ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1372

เย่เทียนไม่ใช่แค่พูดเฉยๆ แต่กระบี่วิญญาณแดงที่ลอยอยู่ข้างๆเขาได้เล็งไปที่ชายในชุดเกราะสีทองโดยตรง

จิตกระบี่ที่ร้ายกาจนั้นทำให้ชายชุดเกราะสีทองสีหน้าเปลี่ยน

ท้ายที่สุดก็ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่ง เมื่อเย่เทียนแสดงความเก่งกาจออกมา ท้ายที่สุดชายชุดเกราะสีทองก็ยอมประนีประนอม

“มนุษย์ผู้แข็งแกร่ง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ขุ่นเคือง แต่ตอนนี้วัตถุศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าไห่หายไป เป็นไปได้มากที่จะทำให้เผ่าไห่ของฉันสูญเสียรากฐานของการดำรงชีวิต เกิดเรื่องแบบนี้ที่ทำให้เผ่าไห่ของฉันโกรธกริ้วก็ขอให้นายโปรดเข้าใจ”

หลังจากพูดจบชายชุดเกราะสีทองก็มองที่เมืองไห่อย่างดุดัน “พวกเราสามารถรับรู้ได้ว่า วัตถุศักดิ์สิทธิ์อยู่ภายในเมืองไห่ นายสามารถฆ่าฉันได้ แต่เพื่อวัตถุศักดิ์สิทธิ์ เผ่าไห่ของฉันจะต้องทำทุกวิถีทาง!”

“แกบอกว่าวัตถุศักดิ์สิทธิ์อยู่ในเมืองไห่?”

เย่เทียนขมวดคิ้ว “ฉันไปเป็นเพื่อนนายหาก็ได้ แต่ถ้านายคิดจะเล่นกลอุบายอะไร ทางที่ดีควรพิจารณาความแข็งแกร่งของตัวเอง”

“ถ้าท่านตกลง ฉันก็จะไปตรงนั้น!”

ชายชุดเกราะสีทองพยักหน้าอย่างแน่วแน่

ในระยะไกลนั้นฉายจื่อเหอและกลุ่มคนนับพันรวมตัวกัน เฉิงชิ่งและหงหลัวซ่ายังไม่ปรากฏตัว ซ่อนตัวอยู่บนเนินเขาที่อยู่ไม่ไกล

“หึหึ พี่ใหญ่มีสไตล์ขึ้นเรื่อยๆ! เห็นไหม? เกราะสีทองนั่นไม่กล้าต่อต้านแล้ว!”

หงหลัวซ่าเหล่ตาใส่เฉิงชิ่ง” ถ้านายมีความแข็งแกร่งเหมือนพี่ใหญ่ นายก็ทำได้เช่นกัน!”

เฉิงชิ่งทำปากขมุบขมิบ เขามั่นใจในความสามารถของตัวเองมาก แต่เมื่อเทียบกับเย่เทียนแล้ว ฮึฮึ อย่าโจมตีความมั่นใจของตัวเองเลย มันทำร้ายจิตใจเกินไป!

ชายชุดเกราะทองมีเข็มทิศอยู่ในมือ ในขณะที่มีเย่เทียนเป็นเพื่อนได้เข้าไปในเมืองไห่

แต่ว่าหลังจากเข้าไปในเมืองไห่เข็มทิศในมือของชายชุดเกราะทองก็เริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าสูญเสียการทำงาน

“มันเป็นไปไม่ได้!”

ชายชุดเกราะทองหน้าซีดด้วยความตกใจ จากนั้นจึงหันกลับมามอง เย่เทียนอย่างรวดเร็ว

เย่เทียนมองเขาอย่างเย็นชา “นายคิดว่าฉันเล่นกลอุบายหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น!” ชายชุดเกราะทองกลืนน้ำลาย “ดูเหมือนว่าอาวุธวิเศษของพวกเราขัดข้องเล็กน้อย!”

หลังจากพูดจบชายชุดเกราะทองก็ชกต่อยพื้นอย่างแรง เย่เทียนหรี่ตาลง ช่างใจกล้ามาก! กล้าดียังไงมาต่อยต่อหน้าตัวเอง?

หลังจากที่ฝุ่นฟุ้งกระจาย ทันใดนั้นออร่ารอบๆชายชุดเกราะทองก็เริ่มแปรปรวน

“พวกมนุษย์นี่ช่างใจกล้าเสียจริง! ถึงกับขโมยวิชาค่ายกลที่สร้างขึ้นมาโดยกระดูกราชาเผ่าไห่? และยังปกปิดร่องรอยของวัตถุศักดิ์สิทธิ์!” ชายชุดเกราะทองเงยหน้าขึ้น จ้องเขม็งไปที่เย่เทียนทันที

“โทษเช่นนี้ ถ้าเผ่าไห่ของฉันไม่ตายก็จะไม่ยอมลามือ!”

เย่เทียนตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น? ด้านล่างนี้ใช้วิชาค่ายกลที่กระดูกราชาเผ่าไห่สร้างขึ้นมาเหรอ? ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตัวเองรู้สึกเสมอว่าเมืองไห่แห่งนี้ค่อนข้างแปลก แต่ไม่สามารถอธิบายได้ว่าเพราะอะไร

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่ามีวิชาค่ายกลก็จะพานักพรตเหอมาด้วย เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเดินเตร่หาเบาะแสต่างๆนานขนาดนี้

“คุณอย่าตื่นเต้นไปเลย ฉันไม่รู้เรื่องนี้ ฉันมีคำอธิบายให้กับเผ่าไห่! ไม่ว่าใครคือผู้สร้างฉันจะส่งมันไปยังเผ่าไห่เพื่อให้คุณจัดการ?”

เย่เทียนรีบเอาใจเจ้าหมอที่อยู่ตรงหน้าซึ่งมีอารมณ์หงุดหงิด

แต่เห็นได้ชัดว่า เรื่องของกระดูกราชาเผ่าไห่ได้กระตุ้นชายชุดเกราะทองโดยตรง

“คุณยังต้องการจะเล่นลิ้นอีก! วิชาค่ายกลนี้ถ้าไม่ใช่เพราะถูกผู้แข็งแกร่งปราบปรามเผ่าไห่ของฉันจะค้นพบได้อย่างไร! ไอ้มนุษย์ที่น่าขยะแขยง!นายกล้าหลอกฉันเหรอ!”