ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 25

เห็นเพียง เย่เทียนปรากฏตัวต่อหน้าสถานีตำรวจซึ่งขับรถบรรทุกขนาดเล็ก

เขาเช่ารถบรรทุกคันนี้ชั่วคราว เพื่อจับนักโทษที่หลบหนีเหล่านี้

เขาเปิดประตูห้องด้านหลังอย่างไร้ความกังวล และโยนนักโทษสองคนที่ถูกมัดไว้ที่อยู่ในห้องกับพื้นด้วยมือเดียว

เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งรีบเคลื่อนไปข้างหน้าและวิจารณ์

“แค่แปปเดียวก็จับได้ตั้งสองคนเลยเหรอ?”

"คงใช่จับคนมั่วเพื่อให้ได้ตามจำนวนใช่ไหม?"

“เป็นไปได้มาก ทุกวันนี้ บางคนเพื่อโกงเงินรางวัล มีอะไรที่ไม่ทำบ้าง?”

เมื่อได้ยินการวิจารณ์ของฝูงชน หัวหน้าจางขมวดคิ้ว หลังจากตรวจสอบและเทียบกับเอกสารแล้ว เขากล่าวว่า “ไม่ใช่ของปลอม ชายร่างผอมคนนี้ชื่อหลิวซาน เขาเป็นฆาตกรฆ่าข่มขืน อีกคนเป็นโจรปล้นร้านขายเครื่องประดับ เขาฆ่าคนสามคนในที่เกิดเหตุแล้วหลบหนี พวกเขาล้วนเป็นอาชญากรที่หลบหนีมานานกว่าสามปี!”

เมื่อพูดจบ ฉากนั้นอยู่ในความโกลาหล

“เป็นนักโทษหนีคดีจริงเหรอ?”

“เหี้ย ไอ้หนุ่มคนนี้เก่งเกินไปแล้ว?สามารถจับนักโทษสองคนพร้อมกันในหนึ่งวัน?”

“ทำไมผมถึงไม่เชื่อล่ะ? เขาไปหาสองคนนี้เจอได้ไง?”

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เย่เทียนด้วยความตกใจ สงสัย ความอยากรู้ และอื่นๆ

ส่วนเย่เทียน ยักไหล่ และหลังจากโยนนักโทษสองคนไว้ข้างๆ เขาก็ขึ้นรถแล้วจากไป

เนื่องจากพวกเขาสองคนซ่อนตัวอยู่ในบริเวณใกล้เคียงของเมืองเจียนหนัน จึงค่อนข้างใกล้กัน ดังนั้นจึงง่ายต่อการจับ

นักโทษที่หลบหนีคนอื่นๆนั้นไม่ได้จับง่ายนัก เขากำลังจะออกไปจากเมืองในคืนนี้ และจับคนอื่นๆกลับมาพร้อมกัน

เย่เทียนมาอย่างรวดเร็วและจากไปอย่างรวดเร็ว เขาหายตัวไปจากสายตาของทุกคนในพริบตา เหลือเพียงผู้คนที่ยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิมเท่านั้น

“พี่เยียนหรัน ผู้ชายคนนั้นจงใจและพยายามดึงดูดความสนใจของคุณอยู่ใช่ไหม?”

ในขณะนี้ ในสถานี มีสาวสวยคนหนึ่งกำลังคุยกับจี้เยียนหรัน

หญิงสาวที่สวยเป็นเสมียนในสำนักงาน เวลาไม่มีอะไรทำ ก็มาโม้กับจี้เยียนหรัน

คนที่พูดไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังกลับคิดไปไกล จี้เยียนหรันขมวดคิ้วเล็กน้อย นึกถึงการเจอกันโดยบังเอิญในครั้งนั้น บวกกับการมาขอรายชื่ออชญยากรที่สถานีตำรวจของเย่เทียน หรือมันเหมือนกับที่เสี่ยวเฟินพูดจริงๆ จงใจดึงดูดความสนใจของฉัน?

ขณะที่เธอกำลังสงสัย เสียงวุ่นวายที่ประตูก็ดึงดูดความสนใจของเธอ เมื่อเธอเดินไปดู สีหน้าของจี้เยียนหรันก็เปลี่ยนไปในที่สุด

"จับสองคนได้ในหนึ่งวัน? เป็นไปได้อย่างไร?"

จี้เยียนหรันไม่ใช่ไม่ตกใจ ต้องรู้ว่า อาชญากรที่หลบหนีไปนานหลายปี แม้แต่ทีมตำรวจก็แทบจะไม่สามารถหาเบาะแสคนร้ายเหล่านี้ได้เลย แต่เย่เทียนสามารถจับสองคนในหนึ่งวันและความเร็วนั้นก็เหลือเชื่อ!

“ดูไม่ออกเลยว่า ผู้ชายคนนั้นก็มีความสามารถอยู่บ้าง พี่เยียนหรัน ฉันจำได้ว่าอีกฝ่ายได้เดิมพันกับคุณ ถ้าเขาจับได้หนึ่งคน คุณคงจะต้อง...”

เสมียนตัวน้อยพูด การแสดงออกบนใบหน้าของเธอดูหลากหลายมาก

“พูดไร้สาระอะไรของคุณ!”

จี้เยียนหรันจ้องไปที่เธออย่างหงุดหงิด แต่ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย ปากแข็งและพูดว่า "หึ มันเป็นแค่แมวตาบอดบังเอิญพบหนูที่ตายแล้วเท่านั้น อาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่เขาจับได้สองคน พรุ่งนี้ถ้าเขาไม่โผล่มา ฉันจะทุบตีเขาจนตายแน่!”

"ทำไมคึกคักขนาดนั้น? เกิดอะไรขึ้นหรือ?"

หัวหน้าจางทำหน้าไม่เชื่อ "ทำไมผมถึงไม่เชื่อ จับคนได้แปดคนในสองวัน ทีมตำรวจของเรายังทำไม่ได้ เขาคนเดียวจะทำได้อย่างไร?"

จี้เจิ้งโก๋ก็ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นรอยยิ้มที่น่าสนใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าแก่ๆของเขา “นี่น่าสนใจจริงๆ ภายในสองวัน ต้องจับนักโทษทั้งหมดให้ได้?ควรถูกจับได้ เฉิงหลง คุณคิดว่ามันเป็นไปได้ไหม?”

ชายวัยกลางคนที่ชื่อเฉิงหลงหรี่ตาและพยักหน้า “ถ้าเขาสามารถกลายเป็นนักบู๊ได้ และหากเขามีข่าวสารที่แม่นยำ มันก็เป็นไปได้ แต่…”

ก่อนที่เฉิงหลงจะพูดต่อ จี้เจิ้งโก๋ก็พูดต่อไป "อย่างไรก็ตาม ใครก็ตามที่สามารถเป็นนักบู๊ได้ จะถูกหน่วยรบพิเศษในเขตทหารของเมืองเจียงหนันรับเข้าไปแล้ว ใช้มาจับนักโทษตัวน้อยๆ ถือว่าเป็นการใช้คนไม่เหมาะกับงาน เอาคนมีความสามารถไปทำงานที่ง่ายๆ"

เมื่อคนรอบข้างได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนก็ดึงสติกลับมาได้ “ตามคำพูดของท่านจี้ หมายความว่าไอ้หนุ่มคนนั้นไม่สามารถทำหน้าที่ให้เสร็จได้หรอกหรือ?”

มีเพียงจี้เยียนหรันเท่านั้นที่หรี่ตา คนอื่นๆไม่รู้ แต่เธอเคยเห็นเย่เทียนมาก่อน โดยรู้ว่าความแข็งแกร่งของเย่เทียนไม่ได้ด้อยกว่าเธออย่างแน่นอน!

สิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเย่เทียนจะทำไม่ได้

ในขณะนั้น ในใจเธอก็เริ่มตัดสินใจไม่ถูก อีกด้านเธออยากให้เย่เทียนจับนักโทษทั้งหมดได้ แต่อีกด้านเธอก็ไม่อยากให้เขาทำภารกิจสำเร็จ

เพราะเมื่อเย่เทียนสำเร็จภารกิจ เธอจี้เยียนหรันก็จะต้องมอบจูบแรกของเธอที่ได้รับการเก็บรักษาไว้นานกว่ายี่สิบปี!

“ท่านจี้ เย่เทียนสามารถทำงานนี้สำเร็จไหม พรุ่งนี้มาดูก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ? ถ้าเขาทำสำเร็จจริงๆ ผมยังอยากจ้างเขามาทำงานให้ผมเลย!”

เฉิงหลงยิ้มเล็กน้อยและมีแสงประกายในดวงตาของเขา

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา สายตาของจี้เจิ้งโก๋ก็หรี่ลง เขาไม่ได้พูดอะไรอีก พยักหน้าและเดินเข้าไปข้างใน

เย่เทียนไม่รู้อะไรเลย เกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นที่นี่ในสถานีตำรวจ

เขากำลังถือโทรศัพท์มือถือท่องเว็บไซต์ชื่อ "เว็บฮันเตอร์" ขณะมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย...