ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1363

กู่จินเหออาศัยตำราดาบหนึ่งเล่มถึงก้าวมาถึงทุกวันนี้

ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้! สำหรับเย่เทียนแล้วเขารู้เพียงว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก ตอนอยู่บนเวทีเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ และเขาสามารถได้รับความโปรดปรานจากบุคคลผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือวิชาดาบ

คนที่เมื่อหมกมุ่นอยู่กับดาบอย่างเขาจึงดูเหมือนเป็นคนบ้าคลั่งเล็กน้อย ดังนั้นตอนนี้ได้พบเย่เทียนที่มีวิชากระบี่ที่แข็งแกร่งสุดยอดเช่นนี้เขาจะปฏิเสธได้ไง

“ท่านอาจารย์!”

กู่จินเหอคุกเข่าลงกับพื้นทันที

เย่เทียนพยักหน้า และโบกมือทำให้เกิดเส้นแบ่งเขต ห่อหุ้มเขาและกู่จินเหอโดยตรง เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกได้ยินการสนทนาของพวกเขา

“วิชาดาบของคุณมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และเน้นไปที่คำว่าคม แต่มันค่อนข้างคล้ายคลึงกับวิชาดาบวิชาดาบเดียวสยบหมื่นพลัง แต่ว่าวิชาดาบแบบนี้เป็นการจู่โจมที่ดีแต่การป้องกันยังดีไม่พอ แทบเป็นการต่อสู้แบบชีวิตแลกด้วยชีวิต”

กู่จินเหอฟังด้วยความเคารพ แม้ว่าเย่เทียนจะพูดเรื่องราวทั่วไปแล้วก็ตาม แต่กู่จินเหอยังคงมีความรู้สึกเหมือนจะเข้าใจแต่แท้จริงไม่เข้าใจ

“จากนี้ไปนายก็เป็นศิษย์เอกของฉัน และเป็นหนี่งเดียวที่ฉันยอมรับเป็นศิษย์”

สำหรีบเย่เทียนแล้วพอใจในตัวกู่จินเหอมาก

วิชากลั่นยาของเขาเกือบจะเข้าถึงขั้นเทพแล้ว และจะหาผู้สืบทอดที่เหมาะสมเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่ตอนนี้เขาได้พบสิ่งที่น่าดีใจโดยไม่คาดคิด กู่จินเหอคนนี้ทั้งในด้านอารมณ์และพฤติกรรมสอดคล้องกับการคาดหวังของเขา สามารถบอกได้ว่าพอใจมากที่สุด

“ขอบคุณท่านอาจารย์ครับ!”

กู่จินเหอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มีอาจารย์ที่ดำรงอยู่เช่นนี้ ต่อไปเส้นทางในการฝึนฝนของเขาก็จะมั่นคงมากขึ้นอย่างแน่นอน

“ลุกขึ้นเถอะ!”

เย่เทียนโบกมือ กู่จินเหอถูกลมพัดยกขึ้น จากนั้นก็ลอยขึ้นไปบนเวทีเหมือนเช่นเย่เทียน

“เย่เทียน นี่คุณ...”

“จินเหอ นี่คือนายพลเฝิง” หลังจากเย่เทียนพูดจบก็มองไปที่เฝิงเจิ้นเหอ “บุคคลนี้คือคนที่ฉันเพิ่งรับเป็นลูกศิษย์ มีวาสนากับฉัน และสามารถสืบทอดวิชาความรู้ทั้งหมดของฉัน”

เฝิงเจิ้นเหอเหลือบมองกู่จินเหอด้วยความประหลาดใจ และพยักหน้าอย่างเป็นมิตร “ของชิ้นนี้อยู่กับผมมาเป็นเวลานาน ตอนนี้ผมจะมอบให้นายเพื่อป้องกันตัวนะ!”

กู่จินเหอเหลือบมองเย่เทียนอย่างระมัดระวัง

“รับไว้เถอะ” เย่เทียนอมยิ้ม “ดูเหมือนว่าต่อไปต้องรับลูกศิษย์เยอะๆแล้วล่ะ เฉพาะรับของขวัญก็คงทำให้โอ่งเงินโอ่งทองเต็ม”

เฝิงเจิ้นเหอชี้ไปที่เย่เทียนแล้วหัวเราะ นายพลเย่ คิดไม่ถึงว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้! ทำให้ผมประหลาดใจมาก!”

แน่นอนว่า ทุกคนในงานรู้ว่าเย่เทียนกำลังพูดเล่น

แค่พูดถึงทักษะวิชากลั่นยาของเเย่เทียนก็เป็นบุคคลที่อยู่ในระดับปรมาจารย์แล้ว อย่าว่าแต่เปิดรับศิษย์เลย ถึงแม้จะรับคนธรรมดาทั่วไปคาดว่าก็คงต้องแย่งชิงกันจนหัวแตก แต่คุณเคยได้ยินไหมว่าเย่เทียนจะรับลูกศิษย์จริงๆ?

คราวนี้ได้พบกับกู่จินเหอค่อนข้างกะทันหัน

การรับศิษย์โดยทั่วไปก็จะต้องตั้งชื่อ เพียงแต่คราวนี้ค่อนข้างจะเร่งรีบไปหน่อย และตัวเย่เทียนเองก็ยังไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าศิษย์คนนี้ควรตั้งชื่อว่าอะไร

แต่พรสวรรค์และพื้นฐานของกู่จินเหอนั้นดีมาก ชั่วขณะนั้นเย่เทียนก็อดไม่ไหว

เหลิ่งฉิงโฉวในฐานะที่เป็นศัตรูคู่อริของเย่เทียน ก็มุ่งเน้นความสนใจไปที่ตัวกู่จินเหอ แน่นอนว่า และผู้นำอาวุโสของสำนักอื่นๆที่โชคดีได้นั่งบนเวทีต่างก็มองมาที่ กู่จินเหอด้วย

แต่ไม่เหมือนกับการวางแผนที่ชั่วร้ายของเหลิ่งฉิงโฉว คนเหล่านี้ให้ความสำคัญกับความสามารถในตัวของกู่จินเหอมากกว่า

อย่างน้อยเมื่อกลับไปแล้วต้องตักเตือนศิษย์สำนักหน่อยละ เจ้าหนุ่มคนนี้ห้ามไปล่วงเกินเด็ดขาด ใครจะไปรู้ว่านี่อาจจะเป็นวิธีการที่เย่เทียนปล่อยออกมาเพื่อรีดเงินหรือเปล่า!

เพราะความแข็งแกร่งของเย่เทียนพวกเขาได้ประสบมาแล้ว และจะไม่ยอมมีครั้งที่สองแน่นอน!

“หน่วยหมาป่าช่วยชี้แนะ!”