ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1345

เย่เทียนหัวเราะแล้ว

วันนี้เขามาเพื่อมาหาเรื่อง ตอนนี้มีคนยื่นหน้าเข้ามาเองแล้ว ถ้านี่ยังไม่ตบกลับไป งั้นเขาคงรู้สึกผิดต่อคนที่มอบโอกาสนี้ให้ตนเองจริงๆ

ฉีเจิ้นและฉีหยู่เหิงไม่ทันได้ห้ามปราม ร่างกายเย่เทียนสั่นสะเทือนทันใด ลมปราณพุ่งทะลักออกมา

หมัดขนาดใหญ่อันหนึ่งครอบคลุมฉีเจิ้นไว้ด้านในด้วย ทุบเข้าไปทางผู้อาวุโสที่ตะโกนตำหนิเมื่อสักครู่ไปโดยตรง

“ใจกล้านัก!”

“บารมีน่าเกรงขามใหญ่โตมากสินะ คาดไม่ถึงกล้าลงมือที่ตระกูลฉีของฉัน!”

นี่ไม่ต่างอะไรกับการตบบนหน้าของตระกูลฉีอย่างแรงสักทีหนึ่ง ฉีเจิ้นโกรธเคืองในใจอย่างยิ่ง

วิธีการของเย่เทียนไม่เห็นตระกูลฉีของเขาอยู่ในสายตาสักนิดเดียว! นี่ยอมไม่ได้!

“ทำลายเดี๋ยวนี้!”

ด้านข้างร่างกายฉีเจิ้นมีเจดีย์สีทองอันหนึ่งลอยออกมา ปะทะเข้าไปยังหมัดที่เย่เทียนสร้างขึ้นมานั้นโดยตรง เกิดเสียงดังสนั่นทีหนึ่ง แล้วกระจายไปทั่วทั้งภายในลานบ้านตระกูลฉี

วิชายุทธ์ที่ฉีเจิ้นฝึกฝนเป็นวิชาความรู้ที่สูญหายของสำนักท้องถิ่นในตระกูลฉี บวกกับมีวิชาค่ายกลของตระกูลฉีร่วมด้วย อานุภาพมีการพัฒนาขึ้นอย่างมั่นคง

แต่สิ่งที่ทำให้เขานึกไม่ถึงโดยสิ้นเชิงคือจิตหมัดของเย่เทียนบรรลุถึงระดับที่ทำให้เขายากจะรับมือได้ ภายใต้การปะทะซึ่งกันและกัน หมัดที่เย่เทียนใช้ชี่ทิพย์ก่อตัวออกมาก่อนนั้นค่อยๆ สลายหายไป

ถึงแม้เจดีย์ยังอยู่ แต่ด้านบนกลับเต็มไปด้วยรอยแตกร้าวอันละเอียด

ร่างกายของฉีเจิ้นสั่นเทาขึ้นกะทันหัน จากนั้นเจดีย์นั้นแตกแยกออกในชั่วพริบตา กลายเป็นแสงดาวเล็กๆ สลายหายไปในอากาศ

ถอนหายใจยาวทีหนึ่ง ในสายตาของฉีเจิ้นเต็มไปด้วยแววความหวาดหวั่น คาดไม่ถึงเจดีย์ของเขาแตกแล้ว โดยเฉพาะแตกจนถึงที่สุดเลย ประเด็นสำคัญสุดคือแม้แต่ศักดิ์ศรีสุดท้ายเขายังรักษาไว้ไม่ได้ เจดีย์ที่แหลกเป็นเสี่ยงนั้นเพียงแค่คงอยู่ชั่วครู่แล้วหายไปในอากาศ

“ไอ้เลว! แก......”

ผู้อาวุโสที่เมื่อสักครู่ยังเดือดดาลอยู่เดิมทีอยากจะเยาะเย้ยเย่เทียนต่อไป แต่ทันใดนั้นเขาเบิกดวงตาโพลงโต ร่างกายพองขึ้นมาราวกับสูบลมเข้าไป สุดท้ายเสียงดังปังระเบิดเป็นเศษเล็กเศษน้อยแล้ว!

ฉากที่เกิดขึ้นแบบกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนล้วนตกใจค้างหมด

เรื่องอะไรกัน! เมื่อสักครู่คือเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว คนเป็นๆ คนหนึ่งระเบิดไปดื้อๆ แบบนี้เลย?

ต้องรู้ว่านี่คืออยู่ภายใต้การต่อต้านที่ร่วมมือสุดแรงของทุกคนในตระกูลฉียังคงระเบิดแล้ว ถ้าตอนนั้นคนที่เย่เทียนโจมตีมาเป็นตนเองจะหลบพ้นหรือไม่นะ?

ข้อสงสัยนี้ทำให้ทุกคนในตระกูลฉีเงียบปากลงกันหมด รวมทั้งฉีเจิ้นด้วย

เขาหวาดกลัวจริงๆ แล้ว

“เจ้าสำนักเย่ บอกความต้องการของคุณมาเถอะ! ตระกูลฉีของผมยินยอมทำตาม!”

เวลานี้ฉีเจิ้นเพิ่งเข้าใจว่าตนเองล่วงเกินคนแบบไหนเข้า ความรู้สึกกลัวจนสั่นเทาในใจนับวันยิ่งเข้มข้นขึ้น

เดาว่าเหงื่อในชีวิตนี้ของฉีหยู่เหิงไหลออกมาหมดในเวลานี้แล้ว แม้กระทั่งถึงขั้นที่เกรงกลัวเย่เทียนส่งสายตาเข้ามาด้วย

“เจ้าบ้านฉีเป็นคนมีเหตุผลดี!”

เย่เทียนหัวเราะแล้ว หัวเราะแบบอบอุ่นมาก เหมือนว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาสักนิดเดียว แต่ยิ่งเขาแสดงออกแบบนี้ ความรู้สึกหวาดกลัวในใจของทุกคนที่มีต่อเขายิ่งเข้มข้นขึ้นมา

ฉีเจิ้นนอกจากยิ้มตามตนเองแล้วยังทำอะไรได้อีก! เพียงแค่รอยยิ้มที่แข็งทื่อของเขานั้นมีความหมายขบขันอยู่บ้างในสายตาของเย่เทียน

“ผมคนนี้ไม่โลภมาก แต่ค่าเสียหายของชื่อเสียงสำนักชิงหนังพวกคุณน่าจะชดเชยสักหน่อยมั้ง!”

“เรื่องนี้สมควรอยู่แล้ว!”