ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1283

เย่เทียนพบถึงความผิดปกติทันที สายตาของผู้ชายบ้ากามคนนั้นแทบจะไม่ปิบังใดๆเลย และคนรอบข้างก็หลบหลีกอย่างรู้กัน

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นั้นจะต้องมีฐานะ อีกทั้งน่าจะเป็นผู้ที่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“สวัสดีครับคุณหนูผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ผมคือบรรณาธิการของไดโตชา วาตานาเบ้ โคโนมิ ยินดีที่ได้รู้จักครับ！”

ลุงวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมเดินเข้ามาใกล้นานาโกะ แต่กลับถูกเย่เทียนขวางไว้

วาตานาเบ้ โคโนมิไม่ยอมลดละ ในทางกลับกันเขาเปิดเผยชื่อของตัวเองผ่ายเย่เทียน

ในไทโตชา ทุกคนในแวดวงคอสคุ้นเคยกับชื่อนี้ราวกับฟ้าร้องดังก้องหู และวาตานาเบ้ โคโนมิก็อาศัยชื่อเสียงของเขาหลอกล่อผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่อยากมีชื่อเสียง

บนโลกใบนี้ยังคงอยู่กับผลประโยชน์ เพื่อลาภยศเงินทอง ทำได้ทุกอย่าง

“ไสหัวไป！”

นานาโกะตอบกลับอย่างเย็นชา แล้วคว้าแขนของเย่เทียนเดินจากไป“เราไปดูตรงนั้นกันเถอะค่ะ！”

“ได้สิ！”

เย่เทียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วกลอกตาใส่วาตานาเบ้ โคโนมิ แล้วเดินตามนานาโกะเข้าไป

สีหน้าของวาตานาเบ้ โคโนมิเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที“ไป！ฉันให้เวลาแกสิบนาทีหาข้อมูลของพวกเขาทั้งหมดมาให้ฉัน！”

สถานภาพทางสังคมของไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะสามารถเปรียบเทียบได้ สมัยก่อนมีคนทำตัวเย่อหยิ่งปฏิเสธแบบนี้แหละ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมจำนนอยู่ดีไม่ใช่หรอ？

วาตานาเบ้ โคโนมิคุ้นเคยกับการทำเช่นนี้เป็นอย่างดี！

ผ่านไปไม่นาน ลูกน้องก็กลับมารายงานว่า“บรรณาธิการครับ เราตรวจสอบแล้วครับ แต่ทั้งสองคนนี้ไม่คุ้นหน้าเลย น่าจะเป็นคนใหม่ครับ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนจีนครับ”

“คนจีนงั้นหรอ？น่าสนใจจริงๆ！”

วาตายาเบ้ โคโนมิลูบคางของตัวเองไปมา“เรื่องนี้น่าสนใจขึ้นเรื่อยๆแล้วแหะ”

เขากลอกตาอยู่แวบหนึ่ง แล้วกวักมือเรียกลูกน้อง ซุบซิบข้างหูไม่กี่ประโยค

สายตาของลูกน้องของเขาเผยให้เห็นท่าทางรู้ทัน ผ่านไปไม่นานก็หายวับไปจากกลุ่มฝูงชน

เย่เทียนไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ แน่นอนว่านานาโกะเองก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน เธอให้ความใส่ใจกับเวลาที่อยู่ข้างกายของเย่เทียนมากกว่า

ทั้งสองค่อยๆก้าวเดินอย่างไม่ใส่ใจ เดินเล่นอยู่ภายในงานคอมมิค

“คุณทำอะไรน่ะ！”

จู่ๆก็มีเสียงข้างหน้าตำหนิดังลอดออกมา ใช้ภาษาจีนที่ชัดแจ๋ว

เย่เทียนเลิกคิ้วขึ้น เนื่องจากที่ไม่ใช่ประเทศจีน ประกอบกับเขาเห็นรูปร่างหน้าตาของอีกฝ่ายแล้ว หากเกิดอะไรขึ้นเห็นได้ชัดว่าจะถูกคนอื่นรังแกเอาได้

แน่นอนว่า การขัดขืนของผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รับความเห็นใจของคนอื่นๆ ในทางกลับกันบริเวณโดยรอบยังหลบหลีกออกไปด้วย และมีชายหนุ่มหลายคนล้อมรอบตัวเธอด้วยสีหน้าน่ากลัว

ชายหนุ่มผมเขียวกลุ่มคนหนึ่งในนั้นคว้าแขนของหญิงสาวทันที

“สาวน้อย รู้ไหมว่าของชิ้นนี้ราคาเท่าไร？เธอคิดจะจับก็จับได้เลยงั้นหรอ？ตอนนี้มันเสียหายไปแล้ว เธอจะต้องชดใช้เป็นสองเท่า！”

“ชดใช้？ทำไมฉันต้องชดใช้！ฉันยังไม่ได้แตะต้องด้วยซ้ำ！”

“เธอพูดว่าไม่ได้จับก็คือไม่ได้จับได้งั้นหรอ？ในนี่มีกล้องวงจรปิดนะ ขอแค่ไปที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดทุกอย่างก็จะกระจ่างเอง！”

ชายผมเขียวเผยให้เห็นรอยยิ้มบ้ากาม สิ่งนี้ทำให้หญิงสาวกดดันมากยิ่งขึ้น

ภายใต้ความวุ่นวายเธอมองเห็นเย่เทียน และไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหนสะบัดมือของชายผมเขียวออก แล้วยิ่งไปหาเย่เทียนทันที

“ช่วยฉันด้วยค่ะ！”

เย่เทียนขมวดคิ้ว และนานาโกะก็เลิกคิ้วตามเช่นกัน

เมื่ออยู่ห่างจากบ้าน มีเรื่องอะไรที่เย่เทียนพอจะช่วยได้แน่นอนว่าเขาไม่เคยปฏิเสธ เขารีบก้าวออกมาทันที

“คุณบอกว่าคุณผู้หญิงคนนี้ทำให้ทรัพย์สินของคุณเสียหาย คุณมีหลักฐานอะไรไหม？”

“ไอ้หนุ่ม！ฉันว่านายเลิกยุ่งเรื่องคนอื่นเถอะ！ที่นี่สิ่งที่ฉันพูดก็คือหลักฐาน！”

ชายผมเขียวมองเย่เทียนอย่างจองหอง จากนั้นเขาก็เขยิบเข้ามาใกล้“จำเอาไว้ บางเรื่องก็ไม่ใช่สิ่งที่แกจะยุ่งได้！ใช้โอกาสนี้ที่ฉันยังอารมณ์ดี ไสหัวไปซะ！”

สีหน้าของเย่เทียนขรึมลงทันที

จนถึงตอนนี้เขาพึ่งรู้เหตุการณ์ทุกอย่าง เป็นเกมสำหรับเขาโดยเฉพาะ แต่สิ่งที่ทำให้เขารับไม่ได้เลยก็คือคนที่สร้างเกมนี้ขึ้นมาก็คือ“เพื่อนร่วมชาติ！”

และคนแบบนี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ทำให้คนอื่นรำคาญเสมอ

“ดี！หึๆ ดีมาก！”

เย่เทียนหัวเราะอย่างเย็นชา

“เย่ซังอย่าโมโหไปเลยค่ะ ความจริงคนแบบนี้มีเยอะมาก เราไปกันเถอะ！”

นานาโกะรู้ว่าเย่เทียนโมโหแล้ว สิ่งนี้ไม่ใช้สิ่งที่เธอต้องการเห็น เพียงเพราะว่าไม่อยากให้เย่เทียนไม่มีความสุขเท่านั้นเอง

แต่เย่เทียนกลับส่ายหัวไปมา ทำให้นานาโกะรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร

“ไป？ผมว่าวันนี้พวกคุณคงไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ！”หัวหน้ารปภ.ยิ้มอย่างเย้ยหยัน วาตานาเบ้ โคโนมิ บรรณาธิการของไทโตซานที่ซ่อนตัวอยู่ข้างๆยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

ราวกับมั่นใจจะทำให้อะไรอีกฝ่ายได้

เพียงแต่พวกเขาราวกับไม่รู้ว่าตัวเองกำลังล่วงเกินใครอยู่

นี่มันอันตรายถึงชีวิตเลยนะ！

“อ๋อ？ผมขอดูกล้องวงจรปิดครับ！”

สิ่งที่เย่เทียนขอไม่มากเกินไปเลย แต่หัวหน้ารปภ.ก็ไม่ได้ปฏิเสธ“ได้！ตามผมมา！”

เย่เทียนถูกนำตัวไป ในขณะที่เดินผ่านชายหนุ่มผมเขียวเขายังทำท่าเอานิ้วเฉือนคอ ท่าทางจองหองมาก

เย่เทียนหรี่ตาลง แล้วทำเสียงหึอย่างหนักหน่วง นานาโกะเองก็กลอกตาใส่เขาไปหนึ่งทีแล้วไม่สนใจอีก

คนที่ใกล้ตายแบบนี้ไม่จำเป็นต้องไปสนใจหรอก！

“คุณผู้หญิงครับ คิดไม่ถึงเลยนะครับว่าเราจะได้พบเจอกันอีกแล้ว เป็นยังไงบ้าง？ผมว่าผมช่วยคุณเคลียร์ได้นะครับ？！”วาตานาเบ้ โคโนมิจัดเสื้อผ้าของตัวเองเล็กน้อย แล้วทำท่าสุภาพบุรุษต่อหน้าของนานาโกะ