ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1375

เย่เทียนรู้สึกถึงน้ำที่ล้อมรอบตัวเองไว้เริ่มมีแรงบีบรัดอย่างเห็นได้ชัด

แต่พลังเช่นนี้ไม่ได้แรงมาก แต่มันทำให้นักเวทที่หลงตัวเองคนนั้นที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยกมุมปากขึ้น แสดงท่าทางมีความมั่นใจในชัยชนะ

“แค่นั้นแหละ?”

เย่เทียนทำเสียงอย่างดูถูก ทันใดนั้นร่างกายก็สั่นไหว น้ำที่บีบล้อมตัวเองไว้ทันใดนั้นก็ถูกผลักออกไปทันที และน้ำวนที่พันรอบตัวเขาแกว่งไปมาในทันที ราวกับว่ามันจะแตกได้ทุกเมื่อ

“พุด!”

ทันใดนั้นนักเวทที่อยู่ตรงข้ามก็พ่นเลือดออกมาเต็มปาก และมองเย่เทียนด้วยสีหน้าตกใจ “เป็นไปได้ยังไง! อยู่ในบอลน้ำทำไมนายถึงใช้ชี่ทิพย์ได้อย่างอิสระเช่นนี้!”

“สิ่งนี้ยังคู่ควรถูกเรียกว่าบอลน้ำ?”

เย่เทียนเหลือบมองเขาแล้วพูดไม่ออก

พวกนายในเมื่อได้ลอกเลียนไปแล้ว แต่จุดสำคัญไม่ได้กล่าวถึงเลย แต่ตั้งชื่อได้ครอบงำมาก! แต่บอลน้ำแท้จริงเป็นแบบนี้เหรอ? ถ้าถูกบอลน้ำควบคุมจริงๆ ไม่แน่เย่เทียนอาจต้องใช้พลังบางส่วนถึงจะหลุดพ้นได้!

แต่ตอนนี้? ในระดับนี้ของบอลน้ำก็เหมือนกับนำคนมาแช่ในน้ำเพื่อกักขังเท่านั้น แต่พลังเยือกเย็นที่แท้จริงสัมผัสไม่ได้เลย

“ฉันจำได้ว่าเมื่อกี้นายบอกว่าจะให้ฉันได้สัมผัสบทลงโทษทั้งหมด ฉันอยากรู้จริงๆว่านายรู้กี่อย่าง”

ในขณะที่พูดเย่เทียนก็เดินออกจากน้ำวน เพราะเมื่อกี้นี้เวทมนตร์ตีกลับสู่ตนเองทำให้นักเวทที่ออร่าอ่อนแรงและชั่วขณะดวงตาก็เบิกกว้างทันที และมองที่เย่เทียนด้วยรูปลักษณ์ที่เหลือเชื่อ นิ้วของเขาสั่น และแสดงท่าทางสยองขวัญ

เย่เทียนเดินตรงไปข้างหน้าเขา ยกนิ้วขึ้นเบาๆ และนักเวทก็ถูกแขวนไว้กลางอากาศทันที

เมื่อคนอื่นเห็นสถานการณ์นี้ก็ไม่กล้าพูดอะไรเลย รีบวิ่งหนีทันที

แต่เนื่องจากเย่เทียนเข้ามาแล้ว มีหรือจะให้โอกาสพวกเขาหนี!

“ให้ฉันพักผ่อนหน่อยเถอะ!”

ทันทีที่เย่เทียนโบกมือ ทุกคนก็หยุดนิ่งอยู่กับที่ทันทีราวกับถูกเวทมนตร์สะกดไว้

แต่ถ้าคุณยืนต่อหน้าพวกเขาจะค้นพบว่าร่างกายของคนเหล่านี้สั่นเล็กน้อย และมีเหงื่อออกที่หน้าผากเล็กน้อย ราวกับกำลังแบกภูเขาลูกใหญ่

ความจริงเป็นเช่นนี้

แรงกดของเย่เทียนเป็นเหมือนภูเขาขนาดใหญ่ที่ทับไหล่พวกเขาไว้ ภายใต้แรงกดเช่นนี้ พวกเขายังสามารถประคองตัวยืนนิ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“อั้ยย่ะ เป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้ลองใช้วิธีเครื่องมือทรมาน รู้สึกไม่ค่อยคุ้นเคยเท่าไหร่”

เย่เทียนพูดด้วยอารมณ์โกรธ

ขุมนรกชั้นสิบแปดของเขาได้สอบปากคำไอ้ผู้ชายปากแข็งหลายคน แต่ว่าตั้งแต่การบำเพ็ญของเย่เทียนมีพัฒนาการดีขึ้น เขาแทบไม่มีโอกาสได้สอบปากคำฝ่ายตรงข้ามอีกเลย เหมือนอย่างที่เขาพูดจริงๆรู้สึกไม่คุ้นเคยเลย

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเย่เทียนกังวลว่าถ้าดีดนิ้วผิดก็จะฆ่าคนได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นมันจะไม่สมบูรณ์แบบ

“จำได้แล้ว คือจุดฝังเข็มนี่เอง!”

เย่เทียนชี้ไปที่นักเวท และทันใดนั้นนักเวทก็ส่งเสียงครวญอย่างน่าสมเพช

ก่อนที่เสียงจะกระจายออกไป เสียงของเขาก็ถูกเย่เทียนใช้มือปิดไว้ เหลือเพียงแหงนหน้าขึ้นฟ้าอ้าปากใหญ่คร่ำครวญ

“หึหึ ร่างกายนายก็ไม่ไหวแล้ว!”

สำหรับคนประเทศปิดทิศเย่เทียนไม่มีความรู้สึกดีๆให้เลย ความเย่อหยิ่งเกือบจะฝั่งอยู่ในตัวพวกเขา และไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เช่นไรก็มีความรู้สึกที่เย่อหยิ่งจองหอง

ตอนนี้มาถึงที่นี่ยังคงเล่นเล่ห์เหลี่ย ถึงกับทำให้เมืองไห่ได้รับความสูญเสียอย่างหนัก คนเช่นนี้เขาจะปล่อยไปง่ายๆได้อย่างไร?

เป็นการหาที่ตายชัดๆ!

“ตอนนี้ฉันให้โอกาสพวกนายหนึ่งครั้ง ตอบคำถามของฉัน มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ถ้าปกปิด ฉันคิดว่าพวกแกคงจะรู้ผลที่จะตามมา”

เย่เทียนเพิกเฉยต่อนักเวทคนนี้ และหันไปมองนักบู๊หลายคน

“เริ่มจากตรงที่นาย! ใครเป็นหัวหน้าของพวกนาย? นายน่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร”

“คือ……”

เย่เทียนมองเขาแล้วถาม

“คนจากตระกูลฉายเหรอ?ไม่ใช่! นายเป็นคนของกองกำลังพิเศษ!”

“ฉันเป็นใครมันไม่สำคัญ” เย่เทียนรู้ว่าเขาได้พบตัวหลักที่สำคัญแล้ว และเดินไปหาหลี่จ้ายสือทีละก้าว

“ฮึ!”

แววตาของหลี่จ้ายสือ มีประกายแห่งความเย็นชา นี่อยู่ในถิ่นของตัวเอง อยู่ที่นี่เขามีวิชาค่ายกลคอยช่วยเหลือ จะไปกลัวคนนอกได้อย่างไร!

“รวมกัน!”

หลี่จ้ายสือตะโกนเสียงเบา ทันใดนั้นกรงเล็บสีฟ้าขนาดยักษ์สองตัวก็ผุดขึ้นมาจากใต้เท้าของเย่เทียน ราวกับสัตว์ร้ายที่อ้าปากใหญ่ค้างไว้อย่างดุเดือดเพื่อห่อหุ้มเย่เทียน

เมื่อกรงเล็บยักษ์ชนกัน ก็มีเสียงดังสนั่น และแรงก็เพียงพอที่จะตบคนที่ติดอยู่ในนั้นให้กลายเป็นเนื้อชิ้นเล็กชิ้นน้อย!

“ไอ้พวกเศษสวะ คนแบบนี้จะถูกพวกนายกักขังได้เหรอ?”

หลี่จ้ายสือบ่นด้วยความไม่พอใจ แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือคนเหล่านั้นยังคงอยู่ในสภาพเดิม และไม่ได้ยกยอประจบเขากับการโจมตีที่เท่ห์และกล้าหาญของเขา

นี่แค่แสดงให้รู้ว่า อีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่! การโจมตีของเขาเมื่อกี้นี้ไม่ได้ผล!

“ถือได้ว่าเล่นได้ดี แต่ก็แค่นั้นแหล่ะ!”

เสียงล้อเล่นของเย่เทียนดังขึ้น รูม่านตาของหลี่จ้ายสือก็หดตัวลงทันที

เป็นไปได้ไหมที่ผู้ชายคนนี้จะเป็นสัตว์ประหลาด? การโจมตีด้วยความมั่นใจแต่กลับทำอะไรเขาไม่ได้เลย ไม่มีไอน้ำใดๆติดบนร่างกายของเขาด้วย! นี่มันน่าแปลกและน่ากลัวจริงๆ!

หลี่จ้ายสือไม่อยากเชื่อสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาใช้มือขยี้ตาของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

“ให้โอกาสนายอีกครั้ง พูดสิ! วัตถุศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ไหน?”

เย่เทียนโบกมือให้เขา จับคอของหลี่จ้ายสือโดยตรง และยกเขาขึ้นไปในอากาศ