ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 247

ในเมืองเอกของคลับพักผ่อนของโลกบาดาล

พุ่งกระฉูด!

เลือดกระฉูดออกมา จนมีเลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจนสาดใส่เครื่องเคลือบที่ขาวสะอาด เลือดสดที่ไหลออกมานั้นทำให้เกิดควันขาวขึ้นมา

พรวด!

บนบันไดชั้นสองนั้น มีมือปืนอีกคนหนึ่ง แต่กลับเป็นลูกน้องที่ล้มลงบนพื้นตั้งแต่ยังไม่ได้ยิงปืนออกมาเลยแม้แต่น้อย แล้วก็ล้มลงมาจากบันได

บันไดในตอนนั้นเอง มีซากศพจำนวนมากที่ตัวยังอุ่นๆนอนระเกะระกะอยู่นานแล้ว ถ้านับเพียงคนบนชั้นหนึ่ง ก็มีอย่างน้อยสามสิบคนที่ต้องหลับตาไปตลอดกาล คาวเลือดคละคลุ้งนั้นไหลไปตามพื้น จนสะสมเลือดเป็นแอ่งเล็กๆ ราวกับว่าศพกองกันมากมาย ส่วนเลือดก็ไหลเป็นสายน้ำ

โลกบาดาลในตอนนี้ มันเป็นเหมือนนรกบนดิน ที่ทำให้หนาวจนขนหัวลุกไปเลยล่ะ!

พุ่งกระฉูด!

เย่เทียนเอาดาบคมกริบในมือแทงเข้าไปที่หน้าอกของลูกน้องด้านหน้าด้วยแววตาเย็นชา เมื่อผลักลูกน้องที่ค่อยๆหมดลมหายใจไปนั้น ก็รีบพุ่งพรวดเข้าไปที่ชั้นสาม!

อันที่จริง ดาบคมกริบในมือของเย่เทียนนั้น มันเป็นเพียงที่ตะไบเล็บเท่านั้น

ตอนที่กำลังทะลุทะลวงไปถึงสนามที่สิบแปดแล้ว ไม่รู้ว่าเพราะใช้แรงมากเกินไปหรือเปล่า เลยทำให้เล็บของเขาหักเลยทีเดียว

แม้จะเป็นเพียงสิ่งของที่เบาบางและธรรมดาเช่นนี้ แต่เมื่อมาอยู่ในมือของเย่เทียนแล้ว มันก็เป็นอาวุธสังหารทรงพลังเลยล่ะ!

ในโถงที่ชั้นสามของคลับพักผ่อนของโลกบาดาลนั้น มันมีคนถึงห้าคนที่กำลังรออยู่

คนที่นั่งอยู่ตำแหน่งสูงสุดนั้นเป็นชายฉกรรจ์วัยกลางคนที่มีแววตาเย็นชา ที่คอของเขานั้นมีรอยของตะขาบยาวราวๆเจ็ดเซนติเมตร หน้าตาเหมือนกับจูยิ่วฟานไม่น้อย และเป็นหัวหน้าของเซิ่งเหอเซิ่งที่ชื่อจูยิ่วถิง!

แต่ด้านหลังของจูยิ่วถิง กลับมีคนใส่แว่นกรอบทองคนหนึ่งยืนอยู่ และมีชายสง่าไว้เคราแพะ เขาคือเสนาธิการของเซิ่งเหอเซิ่ง

ชายที่เหลือสามคนที่ยืนอยู่ตรงกลางนั้น เดาได้ไม่ยากว่าพวกเขาคือจอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามของเซิ่งเหอเซิ่ง!

ทั้งสามคนนั้นดูไร้อารมณ์ ราวกับว่าไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ทั้งเนื้อทั้งตัวนั้นมีออร่าของความตายอยู่

ตอนที่เย่เทียนปรากฏตัวขึ้นมานั้น แววตามืดดำของพวกเขานั้นมีแววขึ้นมา รอเพียงเสียงกริ่งของจูยิ่วถิงเท่านั้น พวกเขาก็จะเข้าจู่โจมเลยทันที!

พวกเขาเป็นมือหนึ่งเลยล่ะ!

อย่างน้อยก็ไม่มีใครไม่ยอมรับจุดนี้ในเมืองเอก

แต่ทว่า พวกเขาแข็งแกร่งถึงขนาดไหนนั้น แทบจะไม่มีใครรู้เลย

ถ้าไม่มีเขา พวกเขาจะลงมือได้อย่างไม่พ่ายแพ้ล้มเหลว แทบจะชนะด้วยการบดขยี้ให้แหลก มันยากที่จะเดาได้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นมันแข็งแกร่งถึงขนาดไหน

สิ่งที่น่าเสียดายนั้น คือเย่เทียนไม่สนใจ และไม่ใส่ใจกับเรื่องเหล่านี้เลย

ในเมื่อเขามาในวันนี้แล้ว เลยไม่ได้คิดที่จะปล่อยใครให้ได้กลับไปอย่างมีลมหายใจ!

อย่างน้อย คนระดับสูงของเซิ่งเหอเซิ่งนั้นต่างถูกเย่เทียนจัดชื่อเข้าไปในลิสต์ของความตายมาตั้งแต่แรกแล้ว

ตั้งแต่ชาติก่อนนั้น เขารู้ถึงเหตุผลหนึ่งมานานแล้ว

นั่นคือต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม!

พวกเขาเป็นเหล่าระดับสูงของเซิ่งเหอเซิ่ง เป็นคนที่จูยิ่วถิงจะปกป้องด้วยชีพ ถ้าปล่อยพวกเขาไปมันก็เหมือนเป็นการฆ่าตัวเอง

แน่นอน ว่าเย่เทียนมั่นใจว่าพวกเขาจะไม่มีทางหาเรื่องให้ตัวเองบาดเจ็บ แต่คนข้างกายเขาล่ะ?เหมือนกับตอนที่สำนักหวู่หันลักพาตัวเหลียงเยว่หรูแบบนั้นเหรอ?แล้วถ้าเขาตามมาไม่ทันล่ะ?

วิธีที่จะหักล้างการข่มขู่นี้ได้ คือการทำให้ความอันตรายนั้นต้องกำจัดให้สิ้นซากโดยเร็ว

บางทีการทำแบบนี้อาจจะโหดร้ายเล็กน้อย แต่เย่เทียนนั้นไม่สนใจอยู่แล้ว

ความโศกในชาติก่อนนั้นเขาไม่อยากจะได้พบเจออีก เพียงแค่สามารถปกป้องคนข้างกายได้ ต่อให้เขาต้องกลายเป็นปีศาจร้ายไปทั้งตัวเขาก็ยินดี!

เพี๊ยะๆ!

จูยิ่วถิงที่นั่งอยู่บนสุดนั้นตบมือเบาๆ ใบหน้าที่โหดร้ายนั้นก็มีรอยยิ้มอย่างมีนัยแอบแฝงเผยขึ้น

“คุณเย่นี่คือคุณเย่จริงๆ กล้ามาก่อเรื่องที่เมืองเอกคนเดียว ไม่พูดไม่ได้เลย ว่าตั้งแต่ก่อตั้งเซิ่งเหอเซิ่งมาจนถึงตอนนี้ คุณถือเป็นคนแรกเลยล่ะ”

“แล้วก็จะเป็นคนสุดท้ายด้วย”

เย่เทียนเบ้ปาก ก่อนจะเล่นที่ตะไบเล็บในมือที่ถูกย้อมไปด้วยสีเลือดสด พลางพูดด้วยความอาฆาต “ที่มาวันนี้ เมืองเอกจะต้องไม่มีเซิ่งเหอเซิ่งอีกต่อไป!”

เมื่อพูดจบ เขาก็ขี้เกียจจะพูดอะไรกับจูยิ่วถิงต่อ เท้ายึดมั่น ก่อนจะปรี่เข้าไปหาจอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามอย่างรวดเร็วราวปีศาจ

ซวา!

ที่ตะไบเล็บปกติธรรมดานั้นมันมีความเย็นยะเยือกที่ไม่ปกติออกมา ในเวลาอันสั้นนั้น มันได้ตัดแขนของจอมพลออกไปเรียบร้อยแล้ว

ในตอนนั้นเอง จอมพลอีกสองคนกลับมาล้อมเขาเอาไว้แล้ว จอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามใช้กลยุทธ์สามเหลี่ยมในการล้อมเย่เทียนเอาไว้ตรงกลาง ก่อนจะตีวงของเขาให้แคบลง

จอมพลที่ถูกตัดแขนไปนั้นมีสีหน้าปกติ ไม่มีความประหลาดใจไปเลย ราวกับว่าดาบที่ลงไปเมื่อครู่นั้นมันเป็นเพียงรอยยุงกัดเท่านั้น ไม่ได้เจ็บคันอะไรเลย

สวบๆ!

ยังไม่ทันรอให้เย่เทียนขยับอะไร จอมพลด้านหลังทั้งสองก็เดินเข้ามาด้านหน้า ก่อนจะต่อยเข้าไปที่ท้ายทอยของเย่เทียนเต็มแรง

ส่วนจอมพลที่อยู่ด้านหน้านั้นก็ลงมือเร็วปานสายฟ้า ก่อนจะเตะไปที่เย่เทียนอย่างไม่ออมแรง

เร็ว!

จอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามไม่ได้มีออร่าของนักบู๊ออกมาเลยแม้แต่น้อย แต่ความเร็วนั้นกลับเร็วจนถึงที่สุด!

ถึงกระนั้น ความเข้ากันของทั้งสามนั้นดีมาก เหมือนจะรู้ใจกันเป็นอย่างดีเลยล่ะ

เพียงแต่ว่า พวกเขาจะเข้ากันได้ดีมากแค่ไหน เย่เทียนก็ไม่มีทางใส่ใจเหมือนเดิม

ผ่าง!

คัมภีร์หวงในร่างกายของเย่เทียนนั้นเปิดออกทันที ก่อนจะมีพลังอันแกร่งกล้าออกมาจากตัว จนทำให้ทั้งสามคนนั้นเกือบจะถูกพัดปลิวไป!

แต่ทว่า ฉากนี้กลับไม่ได้ทำให้คนในเหตุการณ์แปลกใจอะไรเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่รู้ว่าเย่เทียนเป็นคนทลายสนามทั้งสิบแปดอย่างไม่หยุดหย่อน พวกเขาก็เดาออกแล้วว่าเย่เทียนนั้นไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน อย่างต่ำๆก็ต้องเป็นนักบู๊ระดับเหลืองชั้นต่ำ!

ถึงอย่างไร หนิงหยวนก็เป็นนักบู๊ระดับเหลืองและชั้นต่ำ แต่เขากลับยังแพ้ให้กับเย่เทียน นี่มันเดาได้ไม่ยากเลย

จากนั้น จอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามก็สบตากัน ก่อนจะปล่อยหลังอันแข็งแกร่งออกมาจากเรือนร่างพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

สิ่งที่ทำให้เย่เทียนตกใจก็คือ พลังของพวกเขาทั้งสามคนนั้นเมื่อเอามารวมกัน มันรวมกันเป็นพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!

เย่เทียนขมวดคิ้วเป็นปมขึ้นมาทันที ถ้าเกิดแยกจอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามออกมา อันที่จริงก็เป็นเพียงแดนเหลืองระดับกลางคนหนึ่งและระดับเหลืองชั้นต่ำอีกสองคน

พลังของทั้งสามคนในตอนนั้นเมื่อเอามารวมกัน กลับทำให้มันไปถึงระดับดำชั้นสูงจนน่าตกใจ

หลังจากที่ตกอกตกใจกันแล้ว เย่เทียนก็เหมือนจะคิดอะไรออก มุมปากก็ยิ้มขึ้นมาอย่างไม่แยแส

“วิชารวมพลังเหรอ?งั้นก็ให้ฉันดูหน่อยสิว่าพวกคุณมีดีแค่ไหน!”

เมื่อพูดจบ เย่เทียนก็ไม่ถอยแต่ยังเข้าสู้ เขาวาร์ปเข้าไปหาด้านหน้าของจอมพลทันที

หมัดที่รวมพลังเอาไว้ก็ต่อยไปอย่างเต็มแรง จนเกิดเป็นมวลกระเพื่อมของอากาศ ก่อนจะเกิดเป็นคลื่นออกมาเป็นระลอกๆ

ปัง!

จอมพลน่าสงสารที่ยืนอยู่ด้านหน้าเย่เทียน และมีกำลังเพียงแค่แดนเหลืองระดับกลางเท่านั้น ยังไม่ต้องพูดถึงการหยุดยั้ง เพียงแค่การตอบสนองยังไม่ทันเลยล่ะ

เขาเพียงแค่คิดว่ามันมีความเจ็บปวดเกิดขึ้นที่หน้าอกเป็นอย่างมาก มันรู้สึกเหมือนถูกบิดอยู่ด้านในลึกลงไปเกินต้าน

บูม!

แต่ทว่า ช่วงที่ทนความเจ็บปวดได้ราวๆสามวินาที สีหน้าของจอมพลคนนั้นก็เปลี่ยนไป เรือนร่างทั้งตัวก็ระเบิดออกจากภายใน

เลือดสดคาวคลุ้ง และเนื้อเป็นชิ้นๆกระจายไปทั่วห้องโถง มันคาวเป็นอย่างมาก!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่