ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 246

เอี๊ยด！

ในการขับของคนขับรถแท็กซี่นั้น แท็กซี่จอดอยู่ที่คลับที่เอาไว้พักผ่อนหย่อนใจท่ามกลางแสงสีเสียงอย่างสงบนิ่ง

“คุณไปได้แล้วล่ะ”

เย่เทียนหยิบธนบัตรสีแดงออกมาราวๆพันหนึ่ง ก่อนจะยิ้มพลางพูดขึ้น “วางใจเถอะ จะไม่มีใครมาหาเรื่องคุณ！”

คนขับรถแท็กซี่จะสนใจสิ่งที่เย่เทียนพูดได้อย่างไร หลังจากที่ได้ยินว่าไปได้แล้ว ก็เหยียบคันเร่งเต็มแรง โดยที่ไม่รับธนบัตรพันหนึ่งด้วย

เพียงพริบตาเดียว ก็ไม่เห็นแม้แต่ไฟท้ายรถแล้ว！

เขาเลยได้แต่ส่ายหัว พลางเงยหน้ากวาดตามองคลับที่เอาไว้พักผ่อนนั้น มุมปากของเย่เทียนค่อยๆยิ้มขึ้นมา ก่อนจะเดินเข้าไปด้วยแววตาดำขลับ

เมื่อเดินเข้าไปที่ด้านหน้า บนตัวของเย่เทียนก็มีความเย็นยะเยือก

แต่ห่างไปเพียงสี่ห้าก้าว ความอาฆาตบนตัวของเย่เทียนก็มากขึ้นกว่าเดิม จนแทบจะสัมผัสได้ด้วยมือเลยล่ะ！

เมื่อเห็นเย่เทียนที่เดินเข้ามาด้วยแววตาร้ายกาจ ลูกน้องที่เห็นก็จะเข้ามาขวางเอาไว้ แต่เมื่อเห็นแววตาเย็นชานั้น หลายๆคนก็ตกใจกันยกใหญ่ เลยอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปสัมผัส

นี่มันเลือด！

เลือดสดคาวคลุ้ง！

การหายใจเป็นไปได้ยาก ลูกน้องหลายคนแทบจะหยิบปืนออกมาไม่ทัน มือทั้งสองจับคอของตัวเอง ราวกับว่ากำลังจะขวางเลือดที่พุ่งออกมาอย่างไรอย่างนั้น

แต่ทว่า เมื่อหลอดลมถูกตัด เรี่ยวแรงที่มีก็หมดไปตามการไหลของเลือดที่ออกมา ลูกน้องหลายคนยืนแทบไม่อยู่ ก่อนจะคุกเข่าลงอย่างอ่อนแรง

พวกเขานั้นไม่คิดไม่ฝัน ว่าความเร็วของเย่เทียนนั้นจะเร็วกว่าปีศาจได้ขนาดนี้

อันที่จริง พวกเขานั้นเป็นลูกน้องที่บ้าคลั่งของเซิ่งเหอเซิ่ง ก่อนหน้านี้ราวๆชั่วโมงพวกเขาได้รับคำสั่งตรงจากจูยิ่วถิง ไม่ว่าใครจะปรากฏตัวขึ้นมา ก็ฆ่าได้เลยโดยไม่ต้องถามอะไร！

แต่สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ แม้พวกเขาจะมีปืนที่จูยิ่วถิงเตรียมให้โดยเฉพาะแล้ว แต่กลับไม่มีโอกาสแม้แต่จะหยิบออกมา เลยทำให้เย่เทียนปาดคอไปอย่างราบรื่น

และก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเย่เทียนถึงไม่ได้ถึงแก่ชีวิตตอนที่ฝ่าด่านหน้ามาได้

ตามเซนส์ของเขา แทบจะรู้ได้ในทันทีว่าที่เอวของพวกเขานั้นมีบางอย่างนูนออกมา ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ออมมือ แล้วทำไมเขาต้องเบาแรงลงด้วยล่ะ？

เย่เทียนทะลวงเข้าไปในโลกใต้บาดาลอย่างสบายๆ เพียงก้าวเท้า ประตูใหญ่ก็ปิดผนึกลง！

……

ที่เมืองเจียงหนันในเรดซันบาร์

แม้จะไม่ได้นอนมาทั้งคืน แต่หลิวชิงกับเชิ่งหู่กลับไม่ได้มีความรู้สึกง่วงเลย แถมยังรอข่าวคราวอยู่ด้วย

พวกเขารู้ดี ว่าตามนิสัยของเย่เทียนนั้น เป็นคนที่ทำตามคำพูดอยู่แล้ว！

เมื่อนับเวลา เกรงว่าเย่เทียนน่าจะไปถึงเมืองเอกนานแล้ว ถ้างั้นโลกใต้ดินของเมืองเอกก็ต้องเกิดความสั่นสะเทือนอะไรมาบ้างล่ะ

แต่แรงสะเทือนนี้ มันหมายถึงผลสุดท้ายที่จะเกิดขึ้นของเรื่องทั้งหมด！

“พี่ใหญ่！พี่ใหญู่หู่！”

ในที่สุด ที่ทั้งสองคนรออย่างร้อนใจ ประตูของห้องทำงานก็มีคนผลักเข้ามา ก่อนจะมีลูกน้องของแก๊งไผ่เขียวรีบวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

หลิวชิงถามออกไปอย่างทนรอไม่ไหว “เป็นอย่างไรบ้าง？ทางเมืองเอกนั้นได้เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า？”

“เกิดเรื่องแล้ว！เป็นเรื่องใหญ่ด้วย！”

ลูกน้องนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เลยรีบพูด “ทางเมืองเอกมีข่าวออกมา ว่าคุณเย่นั้นบุกเข้าไปในฐานของเซิ่งเหอเซิ่งทั้งสิบแปด！”

“สถานที่ที่รุ่งเรืองที่สุดของทั้งสิบแปดงั้นเหรอ？”

เชิ่งหู่ได้ยินดังนั้นก็เบิกตาโพลงทั้งสองข้าง

แต่เขาไม่ได้สนใจความเคลื่อนไหวของเมืองเอกเท่าไหร่ แต่ในสถานการณ์นี้เขาก็รู้บ้าง ว่าเมื่อเอาคนทั้งหมดมารวมกันแล้ว เกรงว่าจะมีลูกน้องถึงพันคนเลยล่ะ？