ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1304

ดาบยักษ์อันรุ่งโรจน์แสดงพลังแห่งฟ้าดินอย่างเต็มที่

พลังดาบอันรุนแรงกระจัดกระจายไปทั่วรอบด้าน ผลักกลุ่มผู้คนออกห่างไปในระยะหนึ่ง กระทั่งผู้เคราะห์ร้ายสองคนที่กำลังเฝ้าดูถนนบนภูเขาด้านหลังเย่เทียน พวกเขาถูกบดขยี้เป็นชิ้นๆทันที

โอฮาระ ฟุคุริตกตะลึงไปทั้งตัว แต่โชคดีที่ตัวปีศาจจิ้งจอกเก้าหางเองเดิมทีก็มีพลังแข็งแกร่งอยู่แล้ว ก็ได้ครอบคลุมปกป้องเขาอย่างปลอดภัย

แต่ปัญหาก็คือว่านี่เป็นเพียงพลังแห่งฟ้าดินที่พุ่งออกมาจากดาบยักษ์ไม่ได้เจาะจงพุ่งเป้าไปที่เขา!

“พลังแห่งฟ้าดิน! คุณใช้พลังแห่งฟ้าดินได้อย่างไร!”

เสียงของโอฮาระ ฟุคุริเริ่มแหบเล็กน้อย ทันใดนั้นดวงตาก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงทันที และใบหน้าก็ดูดุร้ายอย่างยิ่ง

“ฉันเคยบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอ? นายคิดว่าตัวเองจะชนะแน่นอนเหรอ?”

เย่เทียนทำเสียงฮึ่มเบาๆ จากนั้นชี้ไปที่โอฮาระ ฟุคุริ

เดิมทีดาบยักษ์ที่ตั้งตรงอยู่ก็ลดลงมาอย่างช้าๆ สุดท้ายปลายดาบก็ชี้ตรงไปที่โอฮาระ ฟุคุริ

ขณะที่ปลายดาบเล็งตรงโอฮาระ ฟุคุริแล้ว

ในขณะที่ปลายดาบชี้ไปทางโอฮาระ ฟุคุรินั้น ชั้นสีน้ำเงินที่ครอบและป้องกันอยู่ตรงหน้าเขามาโดยตลอดได้ส่งเสียงแตกร้าวทันที กลายเป็นจุดสีน้ำเงินแล้วกระจายลอยอยู่กลางอากาศ

ทันใดนั้นหน้าผากของโอฮาระ ฟุคุริก็มีคราบรอยเลือดปรากฏขึ้น

“ไม่นะ! ฉันมีพลังมหาศาลของปีศาจจิ้งจอกเก้าหางปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง เนื้อกายก็เกินขอบเขตแล้ว จะได้รับบาดเจ็บจากชี่กระบี่ได้อย่างไร! ไม่ถูก นี่ไม่ถูกต้องนะ!”

สีหน้าของโอฮาระ ฟุคุรินั้นโดดเด่นมาก และภายใต้แรงกดดันของดาบยักษ์ทั้งคนก็เริ่มพูดไม่หยุด ราวกับคนบ้า

ตามด้วยความสงสัยที่ฝังลึกอยู่ในใจของเขา ร่างกายของเขาก็เริ่มกลายเป็นไม่เสถียร

เดี๋ยวกลายร่างเป็นปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง เดี๋ยวก็กลายเป็นร่างมนุษย์

แต่ภายใต้แรงกดดันของดาบยักษ์เห็นได้ชัดว่าปีศาจจิ้งจอกเก้าหางปีศาจจิ้งจอกเก้าหางได้เปรียบอีกครั้ง

ในฐานะที่เป็นซื่อเสินที่ทรงพลัง แน่นอนเขาไม่ยอมที่จะถูกผู้อาศัยมาแทนที่ง่ายๆ และปีศาจจิ้งจอกเก้าหางก็ได้ตั้งเป้าหมายจ้องไปที่เย่เทียน

“คุณแข็งแกร่งมาก เจ้าหนุ่ม!”

ในสายตาของปีศาจจิ้งจอกเก้าหางไม่มีความเหยียดหยาม แต่มีความเคร่งขรึมแทนที่ “ร่วมมือกับฉัน ฉันจะให้ทุกอย่างที่นายต้องการ!”

เย่เทียนยิ้มอย่างดูถูก “อาศัยนาย? คู่ควรเหรอ?”

เมื่อต้องเผชิญกับการเย้ยหยันของเย่เทียน ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางกลับไม่ได้โกรธ และสีหน้าก็ยิ่งดูจริงจังมากขึ้น “อย่ารีบร้อนปฏิเสธ ในฐานะซื่อเสินฉันเก่าแก่กว่าที่นายคิดไว้!”

“อีกอย่างนายคิดว่าเจ้าตัวนี้จะสามารถผนึกฉันได้จริงๆหรือ? น่าขำ!”

ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางแสดงความมั่นใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ซึ่งเป็นความมั่นใจของผู้แข็งแกร่ง

“ลูกเล่นเล็กๆเหล่านี้แทบไม่มีค่าอะไรเลย พวกเขามักจะคิดว่าพวกเขาสามารถเหนือกว่าเทพเซียนได้ น่าขำ! น่าขำจริงๆ!”

“หากไม่ใช่เพราะติดกับดักบางอย่าง พวกเขาแทบไม่คู่ควรที่จะเข้าใกล้พวกเราเลย!” ความคลั่งปรากฏบนใบหน้าของปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง “และวันนี้ก็อยู่ไม่ไกลแล้ว!”

“ฉันสัมผัสได้แล้วว่าชี่ทิพย์ระหว่างฟ้ากับดินกำลังฟื้นฟู และฉันก็รู้สึกว่าเพื่อนเก่าบางคนที่หลับใหลอยู่ค่อยๆตื่นขึ้นแล้ว และเมื่อวันนั้นมาถึง ผู้อ่อนแอก็เป็นได้เพียงเครื่องเซ่นไหว้เท่านั้น!”

ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางยิ่งพูดก็ยิ่งเคลิบเคลิ้ม และดวงตาที่มองมาที่เย่เทียนก็ยิ่งเป็นประกาย

“เครื่องเซ่นไหว้?”

เย่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้แข็งแกร่งอยู่รอด นี่อาจเป็นกฎเกณฑ์การเอาตัวรอดในตอนนี้ มันมีอยู่จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเย่เทียนจะเห็นด้วย!

ยังไงคนธรรมดามีสิทธิ์อำนาจที่เป็นของพวกเขา แต่ไม่ใช่ถูกผู้แข็งแกร่งครอบงำ นี่ก็คือเหตุผลที่เย่เทียนเต็มใจที่จะต่อสู้เพื่อกองกำลังพิเศษ

มีเพียงทำให้คนธรรมดาอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีเท่านั้น พวกเขาจึงกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีคุณค่า

มิฉะนั้น มนุษย์กับสัตว์ก็ไม่แตกต่าง?