย

เย่เทียนหิวพอดี มองดูอาหารละลานตาน่ากินก็ทำให้รู้สึกอยากอาหารขึ้นมาทันที

“นี่คือปลาคาชิกิที่ฉันให้คนไปซื้อมาจากตลาดปลาของเช้านี้ มันอร่อยมากเลยนะคะ！”

นานาโกะพูดจบก็ขยำข้าวปั้นอย่างคุ้นเคย

“ฝีมือไม่เลวเลย！”

เย่เทียนพูดอย่างแปลกใจ นานาโกะในภาพจำของเขาน่าจะเป็นอัจฉริยะที่หลงใหลในวิชาดาบสิ คิดไม่ถึงว่าจะมีฝีมือในด้านการทำอาหารด้วย！

“เย่ซังกำลังล้อฉันหรอคะ？”นานาโกะหัวเราะแล้วถามกลับ บรรยากาศอบอุ่นมาก

เมื่อทานอาหารเสร็จเรียบร้อยเย่เทียนก็เหมือนกับเข้าใจถึงสาวสวยในตำนาน

เพียงแต่เขาทำได้แค่ปฏิเสธอย่างไร้ความปรานี และบางครั้งการตัดสินอย่างเด็ดขาดก็เป็นเรื่องดี แต่เมื่อเขากำลังคิดว่าจะคุยกับนานาโกะเกี่ยวกับปัญหานี้ได้อย่างไร

ประตูถูกผลักเปิด และนากามูระ ฮิโรว่าก็เปิดประตูด้วยรอยยิ้ม ขัดจังหวะเย่เทียนที่คิดคำพูดอยู่นาน

นานาโกะเหมือนจะดูออกว่าเย่เทียนคิดอะไรอยู่ เธอมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ และหลังจากนั้นก็รีบลุกขึ้นยืน“เย่ซังคะ ท่านนี้คือคุณปู่ของฉันเองค่ะ นากามูระ ฮิโรว่า เขาตั้งใจมาขอบคุณคุณโดยเฉพาะค่ะ！”

“บอกแล้วไงครับว่าไม่ต้องเกรงใจ！คุณนากามูระ ยินดีที่รู้จักครับ ”

เย่เทียนยื่นมือออกไปด้วยรอยยิ้ม และนากามูระ ฮิโรว่าก็ยื่นมือออกไปใช้แรงเขย่ามือของเย่เทียนแรงๆสามครั้งเช่นกัน

นากามูระ ฮิโรว่าใช้โอกาสนี้ในการประเมินเย่เทียน

สำหรับเย่เทียนแล้วเขาดูแค่ข้อมูลเล็กน้อยเท่านั้น แต่เมื่อเทียบกับสิ่งที่บรรยายในตัวหนังสือ เมื่อเห็นเย่เทียนตัวจริงๆกลับมีความรู้สึกที่พูดไม่ออก

ชายหนุ่มตรงหน้าเขาแตกต่างออกไปมาก โดยเฉพาะท่าทางของเขา แม้แต่ในหมู่คนรุ่นก่อนที่เขาเคยพบ น้อยคนนักที่จะมีท่าทางที่สง่างามเช่นเย่เทียน เมื่อมองไปที่นานาโกะที่กำลังเขินอายอยู่ข้างๆ เขาเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเจ้าหญิงน้อยของตัวเองถึงตัดสินใจเลือกสิ่งนี้

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ปกครองของตระกูลนากามูระ แต่ก็เป็นคุณปู่ของนานาโกะเช่นกัน เขาให้ความสำคัญกับความสุขของหลานสาวมาก

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่มพร่างพราวเสน่ห์อันน่ากลัวอย่างเย่เทียน ในโลกใบนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนกันที่จะสามารถต้านทานได้？

“เรื่องในครั้งนี้ผมต้องขอบคุณเย่ซังมากเลยนะครับ！”นากามูระ ฮิโรว่าหัวเราะอย่างขมขื่น ทำได้เพียงแค่ดูความสามารถของเจ้าหญิงองค์น้อยของเขาแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าจะพบเพียงแค่ครั้งเดียว แต่เขาก็รู้ดีว่าเย่เทียนเป็นคนมีความเชื่ออันแรงกล้า

คนตงอิ๋ง เคารพผู้แข็งแกร่งเสมอ

คนเหล่านี้บินหึ่งรอบตัวของคุณราวกับแมลงวัน น่ารำคาญมาก！

ชี่ทิพย์เริ่มฟื้นฟูกลับมาเล็กน้อย งานคอมมิคได้รับการปรับปรุงครั้งใหญ่ สิ่งที่สำคัญมากที่สุดคือคนที่แต่งคอสเพลย์หากแต่งตัวเป็นนักรบก็จะให้ความสำคัญกับฉากในอนิเมะ มีผลต่อการรับรู้

การมุ่งเน้นต่อการแสดง ทันทีที่เปิดตัวก็ทำให้คนที่หมกตัวอยู่แต่บ้านถึงจุดสุดยอด

สิ่งนี้ทำให้งานคอมมิคของตงอิ๋งกลายเป็นอาวุธที่บุคคลธรรมดาทั่วไปต่างใช้หาเงิน！

เย่เทียนได้ข่าวเรื่องนี้มานานแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์แบบนี้ถึงยังไงเขาก็ต้องลองสัมผัสกับมันสักครั้ง！

“คนเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย！”

ถึงแม้ว่านานาโกะจะเป็นยอดฝีมือ แต่กิจการของตระกูลได้รับดูแลจากคนด้านล่าง นอกจากการฝึกฝนแล้วก็คือฝึกฝน ฉะนั้นเรื่องแบบนี้เธอจึงไม่ค่อยเข้าใจมากนัก

จนกระทั่งมาถึงในงานถึงได้รับรู้ถึงพลังงานอันแข็งแกร่ง

“ดังนั้นเธอจะต้องปกป้องตัวเองให้ดี ไม่ใช่สิ เธอจะต้องยับยั้งใจด้วยตัวเอง！”

เย่เทียนพูดได้ครึ่งหนึ่งก็รีบพูดใหม่ทันที

หากมีคนจะล่วงเกินนานาโกะจริงๆ เขาคนนั้นคงต้องซวยจริงๆ！

จากความสามารถของนานาโกะ คาดว่าบุคคลนั้นคงจะต้องนอนอยู่บนเตียงตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

นานาโกะสวมแว่นกันแดดคางคกขนาดใหญ่ ปิดบังใบหน้าของเธอมากกว่าครึ่ง แต่การยิ้มมุมปากของเธอก็ทำเพียงพอที่จะอธิบายปัญหาต่างๆได้แล้ว

บังเอิญ พวกเขาตกเป็นเป้าหมายทันทีที่ก้าวเข้ามา

ชายวัยกลางคนหัวโล้นลูบผมของตัวเอง แล้วหลังจากนั้นก็ส่งสายตาให้คนข้างๆ พุ่งตัวเข้าไปใกล้ตัวนานาโกะทันที