ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 243

มองจากภายนอกการตกแต่งของ Wynn casinoก็ไม่ต่างจากที่เล่นไพ่นกกระจอกทั่วๆไป

ถ้าบอกว่ามีอะไรที่ต่างออกไป คงเป็นที่ Wynn casinoมีพื้นที่ค่อนข้างใหญ่ มีพื้นที่เกือบ 200 ตารางเมตร

และที่น่าตกใจไปกว่านั้น โต๊ะไพ่นกกระจอกที่ตั้งบนพื้นที่เกือบ200ตารางเมตรมีคนนั่งจนแทบเต็ม คึกคักสุดๆ

“สวัสดีค่ะ คุณมาเล่นที่นี่เป็นครั้งแรกใช่ไหมคะ？”

ขณะเย่เทียนกำลังอึ้ง พนักงานสาวคนหนึ่งก็เดินมาต้อนรับ

“ใช่ เพื่อนแนะนำมา”

เย่เทียนพยักหน้าเบาๆ“ที่นี่นอกจากไพ่นกกระจอกแล้ว มีอะไรที่เล่นได้มากกว่านี้ไหม？”

“มีค่ะ เชิญคุณตามฉันมา”

พนักงานสาวยิ้มบางๆพร้อมพยักหน้า ผายมือเชิญเย่เทียนแล้วเดินนำทางไป

พนักงานสาวนำทางผ่านห้องเล่นไพ่นกกระจอกมากว่าครึ่งทาง แล้วมาหยุดตรงหน้าห้องน้ำคนพิการ

เย่เทียนขมวดคิ้วเป็นปมทันที พลางถามอย่างไม่เข้าใจ：“นี่คือ？”

“คุณคะ นี่คือทางเข้า เมื่อคุณเข้าไปแล้วจะมีคนต้อนรับคุณอีกคน”

พนักงานสาวยิ้มหวาน พลางเปิดประตูห้องน้ำคนพิการ

เย่เทียนได้ยินเช่นนั้น แม้เต็มไปด้วยความสงสัย แต่คิดว่าในเมื่อมาแล้วก็ควรวางใจ จึงเข้าไปในห้องน้ำคนพิการอย่างว่าง่าย

พอพนักงานสาวปิดประตู ทั้งๆที่ด้านข้างเป็นกำแพงสีขาวกลับเปิดออก เผยให้เห็นบันไดลงไปด้านล่าง！

บันไดไม่ได้ยาวนัก แค่10กว่าขั้น พอเย่เทียนเดินลงบันไดไปแล้วเลี้ยวตรงมุม ภาพตรงหน้าก็สว่างขึ้นทันใด！

เหมือนในภาพยนตร์อย่างไรอย่างนั้น พื้นที่เกือบ200ตารางเมตรเต็มไปด้วยโต๊ะการพนันต่างๆ คนเบียดเต็มแทบทุกโต๊ะ คึกคักสุดๆ

ไม่เพียงเท่านั้น มีสาวบันนี่ร่างสูงสง่าถือถาดเหล้า ถาดผลไม้เดินไปเดินมา ทำเหมือนคาสิโนขนาดใหญ่ในต่างประเทศ

แม้จะอยู่ใต้ดิน แต่เซิ่งเหอเซิ่งทุ่มเทกับการตกแต่งอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นการระบายอากาศหรือในด้านแสงสว่าง แทบไม่ต่างอะไรกับด้านบนเลย

“ซ่อนเก่งจริงๆ”

แม้แต่เย่เทียนที่ผ่านอะไรมาเยอะยังตกตะลึง ดูจากลักษณะพื้นที่ คาสิโนแห่งนี้ล้วนอยู่ใต้พื้นที่ห้องเล่นไพ่นกกระจอกด้านบนทั้งหมด

ต่อให้ด้านล่างเสียงดังแค่ไหน ก็มีห้องเล่นไพ่นกกระจอกด้านบนอำพรางอยู่ เกรงว่าคนทั่วไปคงไม่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติ

มิน่าเซิ่งเหอเซิ่งถึงใจกล้านัก กล้าเปิดคาสิโนบนถนนที่พลุกพล่านแบบนี้ เป็นวิธีการที่ดีจริงๆ！

“คุณคะ ไม่ทราบว่าคุณต้องการแลกชิปเท่าไหร่？”

ขณะเย่เทียนกำลังอึ้ง ก็ได้ยินเสียงอันอ่อนโยนของผู้หญิง

เย่เทียนหันไปตามเสียง เห็นพนักงานสาวสวมชุดบันนี่อยู่ข้างๆไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ กำลังยิ้มให้ตนอย่างหวานเยิ้ม

“ขอโทษด้วย ผมไม่มีเงิน！”

เสียดายที่แม้สาวบันนี่จะดูแลทั่วถึงแค่ไหน เย่เทียนก็ไม่มีทางควักเงินออกมาแลกเป็นชิป

สาวบันนี่ได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าก็ค่อยๆหุบลง พลางมองเย่เทียนด้วยสายตาดูถูก

“คุณคะ คาสิโนของเรามีกฎ ไม่อนุณาตให้ใครมาเข้าชม ถ้าคุณไม่แลกชิปก็เชิญออกไปด้วยค่ะ！”

“ถ้าผมไม่ไปล่ะ？”

เย่เทียนเบะปาก ไม่สนใจสาวบันนี่คนนี้ สาวเท้ายาวๆไปยังโต๊ะพนันที่ใกล้ที่สุด

“นี่ๆ คุณทำอะไรน่ะ！รปภ.！รปภ.รีบมาเดี๋ยวนี้！”

สาวบันนี่ร้อนรนขึ้นมาทันใด รีบตะโกนเรียกลูกน้องที่คอยเฝ้าดูสถานที่

ปัง！

แต่เย่เทียนไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย เดินไปตรงหน้าโต๊ะพนัน แล้วกระโดดขึ้นบนโต๊ะ