ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 26

จี้เยียนหรันพูดถูก ชาติที่แล้วเย่เทียนเคยเป็นนักล่าเงินรางวัลมาระยะหนึ่งจริงๆ

และเว็บฮันเตอร์ที่เขากำลังดูอยู่นั้น มีไว้สำหรับนักล่าเท่านั้น

นักล่าเงินรางวัลแบ่งออกเป็นห้าระดับ จาก S ถึง D ในชาติก่อน เขาเป็นหนึ่งในนักล่าเงินรางวัลระดับ S

หลังจากที่กลายเป็นนักล่าเงินรางวัลระดับ S ระดับที่เขาสามารถเข้าถึงก็ยิ่งลึกลงไปอีก

เย่เทียนรู้ดีว่า ที่มาของเว็บฮันเตอร์นี้ลึกลับมาก แม้แต่เขาก็รู้แค่ว่า เว็บฮันเตอร์นี้ก่อตั้งขึ้นโดยประเทศต่างๆ การตรวจสอบด้วยดาวเทียม สามารถระบุตำแหน่งของบุคคลได้อย่างแม่นยำ

แน่นอนว่า สิ่งนี้ไม่เป็นที่รู้จักของชาวโลก เมื่อเปิดเผยแล้ว จะทำให้เกิดความโกลาหลอย่างแน่นอน!

การมีอยู่ของเว็บฮันเตอร์ล่านี้ ส่วนหนึ่งคือการสั่งภารกิจ และที่สำคัญกว่านั้นคือ การรวบรวมคนที่ไม่ธรรมดาในโลก

พลังของเย่เทียนในปัจจุบันไม่เพียงพอที่จะไปถึงระดับของนักล่าระดับ S แต่เขาสามารถใช้ช่องโหว่ในเว็บฮันเตอร์ เพื่อค้นหาข้อมูลบางอย่างที่เขาต้องการได้

"นักโทษที่เหลืออีก 6 คน กระจายไปในเมืองต่างๆของมณฑลเทียนหนัน โชคดีที่เส้นทางไม่ได้ไกลมากนัก หนึ่งวันกับหนึ่งคืนก็เพียงพอแล้วที่ผมจะจับคนเหล่านี้ได้"

เย่เทียนบ่นพึมพำกับตัวเอง เขียนข้อความแล้วส่งให้ซูเหมย โดยบอกว่าวันนี้ตนเองลา ส่งเสร็จเขาก็รีบไปยังที่ที่เขาต้องการไปโดยไม่รอช้า

มีนักโทษทั้งหมดแปดคน และค่าหัวมีตั้งแต่ 100,000 ถึง 500,000 ถ้าจับได้ทั้งหมด เขาจะได้รับเงินรางวัลอย่างน้อยสองล้าน

เมื่อมีเงินเหล่านี้ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเงินทุนที่เขาต้องการไปถึงการฝึกพลังชั้นสามแล้ว...

เช้าวันรุ่งขึ้น

สถานีตำรวจเจียงหนันคึกคักกว่าวันไหนๆ

จี้เจิ้งโก๋ยังคงมาพร้อมกับเฉิงหลง นั่งอยู่ในห้องทำงานของผู้กำกับตั้งแต่เช้า

ผู้กำกับเป็นคนหัวล้านในวัย 50 ปีที่มาจากกองทัพทหาร และเคยเป็นทหารของจี้เจิ่งโก๋

“หัวหน้า เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เป็นเพียงเรื่องล้อเล่น ทำไมคุณถึงต้องมาที่นี่เป็นการส่วนตัวด้วยล่ะ?”

โจ๋หย่วนหันยืนอยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางที่ไม่เห็นความสำคัญ เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้ แต่เขาไม่เอามาใส่ใจ เขาไม่คิดว่าชายที่ชื่อเย่เทียน สามารถจับอาชญากรที่หลบหนีอีกหกคนได้ในเวลาอันสั้น จับกุมนักโทษหกคนและนำตัวดำเนินคดี

“ทำไม มึงไม่ต้อนรับกูเหรอยังไง?กูจะมานั่งเล่นที่นี่ไม่ได้เหรอ?”

จี้เจิ้งโก๋จ้องมาที่เขา และพูดอย่างโกรธเคือง

ในเวลานี้ โจ๋หย่วนหันไม่รู้จะทำยังไง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร และบริการอย่างระมัดระวัง

สำหรับการนั่งเล่นครั้งนี้ ก็นั่งเล่นจนถึงห้าโมงเย็น!

“ท่านจี้ เกรงว่าคนๆนั้นจะไม่มา”

เฉิงหลงกล่าว

จี้เจิ้งโก๋มองดูเวลาและกล่าวอย่างไม่รีบว่า "ไม่ต้องรีบ ยังเช้าอยู่เลย"

เฉิงหลงส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่ว่าชายหนุ่มคนนั้นจะมีความสามารถอะไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้หรอก ที่จะจับกุมอาชญากรแปดคนในเวลาเพียงสองวัน ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาที่นี่แล้ว”

ขณะที่เขากำลังพูดอยู่ จู่ๆก็มีคนผลักประตูสำนักงานและเปิดออก เห็นหัวหน้าจางเมื่อวาน รีบวิ่งเข้ามา "ท่านจี้ ผู้ ผู้ชายคนนั้นกลับมาแล้ว!"

"กลับมาแล้ว?"

เมื่อจี้เจิ้งโก๋ได้ยินเช่นนี้ ก็เหลือบมองเฉิงหลงอย่างกลั่นแกล้ง "เสี่ยวเฉิง สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ดูเหมือนจะต้องเปลี่ยนคำพูดแล้วนะ"

เฉิงหลงรู้สึกอายเล็กน้อย เมื่อกี้เขาเพิ่งพูดว่าเย่เทียนไม่สามารถกลับมาได้แล้ว แต่คนอื่นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในวินาทีถัดมา หน้าแตกนี้มันมาเร็วเกินไปไหม?

แต่เขาไม่ได้ถือสา คนที่เป็นทหาร ขอเพียงแค่ไม่เกี่ยวกับเกียรติยศของทหาร พวกเขามองทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้สำคัญมากนัก!

โจ๋หย่วนหันทำหน้าเหมือนน่าทึ่งมาก "หรือว่าเขาจะจับได้จริงๆ?"

เมื่อพวกเขากำลังพูด ทั้งสามคนก็ลุกขึ้นและเดินออกจากโรงพัก

ที่ประตู อาชญากรทั้งหกคนถูกมัดแน่น และถูกทิ้งไว้ที่หน้าประตูสถานีตำรวจ