ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 297

“เบอร์ยี่สิบเจ็ด เสนอราคาสองล้าน!”

ตั้งแรกตอนแรกที่ได้ยินผู้นำการประมูลบอกว่าของที่ประมูลขายคือกล้วยไม้เจียผี ซูเหมยก็แอบนั่งไม่ติดพอสมควรแล้ว

ด้วยเหตุนี้ถึงมาที่งานประมูลสมุนไพรล้ำค่าขนาดเล็กนี้ เธอวิ่งมาเพื่ออาการป่วยของซูหงจวิน วิ่งมาเพื่อกล้วยไม้เจียผี

ไม่ต้องพูดถึงสองล้าน ต่อให้เป็นสามล้าน สี่ล้าน ซูเหมยจะเข้าร่วมแข่งประมูลอย่างไม่ลังเลสักนิดเดียว

“เบอร์สามเสนอราคาหกล้าน!”

เพียงแต่ ราคาของซูเหมยได้เพียงยืนหยัดเป็นเวลาไม่กี่วินาที หน้าจออิเล็กทรอนิกส์ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วทันที

นี่ทำให้นักธุรกิจยาทุกคนเกือบพังทลายกันแล้ว นี่มันคือเรื่องอะไรกัน!

มีวิธีการเพิ่มราคาแนวนี้ที่ไหน? ก่อนหน้าปรับขึ้นสามเท่าก่อน ต่อมาปรับเพิ่มสามเท่าอีก ถึงเงินมากก็ไม่ใช่จะเอามาใช้วิธีนี้ได้มั้ง?

ถึงพูดแบบนี้ แต่ผู้คนก็รู้ดีเช่นกันว่า ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวเป็นประเภทมุ่งมั่นเอาชนะให้ได้โดยแบบฉบับ

ชั่วขณะนั้นซูเหมยลังเลขึ้นมาบ้าง

นี่คือเงินหกล้านRMBเต็มๆ หลายปีนี้ที่เจียงหนันเธอเพียงทำเงินได้เกือบสิบล้าน ประมูลรอบนี้ก็ใช้ออกไปเกือบครึ่งแล้ว

แน่นอนว่า ถ้านับเป็นตระกูลซู ซูเหมยกลับไม่ใช่ว่าจ่ายเงินนี้ไม่ไหว

ประเด็นสำคัญอยู่ที่ ของมันไม่คุ้มราคาน่ะสิ!

ทันใดนั้น ซูเหมยอดไม่ได้ย้ายสายตาไปหาเย่เทียนที่อยู่ด้านข้าง ในดวงตาเผยความหมายสอบถามออกมา ราวกับกำลังถามเย่เทียนว่ากล้วยไม้เจียผีอันนี้ไม่มีวิธีใช้สมุนไพรตัวอื่นแทนที่จริงเหรอ?

เย่เทียนขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาเหมือนกัน ใบหน้าที่ซ่อนไว้ใต้หน้ากากเผยความหมายขมขื่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้

ทั้งที่รู้มูลค่าของกล้วยไม้เจียผีอันนี้ แต่ดันต้องจ่ายด้วยราคาสองสามเท่าไปซื้อมา ยังมีอะไรน่าอึดอัดเท่าสิ่งนี้อีกเหรอ?

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่เย่เทียนยังแตะๆ มือของซูเหมยแสดงออกว่าเธอไม่ต้องเป็นห่วง หยิบเครื่องประมูลขึ้นมาใส่ราคาประมูลใหม่เข้าไป

เพียงแต่ ไม่รอให้เย่เทียนกดปุ่มยืนยัน หน้าจออิเล็กทรอนิกส์กลับเปลี่ยนไปอีกครั้ง

“เบอร์หกสิบเก้า เสนอราคาแปดล้าน!”

นี่ทำให้หน้าผากของเย่เทียนเกือบขมวดย่นรูปสามขีดลากยาวออกมา

ถ้าบอกว่าก่อนหน้านี้เขาสงสัยอยู่บ้าง งั้นตอนนี้ก็แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลย หมายเลขหกสิบเก้าผู้ลึกลับคนนี้พุ่งเป้ามาที่เหมืองหินหยกเป็นแน่!

แม้กระทั่ง เย่เทียนยังมีเหตุผลอยู่ครึ่งหนึ่งที่เชื่อว่า หมายเลขหกสิบเก้าเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตเหมือนกัน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นหนึ่งในนักบู๊ด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งใบสั่งยาแก้พิษต้นวิสทีเรีย ถึงแม้จะไม่ใช่ใบสั่งยาระดับสูง แต่เนื่องจากระดับความหายากของต้นวิสทีเรีย คนธรรมดาเองก็ไม่เข้าใจเท่าไรพอกัน

คิดไปคิดมา ในมือเย่เทียนไม่หยุดลง ลบราคาที่ระบุไว้บนเครื่องแข่งประมูลทิ้ง ใส่ราคาแข่งประมูลใหม่อีกอัน

“เบอร์ยี่สิบแปด เสนอราคาเก้าล้าน!”

น่าเสียดายเพียง นี่คือแค่ปรากฏผ่านแวบหนึ่ง เวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น หน้าจออิเล็กทรอนิกส์ก็เปลี่ยนแปลงอีกแล้ว

“เบอร์สาม เสนอราคาสิบสองล้าน!”

ซี๊ด!

ถึงจะบอกว่าครั้งนี้ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวไม่ได้เสนอราคาสูงสามเท่า แต่เพิ่มราคาสามล้านมาในครั้งเดียวก็ยังทำให้ผู้คนต่างอดตื่นตกใจกันไม่ได้ แอบถอนใจว่าตู้เฉี่ยวเฉี่ยวเป็นลูกสาวล้างผลาญตัวจริง

ใช้เงินมหาศาลตั้งสิบสองล้านมาซื้อกล้วยไม้เจียผีที่มีความเป็นไปได้ว่าอาจเป็นคนเพาะปลูกห้ากิโลกรัม ยังมีการกระทำที่ล้างผลาญมากกว่านี้อีกเหรอ?

นี่คือเส้นสนกลในของตระกูลใหญ่แห่งเมืองจิน นี่คือความอันธพาลของตระกูลตู้แห่งเมืองจิน

บางทีราคาสิบสองล้านสำหรับคนจำนวนมากนั่นคือเงินที่อาจหาไม่ได้ทั้งชีวิตเลย แต่สำหรับตระกูลตู้มหาเศรษฐีที่ทรัพย์สินเกินหมื่นล้าน เกรงว่าคงเป็นเพียงตัวเลขแถวหนึ่งจริงๆ