ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 20

จัดการหลิวจื่อหยังตัวปัญหานี้แล้ว เย่เทียนจึงไม่รีรอ ให้หวางเบียวขับรถมาส่งตนเองไปที่ดรุณียั่วรัก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อวานตนเองรับปากซูเหมยไว้แล้ว ทำงานวันแรก จะสายไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?

เพิ่งมาถึงหน้าประตูผับ ก็มีพนักงานบริการคนหนึ่งเดินเข้ามา ยิ้มถามเย่เทียนว่า “พี่เทียน ประธานซูให้พี่ไปหาเธอที่ห้องทำงาน”

เมื่อวานนี้เย่เทียนแสดงพลานุภาพน่าเกรงขามอยู่ในผับ กระหน่ำตีซุนปิน บีบหลี่จุนให้ก้มหัว ทำให้เขากลายเป็นคนดังของผับไปโดยสิ้นเชิง

“ประธานซูเรียกหาฉัน?”

เย่เทียนตะลึงในใจ รีบวาดเส้นรัศมีวงกลมที่มีความหมายล้ำลึกขึ้นทันที พยักหน้าตอบรับไป ก้าวใหญ่ๆ เดินไปทางห้องทำงานของซูเหมย

เวลานี้ ซูเหมยกำลังจัดการเอกสารอยู่ในห้องทำงาน ทันใดนั้นได้ยินเสียงบิดประตูเข้า เงยหน้ามองไป ก็สบสายตาของเย่เทียนที่โผล่เข้ามาพอดี

เรื่องที่เกิดเมื่อคืนนี้ เห็นได้ชัดว่าซูเหมยยากจะใช้จิตใจปกติมาเผชิญหน้ากับเย่เทียนได้ ตอนนี้สบตากับเย่เทียนเข้าหน่อย ชั่วขณะนั้นอารมณ์กระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นนิดๆ แม้แต่ใบหน้าที่งดงามยังแดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อย

แต่ว่าไม่นานเธอตอบสนองกลับมา ไอแห้งๆ ทีหนึ่ง กวักมือทางเย่เทียน

“เย่เทียน นายเข้ามาสิ ฉันมีธุระกับนาย!”

“มีธุระกับผม?”

เย่เทียนหรี่ดวงตา ตอนที่ซูเหมยชักชวนเขามารับตำแหน่งผู้จัดการรปภ.ที่ผับ เขาก็เดาได้ว่าซูเหมยอาจจะมีความลับอะไรที่ไม่สามารถบอกใครได้

ตอนนี้ดูท่าทางนี้ของเธอ หรือว่าอยากแบไต๋กับตนเองงั้นเหรอ?

คิดอยู่ในใจ เย่เทียนกลับไม่ได้แสดงออกมา เดินเข้ามาในห้องทำงานอย่างเปิดเผย

รู้ที่ไหนว่า ซูเหมยจะหยิบเสื้อผ้าชุดหนึ่งออกมาจากในลิ้นชัก จากนั้นวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าเย่เทียน

“นี่คือเครื่องแบบทำงานของนาย มีสามชุด นายเปลี่ยนใส่เอา ถึงแม้พวกเราจะทำงานกลางคืน แต่ก็ต้องสนใจภาพลักษณ์ไว้หน่อย”

ขณะกำลังพูด เธอสังเกตดูเย่เทียนอย่างรังเกียจอยู่บ้าง

ตอนนี้บนตัวเย่เทียนใส่ชุดลำลองตัวหนึ่ง ถึงแม้ลักษณะงดงามประณีต แต่ในฐานะผู้จัดการรปภ. ภาพลักษณ์แบบนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยเหมาะสม

เย่เทียนพอได้ยินอดหัวเราะไม่ได้ รู้สึกว่าตนเองคิดมากไปแล้ว!

แต่พอหยิบชุดสูทขึ้นมาดู เขาตะลึงครู่หนึ่ง คาดไม่ถึงเป็นอาร์มานี่!

“นายอึ้งอยู่ทำไม รีบลองใส่ดูสิ ถ้าไม่พอดี ฉันจะได้เอาไปเปลี่ยนน่ะ!”

ซูเหมยถลึงตามองเย่เทียนแบบมีอารมณ์หลากหลาย พูดเสียงน่ารัก

ในเมื่อเป็นชุดทำงานของตนเอง หากเย่เทียนจะปฏิเสธก็คงเป็นการไม่เคารพเอาได้ จึงถอดเสื้อผ้าออกตรงนี้ เปลี่ยนเป็นชุดสูทตัวหนึ่งแทน

สุภาษิตว่าไว้ถูก ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง คำพูดนี้ไม่โกหกสักนิดเดียว

โดยเฉพาะเย่เทียนฝึกฝนคัมภีร์หวงแล้ว ถึงแม้ไม่ได้ตั้งใจไปออกกำลังกาย แต่การมีอยู่ของคัมภีร์หวง ตัวมันเองก็มีประสิทธิภาพที่กำจัดสิ่งไม่บริสุทธิ์ภายในอย่างอื่นออกอยู่แล้ว

บำเพ็ญฌานมาสองวัน เดิมทีบนตัวเขาไม่มีตกหล่นสักนิด รูปร่างที่สัดส่วนสมบูรณ์แบบที่สุด อาจจะเทียบได้กับนายแบบนานาชาติ!

ผมซอยดำขลับ บวกกับรอยยิ้มที่คลุมเครือนั้นบนหน้าอีก เพิ่มความรู้สึกร้ายกาจระดับหนึ่ง

มองๆ อยู่ เป็นบนหน้าซูเหมยที่อดแดงขึ้นไม่ได้

ไม่ใช่ว่าเย่เทียนหน้าตาหล่อมากมายอะไร แต่ว่าบนตัวเขามีบุคลิกที่น่าหลงใหล ดึงดูดสายตาคนมากเหลือเกิน

“เจ้าหมอนี่ ภายในภายนอกล้วนเผยความแปลกประหลาดไปหมด!”

ตั้งนานซูเหมยถึงได้สติเข้ามา แอบบ่นตนเองว่าไปหลงเสน่ห์ได้อย่างไร รีบปรับท่าทีไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “ไม่เลว ผ่านเกณฑ์พอถูไถได้!”

“ภาพลักษณ์นี้ของผมแค่ผ่านเกณฑ์แบบพอถูไถ?”

เย่เทียนกลัดกลุ้มอยู่บ้าง คิดในใจตอนที่ตนเองแฝงตัวอยู่ในโลกทหารรับจ้าง ไม่รู้ว่าทำสาวหลงไปมากมายเท่าไร

เมื่อก่อนหน้านี้ฝังตัวในท้องทะเล ยังมีเจ้าหญิงของราชวงศ์อังกฤษคิดถึงตนเองอยู่ตลอดเวลาด้วยล่ะ!

แต่อยู่ต่อหน้าซูเหมย คาดไม่ถึงได้รับเพียงแค่คำวิจารณ์แบบถูไถ?