ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1298

“ระวังนะ！” นานาโกะนอกจากจะมองเย่เทียนแล้วก็ไม่มองคนอื่นอีกเลย เธอพยักหน้าต่อเย่เทียน จากนั้นก็เดินไปยังที่นั่งของผู้ชมด้วยสีหน้าอ่อนโยน

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ

ถึงแม้วันนี้เย่เทียนจะแพ้ นานาโกะยังคงมั่นใจว่าจะทำให้ตระกูลเจริญได้ นี่ก็คือความมั่นใจของผู้แข็งแกร่ง

อีกอย่าง ใครว่าเย่เทียนจะแพ้ล่ะ？

“เอาล่ะ！ท่านี้ฉันไม่เชื่อว่าจะมีคนรับมันได้ เย่ซัง เชิญ！” อาเบะ ฮิเดะหรี่ตาลง จากนั้นทั้งสามก็พุ่งตรงมาพร้อมกัน

พลังนั้นแข็งแกร่งราวกับกระบี่ ตัดพลังที่เย่เทียนสร้างขึ้นมากลายเป็นรู

จากนั้นกระบี่ในมือของทั้งสามก็สั่นไม่หยุด ถึงแม้จะยังอยู่ในปลอก แต่ความเฉียบคมนั้นไม่อาจปกปิดมันได้เลย

สีหน้าของเย่เทียนไม่เปลี่ยนไปเลย แต่ถือกระบี่วิญญาณแดงแน่นมากขึ้นเล็กน้อย

กระบวนท่าโจมตีของกระบี่ที่เย่เทียนเชี่ยวชาญจริงๆมีแค่ท่าเดียวคือ ฟันทะลุ

ฟันทะลุไม่มีกลยุทธ์กระบี่ที่หรูหราสง่างามอะไร แต่กลับเปลี่ยนได้เป็นพันหมื่น เจอแกร่งก็จะแกร่ง เจออ่อนก็จะอ่อนไปตามๆกัน นั่นก็หมายความว่ากระบี่นี้ไม่ใช่กระบี่ธรรมดา

ตั้งแต่เข้าใจและเรียนรู้ในการฟันทะลุแล้ว เย่เทียนก็มักจะรู้สึกมันยังไม่สมบูรณ์

แต่น่าเสียดาย คนที่จะให้เขาใช้กระบี่ได้นั้นน้อยมาก ก่อนหน้านี้คนพวกนั้นไม่จำเป็นต้องให้เขาใช้กระบี่ด้วยซ้ำ และไม่จำเป็นต้องใช้ท่าฟันทะลุเลยด้วย

แต่สถานการณ์ตรงหน้าแตกต่างกันออกไป

ปรมาจารย์กระบี่ทั้งสามท่านถึงแม้จะมีท่าเหมือนกัน แต่พลังกระบี่ที่แผ่ซ่านออกมากลับไม่เหมือนกัน

กระบี่ของอาเบะ ฮิเดะค่อนข้างเป็นธรรมชาติ โอดะ เคซาโอะให้ความสำคัญกับพลังของกระบี่ที่แผ่ออกมาเรื่อยๆไม่หยุด และไทเซ โชชูก็ดูแปลกและเปลี่ยนแปลงไม่หยุด

สไตล์ของทั้งสามคน ถ้าคัดออกมาเดี่ยวๆก็ให้ความรู้สึกยากที่จะจัดการแล้ว แต่สไตล์ทั้งสามคนผสมผสานกันได้อย่างน่าประหลาดในเวลานี้

จนทำให้เขาชักกระบี่ออกมาช้าๆต่อหน้าปรมาจารย์กระบี่ทั้งสามท่าน

ปลายกระบี่ที่ชี้ไปก็ต้องเป็นเย่เทียนอยู่แล้ว

สีหน้าของเย่เทียนเข้มงวดมากขึ้น นี่ไม่ใช่เรื่องการหนึ่งบวกหนึ่งแล้วได้สองง่ายๆแล้ว หลังจากทั้งสามรวมพลังกัน พลังของพวกเขาก็มากพอที่จะฆ่าล้างทุกสิ่งได้

ราวกับเป็นเม่นที่รอบกายเต็มไปด้วยหนามจนไม่ผู้คนไม่อาจเข้าใกล้ได้

การปะทะกันระหว่างพลังก็เหมือนการปะทะกันทางจิตใจ ฟันทะลุก็เป็นการฟันเข้าจิตใจของอีกฝ่าย！

“ไม่เลวเลย！เป็นกระบี่ที่น่าสนใจมาก！”

แม้แต่ตัวเย่เทียนเองก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ต้องปะทะกับการโจมตีแบบนี้ ไม่ว่ายังไงสามคนนี้ก็มีสิทธิ์ที่จะให้เขาชักดาบออกมา

“ฟู่！”

เย่เทียนถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ

ตอนนี้ความคิดของเขากลายเป็นมือนับพันหมื่น พุ่งตรงไปยังกระบี่ที่วาดออกมา

ทุกครั้งที่มือจะจับโดนกระบี่ก็จะถูกพลังของกระบี่ทำให้แตกสลาย แต่เย่เทียนกลับไม่หยุดลง และจับอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้จักเหนื่อย พยายามเข้าใจและวิเคราะห์ในกระบวนการนี้ไม่หยุด

“รวมพลัง พิฆาตฟ้า！”

ปรมาจารย์กระบี่ทั้งสามตะโกนพร้อมกัน กระบี่ที่วาดออกมาแทบจะไม่แตกต่างจากของจริงเลย พุ่งไปยังเย่เทียนอย่างรวดเร็ว

และในตอนที่กระบี่จะกระทบกัน เย่เทียนก็ลืมตาขึ้นและแสยะยิ้มมุมปาก

“สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือทั้งสามคนรวมพลังเป็นหนึ่งเดียวไม่ได้ วันนี้ฉันจะทำให้เห็นว่าอะไรคือกีฬาดาบที่แท้จริง！”

เย่เทียนยกมือขึ้นอย่างเชื่องช้า ดาบวิญญาณแดงวาดเส้นโค้งที่งดงามออกมา

แต่ที่น่าแปลกคือ ท่าทีของเย่เทียนช้ามาก แต่ดาบวิญญาณแดงกลายเป็นภาพลวงนับไม่ถ้วน สุดท้ายกลับกลายเป็นพัดทรงกลม กระทบเข้ากับกระบี่ที่บินมาเข้าอย่างจัง