ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1294

เย่เทียนหันกลับไปมองโอฮาระ ฟุคุริ เมื่อเทียบกับคาวาอิยูแล้ว บนร่างของเขาไม่มีจิตวิญญาณต่อสู้ใดๆทั้งสิ้น อีกทั้งท่าทีของเขาก็ไม่ต่างจากคนทั่วไป

นี่คือสิ่งที่เย่เทียนให้ความสนใจมากที่สุด

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ที่ผมมาก็เพื่อมาหาองเมียวจิอย่างพวกคุณเนี่ยแหละ”

เย่เทียนพูดจบก็หันไปมองโอฮาระ ฟุคุริพลางหรี่ตา“ผมไม่อยากสนใจเหตุผลอะไรมากมายหรอกนะครับ แต่คนของพวกคุณไปที่หุบเขาหนอน แถมยังลงมือสู้กับผมด้วย แน่นอนว่าผมจะต้องทวงความยุติธรรม！”

“นายมันจองหองจริงๆ！”

คาวาอิยูทำเสียงหึ“กลัวแค่ว่าคุณจะมาได้แต่กลับไม่ได้น่ะสิ”

“คุณจะลองดูก็ได้นะครับ！”

ทั้งสองฝ่ายพูดตอบกันไปมาจนดุดันระอุขึ้นเรื่อยๆ โอฮาระ ฟุคุริขมวดคิ้วเป็นปม เป็นครั้งแรกที่เขาเผยท่าทีไม่พอใจออกมาแต่ไม่นานเขาก็ปิดยังมันไว้อย่างรวดเร็ว

เขาองไปที่คาวาอิยูอย่างเบื่อหน่าย โอฮาระ ฟุคุริค่อยๆถอยหลังออกไป

“ฉันได้ยินมาตลอดว่าที่ประเทศจีนมีผู้แข็งแกร่งมากมาย แต่ฉันกลับไม่มีโอกาสได้ประลองเหล่าผู้แข็งแกร่ง จุดนี้ ฉันไม่พอใจ！”

คาวาอิยูนำขลุ่ยหยกมาวางไว้บริเวณริมฝีปาก“ตอนนี้ฉันอยากจะลองดู หวังว่านายจะไม่ใช่คนมีชื่อเสียงที่ผู้คนชื่นชมกันไปเองนะ！”

เย่เทียนไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่กวักมือเรียกนากาตะ จุนเหอที่อยู่ไกลๆ วิญญาณแดงไม่พัวพันกับแสงน้ำเงินอีกต่อไป ค่อยๆกลับสู่ฝ่ามือของเย่เทียน และระเบิดออกไป

“ชี่กระบี่แข็งแกร่งจริงๆ！แต่ลำพังอาศัยมัยอย่างเดียวไม่พอหรอกนะ！”

คาวาอิยูสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นก็เสียงขลุ่ยก็ดังขึ้น

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เทียนได้เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้แบบนี้ เสียงขลุ่ยนั่นเป็นการจู่โจมอย่างหนึ่งของคาวาอิยู และสิ่งที่น่าแปลกของเสียงก็คือยากที่จะป้องกัน

ตอนนี้เย่เทียนเป็นรู้สึกเพียงอ่างเดียวก็คือมีเสียงเวทมนต์อุดหูไว้

คลื่นเสียงของขลุ่ยพังทลายชี่ทิพย์ของเขาทันที จนปะทะเข้ากับหัวใจของเขา ทำให้เขารู้สึกหน่วงๆตรงหน้าอก รู้สึกเวียนหัวคลื่นไส้

เป็นครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้บนตัวของเย่เทียน

และคาวาอิยูที่ได้เห็นฉากนี้ก็อดที่จะแสยะยิ้มออกมาไม่ได้ เขาไม่ปิดบังการเย้ยหยันของตัวเองเลย

ชี่ทิพย์ของเย่เทียนไม่ค่อยเสถียรเมื่ออยู่ภายใต้เสียงเวทมนต์ แสงสีทองบนร่างกายของเขาเริ่มเกิดการสั่นไหว

“หึๆ อ่อนหัดจริงๆ！”

คาวาอิยูหยุดทันที แล้วเริ่มเย้ยหยัน แต่ในขณะที่เย้ยหยันอยู่นั้นก็ลืมที่จะพูดกระทบนากาตะ จุนเหอด้วย

“คิดไม่ถึงว่าคนแบบนี้จะไล่ล่าทำให้แกวิ่งหางจุกตูดได้ แกมันเป็นตัวน่าอัปยศขององเมียวจิจริงๆ！”

นากาตะ จุนเหอหน้าเขียวทันที แม่งเอ้ย แกยังไม่ได้เห็นว่าเย่เทียนเก่งขนาดไหน！ซื่อเสินของตัวเองอย่างน้อยก็ไม่ถือว่าเป็นด้อย แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของเย่เทียนเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ลงมือด้วยซ้ำ！

ช้าก่อน！เมื่อกี้เย่เทียนแข็งแกร่งขนาดนั้น ทำไมตอนนี้ถึงอ่อนแอล่ะ？หรือว่าเมื่อกี้จะเป็นภาพลวงตา？

ไม่สิ！ถ้าเป็นแค่ตัวเขาเองมันก็สมเหตุสมผลแล้วที่เขาจะสงสัย แต่ปัญหาก็คือเมื่อกี้เทพนักดาบก็อยู่ในเหตุการณ์！

เซนกิยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ถูกเย่เทียนหักดาบเป็นท่อนๆแล้ว เย่เทียนจะอ่อนแอขนาดนั้นเชียวหรอ？

ปัญหามันเกิดขึ้นตรงไหนนะ？

นากาตะ จุนเหอเพียงแค่ครุ่นคิดจู่ๆก็ตรัสรู้ จึงหันไปมองรอยยิ้มเย็นชาของคาวาอิยูอย่างรวดเร็ว

โอฮาระ ฟุคุริที่ยืนอยู่ข้างๆคาวาอิยูจู่ๆก็หัวเราะออกมา“ระหว่างนะ！”

วิญญาณแดงปรากฏขึ้นตรงหน้าของคาวาอิยู ชี่กระบี่พุ่งออกมาแต่ก็หนาแน่นมาก จนกระทบเข้าไปขลุ่ยหยกทันที จนเกิดเสียงสะท้อน

คนแบบนี้ไม่ลงมือ แต่ถ้าได้ลงมือจะต้องทำให้เขารู้สึกแย่แน่ กระทั่งอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส！

นื่คือศัตรูคนหนึ่ง！

แต่ว่านะแข็งแกร่งสิถึงจะน่าสนใจ！ต่างพูดกันว่าความสูงไม่ชนะความหนาวเหน็บ หากไร้ซึ่งศัตรูอยู่ตลอดชีวิตก็หมดความน่าสนใจสิ

เย่เทียนยักไหล่เบาๆ“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ดูท่าถ้าผมไม่ไปคงจะไม่ได้สินะ ผมตั้งตารอคอยการแลกเปลี่ยนมิตรไมตรีครั้งนี้！”

คำว่าแลกเปลี่ยนมิตรภาพไมตรีเย่เทียนจงใจเน้นเสียง

โอฮาระ ฟุคุริยังคงส่งยิ้มอบอุ่นให้กับเย่เทียนแล้วทำความเคารพ“ถ้าอย่างงั้นเราจะรอการมาเยือนของคุณนะครับ！ขอตัวก่อน！”

พูดจบเขาก็พาคาวาอิยูเดินจากไป แน่นอนว่านากาตะ จุนเหอตามอยู่ด้านหลังของเขา

คาวาอิยูหันกลับมาถลึงตาใส่เย่เทียนอย่างไม่พอใจ และทำท่านปาดคอเป็นสัญลักษณ์ส่งให้เย่เทียน

“ฉันจะรอนาย！”

แน่นอนว่าเย่เทียนไม่สนใจการใส่อารมณ์แบบนี้ของเขา แม้แต่อัจฉริยะก็ยังต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ด้วยความคิดนี้！

เมื่อกลับสู่งานประลองดาบ เซนกิก็ยืนทำความเคารพอยู่หน้าประตู และเมื่อมองเห็นเย่เทียนเขาจึงรีบเดินเข้าไปหาเย่เทียนทันที“ไม่ว่ายังไงวันนี้ผมได้เห็นวิชาดาบที่แท้จริงแล้ว เย่ซัง ต้องขอขอบคุณมากนะครับ！”

เมื่อพูดถึงเซนกิแล้วตนก็ไม่ได้มีความคับข้องใจต่อเขา สำหรับที่ว่าเขาออกตัวเพื่อตระกูลฮิโรชิมามันก็เป็นเพียงเหตุและผลของเขาเอง

“เรื่องของตระกูลฮิโรชิมาผมจะให้มันผ่านไป หวังว่าเย่ซังจะไม่เก็บมาใส่ใจนะครับ！”

เซนกิเป็นคนฉลาด และอธิบายจุดยืนของตัวเองทันที

“ผมทำเพื่อเพื่อนเท่านั้น！”เย่เทียนหัวเราะส่ายหัวไปมา หลังจากนั้นก็หันไปเหลือบตามองเขา“ถ้าคุณไปได้อีกขั้น ร่างกายของคุณอาจจะไม่ถูกเร่งให้เน่าเปื่อย เพียงแต่การก้าวในครั้งนี้ สุดท้ายแล้วก็ต้องพึ่งตัวเอง！”