คนพึ่งเครื่องนุ่งห่ม พระพุทธรูปพึ่งทอง
กู่ชิงเหอที่เปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำเรียบร้อยก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย
ในตอนแรกที่เข้ามาเหมือนขอทาน แต่ตอนนี้กลายเป็นชายหนุ่มรูปหล่อแทน แต่ดาบเหล็กขึ้นสนิมนั้นกลับรู้สึกขัดหูขัดตา
แต่ว่ากู่ชิงเหอไม่แคร์ และลูบดาบที่เป็นสนิมเบาๆ “สักวันหนึ่งฉันจะให้แกได้แสดงความร้ายกาจอีกครั้ง!”
เย่เทียนไม่ทราบที่มาของดาบขึ้นสนิมนี้ แต่สามารถทำให้ดาบยาววิญญาณแดงสนใจ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ดาบยาวธรรมดา
“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฝึกดาบกับฉันนะ! วิชาดาบชุดนี้นายลองฝึกก่อน”
เย่เทียนอธิบาย “วิชาดาบที่นายฝึกฝนนั้นเหมาะสมกับวิชาจิตมากกว่า วิธีการใช้ดาบนั้นง่ายเกินไป”
“วิธีการฝึกฝนนั้นจากง่ายไปยาก และขั้นตอนจากยากไปง่าย แต่การมีความรอบรู้มากขึ้นจะไม่มีผลร้ายกับนาย”
กู่ชิงเหอนั้นต่างจากเย่เทียน เขาเป็นนักดาบเท่านั้น
ทุกอย่างในชีวิตเขาเกี่ยวข้องกับดาบ ไม่ใช่เหมือนเย่เทียนที่ครอบคลุมทุกอย่าง เพราะเขาไม่มีพรสวรรค์เหมือนเย่เทียน หลายสิ่งหลายอย่างถ้าสอนให้กับกู่ชิงเหอมีแต่จะทำให้เขาค่อยๆกลายเป็นคนธรรมดาเท่านั้น
อาจเพียงแค่สอนวิชาดาบให้แก่เขาก็พอ!
“ขอบคุณครับท่านอาจารย์!”
กู่ชิงเหอเป็นเด็กหนุ่มที่สามารถทนต่อความยากลำบาก ฝึกฝนอย่างขยันขันแข็ง และควบคู่ไปกับพรสวรรค์ของเขา ความก้าวหน้านั้นรวดเร็วมาก
ทุกวันเย่เทียนจะได้รับข่าวสารเกี่ยวกับการแข่งขันเข้ารอบ เพียงแต่เขาไม่เคยออกไป ดังนั้นเฝิงเจิ้นเหอจึงจำเป็นต้องใช้ความคิดริเริ่มมาหาด้วยตัวเอง
“คุณเป็นหัวหน้าผู้พิพากษาที่สบายมาก! เรื่องการแข่งขันเข้ารอบแทบไม่ถามไถ่เลยด้วยซ้ำ!”
หลังจากที่เฝิงเจิ้นเหอเข้ามาปุ๊บก็บ่นทันที
เย่เทียนไม่ตอบโต้ ยิ้มในขณะที่ฟังเขาพูด ในที่สุดเฝิงเจิ้นเหอกลับหยุดพูดเอง
“การประลองการแข่งขันเข้ารอบหยุดแล้วเหรอ”
“อะไรนะ? จะถึงรอบชิงชนะเลิศแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆก็หยุดล่ะ?”
ปฏิกิริยาของเฝิงเจิ้นเหอนั้นตื่นเต้นกว่าของเย่เทียน “แม่งเอ้ย เย่เทียน คุณไม่เคยดูข่าวเหรอ? ช่วงนี้ในหลายที่ปรากฏสัตว์ปีศาจออกมาอาละวาด แม้ว่าจะมีกองกำลังพิเศษพยายามจะปราบปราม แต่ก็มีเหตุการณ์ที่คนถูกทำร้ายมากมายเช่นกัน”
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ห่างไกลความเจริญ ตอนนี้กลายเป็นพื้นที่ไม่ปลอดภัยอย่างยิ่ง และเบื้องบนให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก”
เย่เทียนไม่ได้สังเกตสิ่งเหล่านี้จริงๆ ช่วงนี้เขายุ่งมาก ด้านหนึ่งต้องฝึกสอนกู่ชิงเหอ และในอีกด้านหนึ่งยังต้องตรวจสอบความก้าวหน้าของเฉินหวั่นชิงกับเหลียงเยว่หรู
ทั้งสองคนนี้ไม่รู้ว่าถูกอะไรกระตุ้นมา เวลาที่ฝึกฝนถึงกับไม่คิดชีวิต และถึงกับเข้าใกล้จุดบ้าคลั่ง
แน่นอนว่า สิ่งนี้สามารถสะท้อนให้เห็นว่าเย่เทียนให้ความกดดันพวกเขามากแค่ไหน
“แล้วที่นายพลเฝิงมาที่นี่เพราะ……”
“แน่นอนว่าต้องการขอความช่วยเหลือจากคุณ ด้านหนึ่งเป็นปัญหาเรื่องการจัดส่งยาให้กับบริษัทแซ่เฉิน และอีกด้านหนึ่งหวังว่าคุณจะสามารถพาคนไปทำลายให้สิ้นซาก”
เย่เทียนไม่ได้พูด เพียงแค่จ้องเขม็งไปที่เฝิงเจิ้นเหอ
เฝิงเจิ้นเหอรู้สึกทนไม่ไหวแล้ว และกระแอมลำคอ “อย่าเข้าใจผิด ไม่ใช่ว่าให้คุณไปทำงานฟรีๆ แต่เบื้องบนได้เปลี่ยนกลไกสำหรับการคัดเลือกครั้งนี้แล้ว”
“จากนี้ไปจะคำนวณตามจิตอสูรของสัตว์ปีศาจ คุณ ฉันกับเหลิ่งฉิงโฉวและหลี่ชื่อหาวแบ่งกันเป็นผู้นำทั้งสี่ทีม ยกเว้นกรณีพิเศษพวกเราสามารถเข้าไปแทรกแซงได้ เวลาที่เหลือจะต้องมอบหมายหน้าที่ให้ลูกน้องที่เป็นลูกศิษย์ไปทำ”
“เพื่อป้องกันการโกง แต่ละทีมของเราจะแบ่งนักบู๊โบราณกับกองกำลังพิเศษให้เท่าๆกัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่