ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 165

“ไอ้บ้า แกรีบออกไปเลยนะ!ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกรปภ.แล้ว!”

พอเห็นเย่เทียนที่กำลังทำหน้าหลงตัวเอง หมอหนุ่มที่อยู่ใกล้ประตูที่สุดก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

“คุณหมอสวี่! รอเดี๋ยว!”

“นี่พ่อหนุ่ม นายมีทางที่จะรักษาอะหย่วนให้หายจริงๆ เหรอ?”

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคน คนแรกที่ปลอบใจภรรยาของกงหย่วนได้พูดออกมา และไม่สนว่าเย่เทียนจะมีความสามารถนั้นมั้ย เพราะเขากำลังมีความรู้สึกเหมือนป่วยหนักแล้วหาหมอไปทั่ว

เย่เทียนได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของชายคนนี้ตั้งนานแล้ว กับคนที่ถูกกำหนดมาให้มีตำแหน่งที่สูงนั้น ถึงจะไม่อยากให้ใครสนใจก็คงจะยาก!

เขาได้ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนที่จะได้ตรวจดูอาการของกงหย่วน และถ้าไม่มีความมั่นใจที่มากพอ เขาก็ไม่กล้ารับปากพล่อยๆ เผื่อถึงเวลาแล้วตัวเองก็ไร้หนทางเหมือนกัน มันจะขายหน้าเอาได้

“ยังไงก็ควรให้ผมดูอาการของหัวหน้ากงก่อนจริงมั้ย? อยู่ห่างขนาดนี้ ก่อนที่จะได้รู้ว่าหัวหน้ากงเป็นอะไร ผมเองก็ไม่กล้ารับปากพล่อยๆ หรอกครับ!”

“ได้! งั้นนายก็ลองเข้ามาดูก่อน!”

ชายวัยกลางคนที่ยศไม่ต่ำพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง ทั้งที่ยังไม่ทันรู้อย่างแน่ชัดเลยว่าเย่เทียนเป็นใคร ก็อยากให้เย่เทียนเข้ามาลองดูแล้ว

“คุณเฉา อาการของหัวหน้ากงแม้แต่ท่านว่านยังอับจนหนทางเลย บวกกับการแต่งตัวของเจ้านี่ มันต้องเป็นพวกต้มตุ๋นแน่นอน! คุณอย่าถูกมันหลอกเอานะครับ!”

ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าคุณหมอสวี่จ้องมองเย่เทียนด้วยสีหน้าที่หวาดระแวง

นี่มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ ก็การแต่งตัวของเย่เทียนนั้นยากที่จะทำให้คนอื่นเกิดความเชื่อใจได้จริงๆ นี่!

“คุณเฉาครับ ก่อนอื่นเรายังไม่ต้องคุยกันเรื่องที่ว่าพ่อหนุ่มนี่จะเป็นหมอจริงๆ รึเปล่า หรือต่อให้เป็น แต่จากประสบการณ์ของของผมแล้ว ด้วยหมอที่มีอายุเท่าเขา เกรงว่าความสามารถก็คงไม่ได้มากมายอะไรหรอกมั้ง?”

ว่านชิงเฟิงกำลังนั่งขมวดอยู่ข้างเตียง พร้อมกับทำหน้าไม่ยอมเชื่อ

เย่เทียนคิ้วกระตุก คาดไม่ถึงว่าคนใส่ชุดกาวน์พวกนี้จะไม่ยอมเชื่อเขา

เขาจึงทำเสียงฮึดฮัดทันที “ทั้งพี่พูดกันว่าอย่าดูคนแค่ภายนอก ไม่นึกเลยว่าพวกคุณที่อายุปูนนี้แล้วยังมองคนจากรูปลักษณ์ภายนอกอีก อยู่มาจนถึงปูนนี้มันช่างสูญเปล่าจริงๆ!”

“ผมอาจจะอายุน้อยไปหน่อย แต่วิชาทางการแพทย์นั้นมีมากกว่าคุณไม่ต่ำกว่าร้อยเท่า!”

คำพูดที่พูดออกมาบอกได้เลยว่าจองหองเป็นอย่างมาก ต่อให้เป็นว่านชิงเฟิงที่มากด้วยประสบการณ์ ก็ยังทนไม่ไหวจนหน้าแดง เห็นได้ชัดว่าเย่เทียนทำให้เขาโมโหไปไม่น้อยเลย

เฉาจื้อเหาที่ถูกเรียกว่าคุณเหาตอนนี้เริ่มตั้งสติได้แล้ว และรู้ตัวว่าเมื่อกี้ตัวเองได้ไม่คิดให้ถี่ถ้วนก่อน

เดิมทีอาการของหัวหน้ากงก็ไม่ดีอยู่แล้วพ่อหนุ่มเสื้อผ้าขาดรุ่ยที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่รู้เป็นใครมาจากไหน ถ้าเกิดอะไรที่ผิดพลาดขึ้น งั้นเขาก็จะกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของผู้ร้ายฆ่าคนตายแล้ว!

คุณหมอสวี่เป็นคนที่จับตาดูความเปลี่ยนแปลงของเฉาจื้อเหาอยู่ตลอด คนที่ชอบไขว่คว้าหาอำนาจและความมั่งคั่งอย่างเขา จะไม่รู้ได้ยังไงว่านี่แหละคือโอกาสที่ตัวเองจะได้ออกโรงแล้ว

เขารีบหันหลังตะโกนออกไปนอกประตูว่า “พวกพี่ชายที่อยู่ด้านนอก ช่วยเข้ามาเอาตัวไอ้หมอนี่ที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนออกไปที!”

ทันทีที่สิ้นเสียง เจ้าหน้าที่สองคนที่ยืนอยู่ด้านนอกก็เดินเข้ามาในห้อง

“พี่เฉา!”

ทันใดนั้น น้ำเสียงที่แตกตื่นก็ได้ดังขึ้น โจ๋หย่วนหันได้เดินดุ่มๆ แทรกกลางสองคนนั้นมา ระหว่างที่เดินเข้ามาก็ไม่ลืมที่จะเหลียวมองเย่เทียนด้วยความคับแค้นใจไปทีหนึ่ง ไอ้หมอนี่มันมาที่นี่ได้เร็วอะไรขนาดนี้โดยที่ไม่รอเขาเลย!

พอเห็นโจ๋หย่วนหันปรากฏตัว เฉาจื้อเหาดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย แล้วกวักมือให้เขาเข้ามา

ในเวลาเดียวกัน ตำรวจในเครื่องแบบสองคนก็ได้เดินตามหลังเข้ามา ยืนประกบอยู่ซ้ายขวาของเย่เทียน จ้องมองเย่เทียนด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร รอคอยคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา

พอโจ๋หย่วนหันเห็นอย่างนั้น ก็ขมวดคิ้วแล้วถามไปว่า “นี่พวกคุณคิดจะทำอะไร?”