ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 169

“แกคิดว่าจะหนีรอดเหรอ?”

พอเห็นแมลงพิษกู่สีดำคิดที่จะบินหนี เย่เทียนที่เตรียมตัวมานานแล้วจะปล่อยให้มันทำสำเร็จได้ยังไง

ความจริง ด้วยความสามารถของเย่เทียน ต่อให้ไม่ใช้เข็มเงินก็ยังสามารถบังคับให้มันออกมาจากร่างกายของกงหย่วนได้

เพียงแต่ เขาแค่ไม่มั่นใจว่าหนอนกู่จะลวงไปทั่วร่างของกงหย่วนอย่างไม่สนใจอะไรเลยรึเปล่า

พอถึงตอนนั้น ต่อให้สามารถบังคับหนอนกู่ให้ออกได้ แต่กงหย่วนก็คงไปนั่งจิบชากับยมบาลแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เย่เทียนจึงจำเป็นต้องให้เข็มเงินสกัดจุดของกงหย่วนเอาไว้ ทำให้เลือดมันมุ่งมาที่ปลายนิ้ว

เมื่อหนอนกู่ตกอยู่ในภาวะวิกฤติ มันจึงจะหนีไปทางเดียว แล้วมุดออกมาจากร่างของกหย่วน

พอเปลี่ยนความคิด มุมปากของเย่เทียนก็ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น มือขวาได้หยิบเข็มเงินขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วเหวี่ยงมันออกไปอย่างสบายๆ

ติ้ง!

เครื่องมือที่ทุกคนยากที่จะจับต้องได้อย่างเข็มเงิน ได้เกิดเสียงโลหะดังขึ้นเบาๆ

พอมองตามไป ก็เห็นเจ้าแมลงสีดำได้ถูกเสียบอยู่ที่กำแพง เข็มเงินกว่าครึ่งได้ปักเข้าไปในกำแพงที่ขาวเหมือนหิมะ!

ทุกคนต่างพากันเพ่งมองไป จากนั้นก็หันมาสบตากัน แล้วช็อกไปตามๆ กัน

ถึงจะบอกว่าเจ้าแมลงได้ถูกตรึงอยู่ตรงกำแพงแล้ว แต่สิ่งที่อัศจรรย์ที่สุดก็คือมันไม่ได้ทำอันตรายใดๆ กับเจ้าแมลงเลยมันแค่เสียบอยู่ตรงปีกของเจ้าแมลงที่กำลังดิ้นรนสุดชีวิตก็เท่านั้น

พอทำทุกอย่างไปแล้ว เย่เทียนถึงรู้สึกโล่งอกสักที มันถือว่าปัญหาทุกอย่างได้ถูกจัดการแล้ว

“นะ นี่นะเหรอหนอนกู่?”

ว่านชิงเฟิงจ้องมองแมลงสีดำที่ถูกตรึงไว้ตรงกำแพงด้วยสีหน้าที่ตื่นตกใจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เห็นในวันนี้มันได้ทำลายความรู้ทุกอย่างที่เขามีแล้ว

นึกไม่ถึงว่าพิษกู่ที่เลื่องลือจะมีอยู่จริง!

เย่เทียนพยักหน้าเบาๆ พอเห็นทุกคนต่างพากันเดินเข้าไปดูหนอนกู่นั่น มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

“ไอ้ดูก็ดูได้ แต่ว่าพวกคุณต้องระวังด้วยกันนะ!”

พลังในการกัดของแมลงตัวนี้รุนแรงมาก แถมยังเร็วมากด้วย มันสามารถใช้เวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วิในการมุดเข้าไปในเส้นเลือดของคน จากนั้นก็เคลื่อนที่ผ่านเส้นเลือดเดินทางไปทั่วร่าง”

“ถ้าไม่สามารถเอามันออกมาได้ รับรองได้เลยว่าภายในเวลาสิบสองชั่วโมงมันก็จะกัดกินหัวใจของคนที่ติดพิษ แล้วทำให้คนๆนั้นเจ็บปวดจนตาย!”

พอพูดไปอย่างนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป ไม่คิดไม่ฝันว่าในโลกจะมีสิ่งมีชีวิตที่โหดเหี้ยมแบบนี้ ทำเอาพวกเขาตกใจจนรีบก้าวถอยหลัง กลัวว่าตัวเองจะถูกกัดกินหัวใจอย่างเจ็บปวด!เย่เทียนรู้สึกตลกในใจ สิ่งที่พูดไปก็แค่อยากทำให้ทุกคนตกใจก็เท่านั้น

หนอนกู่นั้นเป็นแค่ชื่อเรียกรวมๆ เท่านั้น แต่จะเป็นการใช้พิษแบบไหนหรืออาการยังไง ก็ยังต้องดูว่าหนอนกู่ตัวนั้นเป็นตัวอะไร

แต่ว่า เย่เทียนนั้นมั่นใจว่าหนอนกู่ตัวนี้ไม่ใช่แบบที่กัดกินหัวใจแน่นอนไม่อย่างนั้นกงหย่วนได้ตายไปนานแล้ว และไม่รอดจนต้องให้เขาออกโรงหรอก

พอเห็นทุกคนก้าวถอยหลัง เย่เทียนก็อาศัยจังหวะนี้หยิบขวดที่ไว้ใส่ยาออกมาขวดหนึ่ง ในตอนที่ดึงเข็มเงินออกเขาก็ขังแมลงตัวนั้นเอาไว้ในขวดอย่างรวดเร็ว

ถึงความอันตรายของหนอนกู่จะมีสูง แต่มูลค่าของมันก็สูงมากเหมือนกัน ไม่ต่างอะไรกับแมงมุมร้อยพิษหกสีเมื่อก่อนหน้านี้ แล้วเย่เทียนจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง

“อืม……”

ทันใดนั้น ก็ได้มีเสียงครวญครางที่เหนื่อยล้าดังขึ้นจากบนเตียง

ภรรยาของกงหย่วนที่จับตาดูอาการของกงหย่วนอยู่ตลอดเวลา พอได้ยินเสียงนั้น เธอก็รีบอุ้มลูกสาวแล้ววิ่งเข้าไปดูแล้วกุมมือของกงหย่วนเอาไว้แน่นๆ น้ำตาที่เป็นประกายได้ก่อตัวและไหลลงมาอีกครั้ง