ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1303

การแปลงร่างของโอฮาระ ฟุคุริอยู่ได้ไม่นานนัก ตามด้วยการผันผวนของชี่ทิพย์ที่น้อยลงเรื่อยๆ บนใบหน้าของโอฮาระ ฟุคุริปรากฏรอยยิ้มที่พึงพอใจเล็กน้อย

เมื่อรอยยิ้มปรากฏขึ้น ความดุร้ายและความน่าสะพรึงกลัวที่มีก็จางหายไปทันที

“ช่างเป็นพลังที่แข็งแกร่งจริงๆ! ความรู้สึกนี้ เจ๋งจริงๆ!”

น้อยมากที่โอฮาระ ฟุคุริจะแสดงอารมณ์ออกมาตรงๆเช่นนี้ ไม่รู้ว่าเป็นสันดานที่แท้จริงของเขาและหลายปีที่ผ่านมาได้ควบคุมสันดานของตัวเองไว้หรือเป็นเพราะปีศาจจิ้งจอกเก้าหางทำให้เขาได้รับผลกระทบอันใหญ่หลวงนี้

ถ้าเป็นลำดับแรก งั้นก็เป็นเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวจริงๆ

“พูดไปแล้วยังไงฉันก็ต้องขอบคุณนายจริงๆ ถ้าไม่มีนายฉันคงไม่มีโอกาสได้ปิดผนึกไว้!” โอฮาระ ฟุคุริพูดจบก็หรี่ตาลง และค่อยๆเลื่อนนิ้วไปที่คางตัวเอง ทำท่าทางตุ้งติ้งสุดๆ

“นายคิดว่า ฉันควรจะตอบแทนนายยังไงดีล่ะ หรือว่าจะให้นายตายโดยร่างกายทุกส่วนยังอยู่ครบ?”

“นายคิดว่าตัวเองจะชนะแน่นอนเหรอ?” เย่เทียนหัวเราะอย่างดูถูกกับการแสดงที่หยาบคายของเขา

“ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางบ้าบออะไร อยู่ที่นี่สำหรับพวกนายอาจเรียกได้ว่าแข็งแกร่ง แต่อยู่ที่ฉันแล้ว ไร้สาระทั้งนั้น!”

เย่เทียนพึมพำเบาๆ “อีกอย่าง พลังที่ไม่ใช่ของตัวเองยังไงก็ไม่ใช่ของตนเอง แม้จะสอดคล้องแค่ไหน ยังไงก็ไม่ใช่ของนายอยู่ดี!”

ประโยคนี้ฟังดูแล้วอาจไม่รื่นหู แต่น้ำเสียงที่ดูถูกของเย่เทียนไม่ได้ปกปิดใดๆทั้งนั้น ขาดแค่ไม่ได้ชี้หน้าบอกโอฮาระ ฟุคุริและพูดตรงๆว่ากูดูถูกมึง

“ปากคอเราะรายจริงๆนะ! เดิมทีกะจะให้นายตายโดยร่างกายทุกส่วนยังอยู่ครบ แต่ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”

โอฮาระ ฟุคุริเหลือบมองนานาโกะที่นั่งกังวลอยู่ข้างๆด้วยสายตาที่เย็นชา

“วางใจเถอะ ฉันจะไม่ฆ่านายวันนี้ แต่ต้องการให้นายได้เห็นเพื่อนของนายถูกทรมานจนตาย จะให้นายอยู่ในความรู้สึกผิดและเจ็บปวดไปตลอดชีวิต!”

การแสดงของโอฮาระ ฟุคุริและสถานะของนานาโกะถูกกำหนดแล้วว่าเธอเป็นเป้าหมายโอฮาระ ฟุคุริ

และใช้ความเป็นเพื่อนมาหักหลังเย่เทียนกับการหาที่ตายแทบไม่แตกต่างอะไร!

ถ้าหากเวลานี้จอมพลยังมีชีวิตอยู่เขาคงจะหารือปัญหานี้ดีๆกับโอฮาระ ฟุคุริอย่างแน่นอน

เย่เทียนไม่ได้แสดงออกถึงสีหน้าโกรธ แต่ค่อยๆเก็บรอยยิ้ม และมองโอฮาระ ฟุคุริ อย่างเคร่งขรึม “เดิมทีฉันยังพอเคารพนายบ้าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆนะ!”

“ไม่ต้องพูดไร้สาระมากมาย นายไปตายได้แล้ว!”

โอฮาระ ฟุคุริทำเสียงเย็นชา จากนั้นกำหมัดแน่น ยกมือไปทางเย่เทียน โปโลน้ำสีฟ้าน้ำแข็งขนาดใหญ่ลอยอยู่ข้างหน้าเขา และแสงสีฟ้าจาง ๆ สะท้อนบนใบหน้าของเขา ทำให้เขาดูสง่าน้อยลงเล็กน้อย หดหู่มากขึ้น

โปโลน้ำยังคงกลิ้งไปมาต่อเนื่อง จากนั้นก็พ่นสายน้ำออกมาเป็นแถบ พันเข้ามาหาเย่เทียน

“แตก!”

หมัดของเย่เทียนกระแทกอย่างแรงบนแถบน้ำที่ยื่นมาเหล่านี้ ทำลายแถบน้ำแตกออกเป็นชิ้นๆในทันที แต่ความเยือกเย็นกลับแทรกซึมผ่านหมัดของเขาเข้าสู่ร่างกายโดยตรง

“นี่มันเรื่องอะไรกัน!”

เย่เทียนเลิกคิ้วขึ้นทันที รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ในทางกลับกันโอฮาระ ฟุคุริกลับแสดงรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จ “เป็นไงบ้าง? รู้สึกไหมว่าพลังชี่แท้ในร่างกายการเคลื่อนไหวช้าลงเล็กน้อย?รู้สึกว่าเนื้อกายของนายกำลังจะแช่แข็งใช่ไหม”

“นายเป็นคนแรกที่กล้าใช้ร่างกายเพื่อรับน้ำเยือกต้องบอกว่า นายเป็นวีรบุรุษจริงๆ!” โอฮาระ ฟุคุริแสดงสีหน้าที่ดูถูกดูแคลนอย่างไม่ปกปิด “โอ้ จริงสิ ดูเหมือนนายแทบไม่รู้ความหมายของน้ำเยือกคืออะไร แต่ตอนนี้ ถือว่ายังไม่สายเกินไปนะ!”

เย่เทียนรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของพลังชี่แท้ช้าลงจริงๆ แต่ก็เป็นเพียงแค่ผลกระทบเล็กน้อยเท่านั้น

แต่การแสดงออกของโอฮาระ ฟุคุริทำไมถึงมีความสุขเหมือนได้กินเกี๊ยวในช่วงตรุษจีน? ของสิ่งนี้แข็งแกร่งขนาดนั้นจริงๆเหรอ?