ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 203

“คุณไม่อยากรู้เหรอครับว่าใครที่เป็นคนหักหลังคุณ?”

เหลียงปินที่เดินวนอยู่นาน จู่ๆ ก็มาหยุดที่ข้างหลังของเกาเสียงหยุน เอามาข้างหนึ่งวางลงบนพนักพิงที่เกาเสียงหยันกำลังนั่งอยู่ แล้วมองจางเจี้ยนถังด้วยสีหน้าที่จะยิ้มไม่ยิ้ม

ทันใดนั้น สายตาทุกคู่ก็จับจ้องไปที่เกาเสียงหยุนทันที สายตาที่ไม่เป็นมิตรพวกนั้นจ้องจนแผ่นหลังของเกาเสียงหยุนถึงกับเหงื่อตก

“ผม…..”

เกาเสียงหยุนมองกลับไปยังประธานทุกคนด้วยความละอายใจ จากนั้นก็มองไปที่จางเจี้ยนถัง ทำหน้าเหมือนจะพูดแต่ก็ไม่พูด

“แม่งเอ๊ย!”

ในหลักการที่ว่าใครเข้าก่อนได้เปรียบ จางเจี้ยนถังจะไปฟังคำอธิบายของเกาเสียงหยุนได้ยังไง เขาตัดสินใจล้วงมีดเล็กออกมาเล่มหนึ่ง แล้วเดินดุ่มๆ เข้าไปด้วยความโมโห

พอเห็นท่าทางที่ดุร้ายของจางเจี้ยนถังเข้า เกาเสียงหยุนก็ตกใจจนขาอ่อน ทรุดลงไปกับพื้น หลบออกจากภัยอันตรายไปอย่างหวุดหวิด

แต่ทว่า เฉินหยังที่นั่งต่อจากเขากลับไม่ได้โชคดีอย่างนั้น เขาถูกเข้ามาล็อกคอแล้วดึงให้ลุกออกจากที่

“จางเจี้ยนถัง! อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!”

“ประธานจาง ตั้งสติก่อนอย่าทำอะไรที่ไม่ฉันฉลาดเลยนะ!”

เมื่อทุกคนได้เห็นอย่างนั้น ต่างก็ตกใจจนหน้าถอดสี

“อย่าเข้ามานะ! อย่าเข้ามา! ไม่อย่างนั้นฉันแทงจริงๆ ด้วย!”

จางเจี้ยนถังที่ถูกความโกรธเข้าครอบงำจะไปฟังได้ยังไง มือข้างหนึ่งล็อกคอของเฉินหยังเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ใช้มีดจ่อไปที่ลำคอของเขา

เมื่อสัมผัสถึงความเย็นที่ส่งมาจากลำคอ เฉินหยังที่กำลังทำตัวซังกะตายจากความผิดหวังก็ได้สติขึ้นมาทันที และพูดด้วยความแตกตื่นว่า “ท่านจาง ท่านจาง นี่คุณคิดจะทำอะไรเนี่ย?”

“หุบปาก!”

หมาที่กำลังจนตรอกอย่างจางเจี้ยนถังตะคอกออกมา จนเกือบทำให้เฉินหยังหูแตกไปแล้ว

ในเวลาเดียวกัน รปภ.ที่เย่เทียนสั่งให้เฝ้าอยู่หน้าห้องก็ได้วิ่งเข้ามา พอเข้าใจสถานการณ์แล้วก็รีบชักกระบองที่แขวนอยู่ที่เอวขึ้นมาทันที จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าราวกับมีศัตรูตัวฉกาจมาอยู่ตรงหน้า

“ออกไป! พวกแกออกไปเดี๋ยวนี้!” จางเจี้ยนถังที่ล็อกคอเฉินหยังถอยหลังไปทีละก้าว ทีละก้าว จนหลังไปชนเข้ากับกำแพง ไม่มีทางให้ไปแล้วถึงได้ยอมหยุด และเริ่มแหกปากอย่างคนเสียสติขึ้นมา

แต่ที่น่าเสียดายคือ รปภ.พวกนี้ต่างก็เป็นคนที่เย่เทียนจัดมาทั้งนั้น แล้วจะไปเชื่อฟังคำสั่งของเขาได้ยังไง?

“ประธานจาง! ท่านจาง! มีอะไรก็ค่อยๆ พูด ไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่มันรุนแรงแบบนี้ก็ได้!”

เฉินหวั่นชิงที่ตั้งสติได้รีบพูดห้ามขึ้นมาทันที

ไม่ว่าจะยังไง เฉินหยังก็เป็นคนของตระกูลเฉิน ต่อให้จะทำผิดต่อเธอสักแค่ไหน แต่มันก็ไม่ได้หนักจนถึงขั้นที่ต้องตายหรอกมั้ง?

สุดท้าย นอกจากเรื่องความรู้สึกของท่านปู่เฉินแล้ว เธอยังรู้จักอารมณ์ที่ฉุนเฉียวของน้าสะใภ้ดี ต้องไม่อยากให้เกิดเรื่องกับเฉินหยังอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นต่อไปยังจะมีชีวิตที่สงบสุขอีกได้ยังไง?

จางเจี้ยนถังคำรามออกมา “พวกแกถอยไปให้หมด!”

“ประธานจาง คุณทำแบบนี้มันไม่ถูกนะ!”

เย่เทียนเฝ้าดูละครตลกเรื่องนี้อย่างเงียบๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่ชอบใจว่า “พอความผิดที่ตัวเองเคยก่อไว้ถูกเปิดโปงก็กลายเป็นหมาจนตรอก ในห้องนี้มีคนอยู่ตั้งมากมายคุณไม่จับ แต่ดันไปจับตัวแทงค์ที่เล็กที่สุด ดูแล้วคุณจะไม่ได้ซึมซับคุณธรรมที่มีของประเทศจีนเลยสินะ!”

จางเจี้ยนถังตะคอกออกมา “ฉันสนซะที่ไหน!ถ้ามันเกิดตายขึ้นมา มันก็เป็นความผิดของแก!”

“ใจเย็นๆ ก่อน ใจเย็นๆ!” เฉินหวั่นชิงรีบพูดห้าม

“นี่แกกำลังขู่ฉันอยู่เหรอ?”

รอยยิ้มตรงมุมปากของเย่เทียนเด่นชัดยิ่งกว่าเดิม เขาส่ายหน้า “ต้องขออภัยด้วย สูตรนี้ของคุณมันใช้กับผมไม่ได้ผลหรอก”