ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1286

เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว เย่เทียนได้สัมผัสกับวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของตงอิ๋งจนทั่ว

ในบรรดานั้นยังมีนานาโกะที่แสดงออกและแนะนำไม่หยุด เย่เทียนยังคงปฏิเสธเช่นเคย เนื่องจากเมื่อคิดถึงสถานการณ์ที่บ้าน เย่เทียนไม่สามารถให้คำสัญญาอะไรได้มากนัก สิ่งนี้มันไม่ยุติธรรมกับนานาโกะ！

“เย่ซังคะ พรุ่งนี้เป็นการประลองดาบแล้ว ฉันขอโทษด้วยนะคะ ”

นานาโกะรู้ดีว่าเย่เทียนดูอะไรบางอย่างออกแล้ว เธอไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ครอบครัวเตรียมไว้ให้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่สายตาที่รอคอยของคุณปู่ทำให้เธอต้องตกลงรับปากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เธอไม่ได้ตัวคนเดียว แต่เธอเป็นตัวแทนของทั้งตระกูล บางเรื่องเธอก็เป็น

เนื่องจากเธอยังไม่ถึงขั้นของเย่เทียน เพียงพอที่จะบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่าง มีบางเรื่องเธอทำได้แค่เลือกที่จะยอมจำนน

แต่สำหรับเย่เทียนแล้ว หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

สำหรับนานาโกะแล้ว เมื่อถูกกำหนดแล้วเธอจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้บนโลกใบนี้ยังมีผู้ชายที่ดีว่าเย่เทียนอีกหรอ？

เป็นไปไม่ได้！

ในขณะเดียวกัน เพราะเรื่องของการประลองดาบ ทำให้เธอรู้สึกผิดในใจ

ท้ายที่สุดนี่คือการหลอกใช้เย่เทียน

หลากหลายอารมณ์ที่ปะปนอยู่ในใจของเธอทำให้เธอรู้สึกซับซ้อนมาก

เย่เทียนเห็นสิ่งนี้มานานแล้ว นานาโกะยิ้มได้อย่างปลดปล่อยจากความรู้สึกผิดของเธอ

“คุณลืมแล้วหรอ？เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ต้นเลยนะ！ใครก็ตามที่ทำร้ายเพื่อนของผม ผมไม่มีวันปล่อยไปหรอกนะ！”เย่เทียนขยี้หัวของเธอ

นานาโกะรู้สึกแสบตา

เป็นได้แค่เพื่อนอย่างงั้นหรอ？ร่างกายของเธอพิงไปกับไหล่ของเย่เทียนอย่างไม่รู้ตัว

ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งอยู่บนตึกที่สูงที่สุดของโตเกียวเพื่อรับลมชมวิวยามค่ำคืน และมองดูโลกที่อยู่เบื้องล่าง ทุกอย่างราวกับแตกต่างออกไป

ในตอนที่หัวของนานาโกะพิงกับไหล่ของเขา ร่างกายของเย่เทียนแข็งทื่อ แต่ผ่านไปไม่นานเขาก็ผ่อนคลาย แล้วพูดเสียงอ่อนว่า“อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยเกินไปเลย คุณควรเป็นตัวเองนะครับ！”

“เรื่องบางเรื่องไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก ผมจะผูทางให้คุณเอง ถ้าถึงตอนนั้น……”

มองดูนานาโกะที่ทำอะไรไม่ถูก เย่เทียนใจอ่อนขึ้นมาทันที เขาเกือบหลุดพูดคำสัญญา แต่กลับถูกเขาขวางไว้

ระหว่างครอบครัวกับความรัก หากนานาโกะจำเป็นต้องเลือกมันจะดูโหดร้ายเกินไป

ดังนั้นเขาจึงไม่พูดออกมา เขาเข้าใจว่าด้วยสติปัญญาของนานาโกะต้องรู้ว่าเขาจะพูดอะไร และส่วนที่เหลือก็อยู่ที่ว่าเธอจะเลือกอะไร！

นัยน์ตาของนานาโกะมีประกายความปรีดา แต่ไม่นานมันก็มอดดับลง

ในสมองของเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงคุณปู่ของตัวเองไม่ได้ นึกถึงอาจารย์ของเธอ และนึกถึงเหล่าบรรดาอาจารย์ทั้งหลาย

ทุกอย่างราวกับตาข่ายที่ไม่มีช่องว่างอากาศถ่ายเทให้หายใจที่คอยรัดตัวเธอไว้ กระทั่งให้ความรู้สึกราวกับจะขาดอากาศหายใจ！และความคิดที่ผันผวนแบบนี้ก็ทำให้ร่างกายของเธอตอบสนองอย่างรุนแรง

ยาอายุวัฒนะภายในร่างกายเริ่มดึงเอาชี่ทิพย์ออกมา ถ้าหากไม่ใช่เพราะความสามารถสูงส่งของเย่เทียน ไม่แน่คราวนี้อาจจะถูกพลิกตลบไปไกลเลยก็เป็นได้

“ทำตัวให้สงบ！”

นัยน์ตาของเย่เทียนมีประกายสว่างวาบขึ้น เขารีบลงมืออย่างรวดเร็ว นิ้วมือของเขากดไปที่หน้าปากของนานาโกะแล้วตะคอกไปทีหนึ่ง

เสียงนี้ราวกับฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิในสมองของนานาโกะ นานาโกะที่เดิมทีกำลังสับสนตื่นจากภวังค์ขึ้นมาในทันที และหลังจากนั้นก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในร่างกายของเธอ

“ฉันเป็นอะไรเนี่ย？”