ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1292

“ตามกฎแล้ว คุณจะกลายเป็นศัตรูของเหล่าองเมียวจิ！”

นากาตะ จุนเหอทำได้แค่ตอบรับ แต่เขายังคงรู้สึกขนลุกอยู่ ทันใดนั้นก็มีเสียงของเหล่าศิษย์พี่ดังขึ้นมา

พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งที่ตระกูลฮิโรชิมานำออกมาทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เขาไม่มีทางยุ่งเรื่องแบบนี้หรอก

หลังจากที่เห็นเย่เทียนแล้วก็เหมือนกับจะเข้าใจว่าทำไมศิษย์พี่ถึงได้มอบหมายงานให้แบบนี้

แต่ปัญหาคือตอนนี้เขายังสามารถถอยได้อีกไหม？

ไม่ได้แล้ว！

เรื่องของตระกูลฮิโรชิมาไม่ใช่เรื่องของเขาคนเดียวอีกต่อไป แต่เป็นการตัดสินใจภายในขององเมียวจิ แม้แต่ศิษย์พี่ของเขายังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้！ด้วยวิธีนี้ทำให้เขาตัดสินใจเป็นศัตรูกับเย่เทียน

“งั้นก็ไม่มีให้พูดแล้ว ลงมือเถอะ！”

เย่เทียนหัวเราะเบาๆ หลังจากนั้นก็กวักมือให้เขา

นากาตะ จุนเหอไม่อยากลงมือจริงๆ แต่เมื่อเห็นรูปแบบเหตุการณ์แล้วหากเขาไม่ลงมือก็จะเป็นการทำลายชื่อเสียงขององเมียวจิ

เทพนักดาบไม่มีโอกาสได้ลงมืออะไรต่อหน้าของเย่เทียนด้วยซ้ำ ถ้าตอนนี้องเมียวจิไม่กล้าแม้แต่จะออกรบ ตงอิ๋งก็จะกลายเป็นตัวตลกของทุกคน！

นี่ไม่ใช่เรื่องตลก！

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณก็อย่าได้หวังมีชีวิตรอดออกจากตงอิ๋งเลย！”

“คุณกำลังขู่ผมงั้นหรอ？”เย่เทียนสายตาเย็นชา ทำเสียงหึ“พวกคุณเนี่ยนะ ไม่คู่ควรหรอกนะ！”

“ลุย！”

เมื่อพูดถึงตรงนี้นากาตะ จุนเหอเองไม่อาจเพิกเฉยได้อีกต่อไป เมื่อเผชิญหน้ากับเย่เทียนที่ไม่ยอมใครเขาโยนเครื่องรางออกไปทันที งูใหญ่สีดำปรากฏตัวขึ้นทันที

ด้วยรูปลักษณ์ของงูดำ ทำให้มีหมอกดำโพยพุ่งออกมารอบทิศ

บรรดาคนใจกล้าที่กำลังมองดูอยู่สูดกลิ่นหมอกดำเข้าไปจนเวียนหัว จนล้มลงกับพื้นหมดสติไปทันที

แต่เมื่อดูท่าทางของพวกเขาแล้วเห็นได้ชัดว่าไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนัก ในทางกลับกันมุมปากของกระตุกขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่ากำลังเผชิญหน้ากับอะไรในฝันอยู่

มีเพียงคนสี่คนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่ได้รับผลกระทบอะไร

เย่เทียน นานาโกะ เซนกิและนากาตะ จุนเหอ

“ในเมื่อคุณรนหาที่ตาย งั้นก็อย่าโทษผมแล้วกัน！”ตอนนี้นากาตะ จุนเหอทำได้แค่ฝืนแข็งแกร่ง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเย่เทียนเขามักจะรู้สึกหมดความมั่นใจ เห็นได้ชัดว่า ถ้าเขาได้ลงมือมักจะอ่อนแอเสมอ

วิญญาณสีแดงในมือของเย่เทียนปรากฏตัวออกมา

เซนกิตาเป็นประกายทันที เขาที่ฝึกฝนวิชาดาบมาเมื่อได้เห็นวิญญาณสีแดงถึงได้รู้ว่าอะไรคือสมบัติที่แท้จริง ชี่กระบี่คมกริบนั้นแทบจะตบหน้าของเขา！

ถ้าเขามีดาบแบบนี้ การฝึกฝนของเขาอาจจะก้าวหน้าไปอีกขั้น！

แต่น่าเสียดาย ความคิดแบบนี้มันก็ได้แค่คิดเท่านั้น

ดวงตาของเย่เทียนขยับ งูดำทำให้ชี่กระบี่ภายในร่างกายของเขาสั่นคลอน เห็นได้ชัดว่านี่คือของดี ดูท่าการวิเคราะห์ของเขาไม่มีปัญหา

หากได้กลืนกินซื่อเสินแบบนี้คงจะดี ไม่แน่เขาอาจจะสามารถก้าวไปได้อีกขั้น！

เมื่อเห็นสายตาของเย่เทียนเผยให้เห็นความโลภ นากาตะ จุนเหอก็ตัวสั่นเทาทันที

งูดำแววตาเยือกเย็น อ้าปากกว้างพุ่งตรงมายังเย่เทียน ราวกับอยากจะกลืนกินเย่เทียนยังไงอย่างงั้น

นากาตะ จุนเหอทำได้แค่ฝืนจัดการต่อ

หมอกสีดำปิดกั้นร่างของเย่เทียน และพลังชี่กระบี่ที่หนาแน่นก็ออกมาจากหมอกสีดำ แล้วกระจายไปยังบริเวณรอบๆ

นานาโกะกับเซนกิดวงตาได้รับผลกระทบ และถูกผลักออกไปข้างๆ

ถ้าเขารู้ว่าคนแบบนี้มีอยู่จริง เขาคงไม่มีทางตอบรับเงื่อนไขของตระกูลฮิโรชิมา！ต้องรู้ว่าหลังจากที่งูดำถูกจัดการไปแทบจะไม่มีผลดีอะไรต่อดีเขาแล้ว！

ถึงแม้ว่าจะได้ดูดซับอัญมณีสีเลือด แต่ปัญหาคือการดูดซับเป็นแค่ขั้นตอนหนึ่งเท่านั้น！

และเมื่อดูท่าทางที่ดุดันของเย่เทียน หรือตนต้องเรียกซื่อเสินตัวเก็งออกมา？

งูดำกับซื่อเสินแตกต่างกัน เมื่อซื่อเสินตัวเก็งได้ปรากฏตัวได้รับความเสียหาย！ไม่ว่าจะใช้อัญมณีสีเลือดเท่าไรก็ไม่สามารถซ่อมแซมความเสียหายของซื่อเสินได้！

การเดิมพันแบบนี้มันอันตรายมากเกินไป นากาตะ จุนเหอจะไม่ลังเลได้อย่างไร？

“เข้ามาสิ อย่ายอมแพ้สิ！”

ตอนนี้เย่เทียนเริ่มรู้ถึงประโยชน์ของซื่อเสินแล้ว โดยเฉพาะตอนนี้ที่ชี่ทิพย์โลกภายนอกมีไม่เพียงให้ยาทองของเขาได้เปิดออก หากมีซื่อเสินเพิ่มเติม นี่ก็จะเท่ากับว่าเขาจะสู้เก่งขึ้นเรื่อยๆเ！

การพัฒนาความแข็งแกร่งนั่นสำหรับผู้ฝึกตนแล้วเป็นความรู้สึกที่คนธรรมดาทั่วไปยากที่จะจินตนาการได้ ดังนั้นสายตาที่เย่เทียนมองไปยังนากาตะ จุนเหอจึงให้ความรู้สึกเหมือนหมาป่า

ใช่แล้ว เหมือนกับหมาป่าหิวโหยที่กำลังจ้องมองเหยื่อของมันอยู่

นากาตะ จุนเหอกลืนน้ำลายดังเอือก ตอนนี้เขาอยากทวงคืนศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่เมื่อนึกถึงพลังที่แผ่ออกมาจากร่างของเย่เทียนรวมถึงดาบอันคมกริบนั่นก็ทำให้เขาใจฝ่อ

มีจุดหนึ่งที่เขารู้สึกลังเล นั่นก็คืองูดำซื่อเสินของเขาตายได้อย่างไร？

ถึงเขากับงูดำซื่อเสินจะใกล้ชิดกัน แต่กลับไม่รู้สึกความอันตรายอะไรเลยราวกับขาดการติดต่อไป จนถึงตอนนี้เย่เทียนทำได้อย่างไรยังเป็นสิ่งที่เขาเคลือบแคลงสงสัยอยู่

ถ้าเย่เทียนรู้ว่ารู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่คงจะเบะปากอย่างดูถูกอย่างแน่นอน

เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ ฆ่าก็จบแล้ว！

เมื่อเห็นนากาตะ จุนเหอลังเลอยู่ราวกับท้องผูก จู่ๆเย่เทียนก็หัวเราะขึ้นมา“ในเมื่อคุณไม่ลงมือ งั้นก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจก็แล้วกัน！”

การประกาศสงครามของเย่เทียนทำให้รูม่านตาของนากาตะ จุนเหอหดตัวลง เขากัดฟันแล้วปาหยกที่อยู่ตรงแขนเสื้อออกไปจนแตก หลังจากนั้นก็หันหลังวิ่งหนีออกไปอย่างไม่ลังเล