ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 233

“ไอ้หนุ่ม นายไปหาคนอื่นเถอะ ส่วนเขาเอาให้ฉัน!”

เชิ่งหู่เลียริมฝีปากที่แห้งผากแล้ว สายตาดำมืดเดิมทีไม่ได้มองหยางซิงมากนัก แต่ว่าจ้องข่งเทียนเฉิงไว้เขม็ง

แต่ ที่เกินความคาดหมายของเชิ่งหู่คือ หยางซิงที่ยืนตัวตรงกลับส่ายหน้าแล้ว “พี่ใหญ่หู่ ผมขอขอบคุณในความหวังดีของพี่ครับ แต่ผมยังไม่แพ้ เขาเป็นของผม!”

เชิ่งหู่ตะลึง มองหยางซิงที่มีความหนักแน่นและทรหดเต็มเปี่ยม อดหัวเราะดังกังวานไม่ได้ “ไอ้หนุ่ม ฉันชื่นชมนาย! เขาเป็นของนายแล้ว!”

ระหว่างที่พูด เชิ่งหู่ค่อยๆ ถอยหลังไปสองก้าว กลับไม่ได้ออกไปไหน ขอเพียงถ้าหยางซิงเกิดเรื่องไม่คาดคิดอะไรขึ้น เขาสามารถพุ่งเข้าไปได้ในวินาทีแรก

หยางซิงกู้พลังกลับเข้ามา หลังที่ค่อนข้างค่อมระดับหนึ่งยืดตรงอีกครั้ง พยักหน้าอย่างจริงจังให้เชิ่งหู่ และกระโจนเข้าไปทางข่งเทียนเฉิงอย่างเด็ดเดี่ยว

เดิมทีข่งเทียนเฉิงยังมีความกังวลอยู่บ้าง แต่เห็นเชิ่งหู่ไม่มีวี่แววแทรกแซง จึงหัวเราะเหยียดหยามแล้วพูดทันที “เมื่อกี้ฉันก็บอกแล้วว่า แกคนเดียวเอาชนะฉันไม่ได้หรอก!”

“อย่ามัวเพ้อเจ้อ! วันนี้ฉันฆ่าแกได้แน่!”

หยางซิงตวาดใส่ก่อนจะยกคมมีดในมือขึ้นสูง ก้าวไปข้างหน้าอย่างองอาจแล้วฟันลงไปอย่างรุนแรง

......

ครืน!

เสียงดังระเบิดขึ้น กำแพงที่แข็งแรงถูกทุบจนเกิดรอยแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ สีหน้าเย่เทียนอึมครึมถึงขีดสุด

ไม่เสียแรงที่หมาป่าโลภเป็นหนึ่งในสามของหัวหน้าแก๊งภายใต้สังกัดแก๊งS.P.L ควบคุมความว่องไวในสถานการณ์สู้รบได้ถึงที่สุด

ตั้งแต่ต้นจนจบเจ้าหมอนี่ปิดบังระดับความเร็วแท้จริงเอาไว้ เมื่อสักครู่นี้ระเบิดออกกะทันหัน ต่อยเย่เทียนมาอย่างฉับพลันแบบไม่ทันตั้งตัว

ถึงแม้ช่วงเวลาสำคัญนั้นเย่เทียนจะใช้มือต้านลงมาแล้ว และไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายอะไร แต่ฝุ่นควันตลบอบอวลกลับทำให้เขาค่อนข้างสภาพกระเซอะกระเซิง

“ฉันไม่สนใจเล่นกับแกต่อไปอีกแล้ว!”

นัยน์ตาดำมืดของเย่เทียนจ้องหมาป่าโลภตรงๆ พูดออกมาประโยคหนึ่งแบบไม่มีความรู้สึกสักนิด

วินาทีต่อมา ไม่รอให้หมาป่าโลภตอบรับ เงาภาพของเย่เทียนกลับหายไปอย่างหมดจด!

ถูกต้อง! ไม่ใช่ฉับไวแบบยังมีภาพวืดหลงเหลืออยู่ แต่ว่าหายลับไปโดยสมบูรณ์!

“บ้าเอ๊ย!”

หลังจากงงงวยไป ไม่นานหมาป่าโลภก็ตอบสนองเข้ามา เขาที่มีประสบการณ์สู้รบมากมายใช้กำลังภายในอย่างรวดเร็ว คลุ้งโดยรอบตัวเต็มไปหมด

“อยู่นี่!”

แทบจะในเสี้ยววินาที หมาป่าโลภหมุนตัวเข้ามาทันใด หมัดหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยกำลังภายในเด่นชัดต่อยเข้าไปทางด้านหลังแล้ว

ตอนที่หมัดหมาป่าโลภยื่นออกมา ทั้งที่เป็นสถานที่ว่างเปล่าไร้ผู้คนกลับมีภาพคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นกะทันหัน ไม่ใช่เย่เทียนแล้วยังจะมีใครได้อีก?

ลูกตาเย่เทียนหดตัวเล็กน้อย ปล่อยโอกาสโจมตีไปแล้ว ก็ค่อยๆ ขยับร่างกายไปด้านข้างนิดหนึ่ง หลบหลีกออกมาแบบฉิวเฉียด

ตูม!

หมัดที่เต็มไปด้วยพลังของหมาป่าโลภนี้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ต่อยบนกำแพงด้านข้าง แต่กำแพงกลับระเบิดเป็นหลุมออกมา เศษหินกระจาย!

ปล่อยพลังภายใน! สยดสยองเช่นนี้!

ถูกต้อง! อย่างไรหมาป่าโลภก็เป็นยอดฝีมือระดับดำชั้นต่ำ สามารถปล่อยพลังภายในได้ย่อมไม่น่าแปลก!

ถึงแม้หมัดของหมาป่าโลภเมื่อสักครู่นั้นจะไม่ได้กระทบบนกำแพงไปจริงๆ แต่กำลังภายในมหาศาลที่แฝงอยู่บนหมัดนั้นกลับปล่อยออกไปแล้ว

ไม่รอให้เย่เทียนเคลื่อนไหวอีก หมาป่าโลภกลับขยับก่อน

กำลังภายในอันทรงพลังหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง รวบรวมไว้บนหมัดใหม่อีกครั้ง ภาพหมัดลวงตาไร้รูปร่างต่อยเข้าไปทางเย่เทียนอีกครั้ง

เย่เทียนเห็นชัดแจ้ง จึงยกเท้าสูงขึ้นทันใด ร่างกายเลื่อนลอยอย่างคงที่ก่อนจะตกลงบนหลังคารถยนต์ที่ด้านข้าง

โครม!

เสียงดังก้องจนหูแทบหนวกดังขึ้นอีกครั้ง อาคารใหญ่ที่ไร้ความผิดโดนต่อยหลายหมัดจนสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว