ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1369

ก่อนจากไปมีการประชุมสั้นครั้งหนึ่ง และนี่เป็นครั้งแรกที่เย่เทียนเห็นหลี่ชื่อหาว

แม้ว่าจะเจอกันครั้งแรก แต่ความขยะแขยงที่มาจากส่วนลึกของหัวใจเขาสามารถมั่นใจได้ว่า ผู้ชายคนนี้คือคนที่ทำร้ายเขาในวันนั้น

หลี่ชื่อหาวอ่อนโยนและสง่างาม และได้โบกพัดที่อยู่ในมือเบาๆ ทั่วร่างกายแสดงออกถึงความเหนือกว่าและความมั่นใจในตัวเอง และเขาก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นเย่เทียนเดินมา

“ผู้นำเย่ ผมชื่นชมคุณมานานแล้ว!”

“ชื่นชมชื่นชมเหมือนกัน!”

เย่เทียนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ข้างกายหลี่ชื่อหาวมีเหลิ่งฉิงโฉวที่เอาสองมือล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ยืนตรงอยู่ตรงจุดนั้นเหมือนรูปปั้น และทำเหมือนเย่เทียนเป็นอากาศ

การเจอกันเช่นนี้ค่อนข้างทำตัวลำบาก เฝิงเจิ้นเหอกระแอมในลำคอ

“ตอนนี้ข้างนอกสัตว์ปีศาจอาละวาดอย่างหนัก และทุกคนมารวมกันที่นี่เพราะเป็นแดนลึกลับ ฉันไม่สนหรอกว่าโลกบู๊โบราณจะคิดอย่างไร แต่ฉันหวังว่าจะข้างนอกจะนิ่งสงบและมั่นคง”

“นี่คือสัญญาของพันธมิตรโบราณ และเราจะทำให้ดีที่สุดแน่นอน!”

หลี่ชื่อหาวได้ยินคำนี้อดไม่ได้ที่จะเป็นโค้งตัวลง “วางใจ พวกเราจะไม่ล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้ มีความแค้นใจใดๆย่อมมีวิธีแก้ไข ผู้นำเย่ถูกไหม?”

คำพูดนี้เป็นเครื่องเตือนใจเย่เทียน หากมีเรื่องใด คุยกันที่แดนลึกลับ ในกระบวนการคัดเลือกครั้งนี้พวกเราจะไม่เล่นกลอุบายใดๆ

“นั่นมันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก”

เย่เทียนก็พยักหน้าเช่นกัน เป็นเรื่องที่ดีถ้าพวกนายไม่สร้างปัญหา

หลังจากที่พวกเขาจากไป เย่เทียนก็ขมวดคิ้วและถามว่า “สัญญาของพันธมิตรโบราณคืออะไร?

“มันเป็นสนธิสัญญาที่โลกบู๊โบราณได้เซ็นกับพวกเรา พวกเรามีหน้าที่รับผิดชอบในการขนส่งผู้มีคุณสมบัติในการฝึกฝนและทรัพยากรที่จำเป็น และเมื่อโลกตกอยู่ในความวุ่นวายโลกบู๊โบราณจะต้องออกมาขจัดภัยพิบัติเพื่อให้สงบ”

หลังจากเฝิงเจิ้นเหอพูดจบก็ทำเสียงเยาะเย้ย “ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะตกลงเรื่องแบบนี้ได้ยังไง!”

เย่เทียนไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้ เพียงแค่พยักหน้า เขารู้สึกว่าสิ่งที่เรียกว่าสัญญาพันธมิตรโบราณนี้ไม่ธรรมดา และเกิดอะไรขึ้นกับผู้สังเกตการณ์? ดูเหมือนเรื่องทั้งหมดจะเป็นเรื่องลึกลับสับสนมาก

ในครั้งนี้เป็นที่น่าสังเกตว่าหัวหน้าทีมของทุกคนไม่มีใครนำทีมไปช่วยเหลือที่ภาคเหนือเลย แต่ถูกแบ่งออกเป็นสี่ทิศทาง ตะวันออก ตะวันตก ตะวันออกเฉียงใต้และตะวันตกเฉียงใต้

เย่เทียนพาผู้คนไปยังบริเวณชายฝั่งตะวันออก และคุณสามารถจินตนาการได้ว่าที่นี่มีสัตว์ปีศาจกี่ตัว

ทะเลครอบคลุมพื้นที่ผิวของโลกราว70% เมื่อเทียบกับภูเขาที่ราบสูงที่มนุษย์สำรวจ ทะเลมีความลึกลับมากกว่า

หลังจากการฟื้นตัวของชี่ทิพย์ ทะเลได้กลายเป็นสิ่งที่อันตรายอย่างยิ่ง ครั้งนี้เมืองไห่ที่เย่เทียนเร่งรีบไปถูกสัตว์ปีศาจฆ่าล้างไปเกือบครึ่งแล้ว

ยกเว้นกลุ่มบริษัทขนาดใหญ่และสมาคมนักบู๊ท้องถิ่น ประชาชนทั่วไปเริ่มอพยพฉุกเฉิน

เย่เทียนมองดูข้อมูลในมืออดไม่ได้ที่จะคิดไตร่ตรอง ความลึกลับของทะเลอยู่ไกลเกินกว่าจินตนาการของมนุษย์ และแม้แต่แดนลึกลับที่เย่เทียนสงสัยก็ปรากฏขึ้นในทะเล

ไม่เคยคิดว่าจะอยู่ภายในภูเขาทางตอนเหนือ

แต่ไม่มีใครกำหนดว่าแดนลึกลับจะมีเพียงแห่งเดียว! ทะเลอันกว้างใหญ่เช่นนี้ เป็นไปได้หรือไม่ที่จะมีแดนลึกลับ? มิฉะนั้นสัตว์ปีศาจเหล่านี้มาจากไหน?

สัตว์ถ้าต้องการกลายเป็นสัตว์ปีศาจนั้นอีกด้านหนึ่งต้องมีเลือดที่เฉพาะเจาะจง และในอีกด้านยังต้องการชี่ทิพย์จำนวนมาก อย่างไรก็ตามถ้าปราศจากชี่ทิพย์ก็คงไม่ต้องพูดถึงเรื่องการฝึกฝนวิชาของสัตว์ปีศาจ

แน่นอนยังมีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง ก็คือสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นเอง

ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางเป็นไปได้ ในความเข้าใจของเย่เทียนก็มีหลายสำนักที่เชี่ยวชาญในการควบคุมสัตว์ร้าย อย่างไรก็ตามสำนักเหล่านี้มีวิธีลับในการควบคุมสัตว์ปีศาจ และฉากมันก็ไม่ได้ใหญ่โตเช่นนี้

เว้นแต่พวกเขาจะมีเส้นลมปราณทิพย์เหมือนกับสำนักชิงหนัง มิฉะนั้นค่าใช้จ่ายในการปลุกสัตว์ปีศาจเพียงพอที่จะทำให้สำนักใหญ่ๆล้มละลายได้

“ไปดูสถานที่อื่นกันเถอะ!”

เย่เทียนลูบหน้าผาก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในใจเขาเกิดสัญญาณฉุกเฉิน ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น แต่หลักๆมันคืออะไรเขาไม่สามารถรับรู้ได้ และก็รู้สึกว่าหงุดหงิดใจเล็กน้อย

“ท่านอาจารย์ เจอเรื่องกลุ้มใจอะไรหรือไม่? ต้องการให้ผมลงมือไหม?”