ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 297

“เบอร์ยี่สิบเจ็ด เสนอราคาสองล้าน!”

ตั้งแรกตอนแรกที่ได้ยินผู้นำการประมูลบอกว่าของที่ประมูลขายคือกล้วยไม้เจียผี ซูเหมยก็แอบนั่งไม่ติดพอสมควรแล้ว

ด้วยเหตุนี้ถึงมาที่งานประมูลสมุนไพรล้ำค่าขนาดเล็กนี้ เธอวิ่งมาเพื่ออาการป่วยของซูหงจวิน วิ่งมาเพื่อกล้วยไม้เจียผี

ไม่ต้องพูดถึงสองล้าน ต่อให้เป็นสามล้าน สี่ล้าน ซูเหมยจะเข้าร่วมแข่งประมูลอย่างไม่ลังเลสักนิดเดียว

“เบอร์สามเสนอราคาหกล้าน!”

เพียงแต่ ราคาของซูเหมยได้เพียงยืนหยัดเป็นเวลาไม่กี่วินาที หน้าจออิเล็กทรอนิกส์ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วทันที

นี่ทำให้นักธุรกิจยาทุกคนเกือบพังทลายกันแล้ว นี่มันคือเรื่องอะไรกัน!

มีวิธีการเพิ่มราคาแนวนี้ที่ไหน? ก่อนหน้าปรับขึ้นสามเท่าก่อน ต่อมาปรับเพิ่มสามเท่าอีก ถึงเงินมากก็ไม่ใช่จะเอามาใช้วิธีนี้ได้มั้ง?

ถึงพูดแบบนี้ แต่ผู้คนก็รู้ดีเช่นกันว่า ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวเป็นประเภทมุ่งมั่นเอาชนะให้ได้โดยแบบฉบับ

ชั่วขณะนั้นซูเหมยลังเลขึ้นมาบ้าง

นี่คือเงินหกล้านRMBเต็มๆ หลายปีนี้ที่เจียงหนันเธอเพียงทำเงินได้เกือบสิบล้าน ประมูลรอบนี้ก็ใช้ออกไปเกือบครึ่งแล้ว

แน่นอนว่า ถ้านับเป็นตระกูลซู ซูเหมยกลับไม่ใช่ว่าจ่ายเงินนี้ไม่ไหว

ประเด็นสำคัญอยู่ที่ ของมันไม่คุ้มราคาน่ะสิ!

ทันใดนั้น ซูเหมยอดไม่ได้ย้ายสายตาไปหาเย่เทียนที่อยู่ด้านข้าง ในดวงตาเผยความหมายสอบถามออกมา ราวกับกำลังถามเย่เทียนว่ากล้วยไม้เจียผีอันนี้ไม่มีวิธีใช้สมุนไพรตัวอื่นแทนที่จริงเหรอ?

เย่เทียนขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาเหมือนกัน ใบหน้าที่ซ่อนไว้ใต้หน้ากากเผยความหมายขมขื่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้

ทั้งที่รู้มูลค่าของกล้วยไม้เจียผีอันนี้ แต่ดันต้องจ่ายด้วยราคาสองสามเท่าไปซื้อมา ยังมีอะไรน่าอึดอัดเท่าสิ่งนี้อีกเหรอ?

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่เย่เทียนยังแตะๆ มือของซูเหมยแสดงออกว่าเธอไม่ต้องเป็นห่วง หยิบเครื่องประมูลขึ้นมาใส่ราคาประมูลใหม่เข้าไป

เพียงแต่ ไม่รอให้เย่เทียนกดปุ่มยืนยัน หน้าจออิเล็กทรอนิกส์กลับเปลี่ยนไปอีกครั้ง

“เบอร์หกสิบเก้า เสนอราคาแปดล้าน!”

นี่ทำให้หน้าผากของเย่เทียนเกือบขมวดย่นรูปสามขีดลากยาวออกมา

ถ้าบอกว่าก่อนหน้านี้เขาสงสัยอยู่บ้าง งั้นตอนนี้ก็แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลย หมายเลขหกสิบเก้าผู้ลึกลับคนนี้พุ่งเป้ามาที่เหมืองหินหยกเป็นแน่!

แม้กระทั่ง เย่เทียนยังมีเหตุผลอยู่ครึ่งหนึ่งที่เชื่อว่า หมายเลขหกสิบเก้าเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตเหมือนกัน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นหนึ่งในนักบู๊ด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งใบสั่งยาแก้พิษต้นวิสทีเรีย ถึงแม้จะไม่ใช่ใบสั่งยาระดับสูง แต่เนื่องจากระดับความหายากของต้นวิสทีเรีย คนธรรมดาเองก็ไม่เข้าใจเท่าไรพอกัน

คิดไปคิดมา ในมือเย่เทียนไม่หยุดลง ลบราคาที่ระบุไว้บนเครื่องแข่งประมูลทิ้ง ใส่ราคาแข่งประมูลใหม่อีกอัน

“เบอร์ยี่สิบแปด เสนอราคาเก้าล้าน!”

น่าเสียดายเพียง นี่คือแค่ปรากฏผ่านแวบหนึ่ง เวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น หน้าจออิเล็กทรอนิกส์ก็เปลี่ยนแปลงอีกแล้ว

“เบอร์สาม เสนอราคาสิบสองล้าน!”

ซี๊ด!

ถึงจะบอกว่าครั้งนี้ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวไม่ได้เสนอราคาสูงสามเท่า แต่เพิ่มราคาสามล้านมาในครั้งเดียวก็ยังทำให้ผู้คนต่างอดตื่นตกใจกันไม่ได้ แอบถอนใจว่าตู้เฉี่ยวเฉี่ยวเป็นลูกสาวล้างผลาญตัวจริง

ใช้เงินมหาศาลตั้งสิบสองล้านมาซื้อกล้วยไม้เจียผีที่มีความเป็นไปได้ว่าอาจเป็นคนเพาะปลูกห้ากิโลกรัม ยังมีการกระทำที่ล้างผลาญมากกว่านี้อีกเหรอ?

นี่คือเส้นสนกลในของตระกูลใหญ่แห่งเมืองจิน นี่คือความอันธพาลของตระกูลตู้แห่งเมืองจิน

บางทีราคาสิบสองล้านสำหรับคนจำนวนมากนั่นคือเงินที่อาจหาไม่ได้ทั้งชีวิตเลย แต่สำหรับตระกูลตู้มหาเศรษฐีที่ทรัพย์สินเกินหมื่นล้าน เกรงว่าคงเป็นเพียงตัวเลขแถวหนึ่งจริงๆ

แต่ ต้องบอกว่าลักษณะตั้งมั่นเอาชนะให้ได้ของตู้เฉี่ยวเฉี่ยวนี้ทำให้เย่เทียนลบความคิดแข่งประมูลจนเกลี้ยงแล้ว

ใช้เงินก้อนนี้มาซื้อกล้วยไม้เจียผีห้ากิโลกรัม นั่นยังไม่สู้เหลือไว้ซื้อสมุนไพรของเขาตัวอื่นดีกว่าล่ะ!

ก่อนหน้านี้ไม่รู้ชัดว่าในมือใครมีกล้วยไม้เจียผี ส่วนตอนนี้ถึงรู้แล้วว่าใครมี งั้นยังต้องกังวลว่าจะเอามาไม่ได้อีกเหรอ?

ทำให้เย่เทียนร้อนใจ เขาก็จะไม่สนใจใช้ลูกไม้ที่ไม่ถูกกฎหมายบางอย่างมาช่วงชิงของที่อยากได้มา

“เย่เทียน นี่......”

ซูเหมยไม่รู้ว่าเย่เทียนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เผชิญหน้ากับราคาสิบสองล้าน เธอก็ตกตะลึงพรึงเพริดอยู่บ้างแล้ว ดึงเสื้อของเย่เทียนไว้โดยจิตใต้สำนึก

เธอไม่ใช่คนไม่มีสมอง ไม่อย่างนั้นคงไม่อาจบริหารผับได้เป็นระเบียบเรียบร้อย ใช้ราคาสิบสองล้านซื้อกล้วยไม้เจียผีห้ากิโลกรัมนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการซื้อขายที่ไม่คุ้มค่ามากๆ

“ไม่ต้องกังวล พวกเราไม่จำเป็นต้องใช้วิธีแข่งประมูลให้ได้รับกล้วยไม้เจียผีมาก็ได้”

เย่เทียนขยับศีรษะไปข้างหูของซูเหมย พยายามกดเสียงให้ต่ำที่สุด

ซูเหมยตะลึง อยากจะตอบโต้เย่เทียนโดยจิตใต้สำนึก แต่พอนึกถึงลักษณะของปู่ กลับหุบปากลงแล้ว

ไม่เพียงแค่เย่เทียนพวกเขา หมายเลขหกสิบเก้าผู้ลึกลับคนนั้นก็สละสิทธิ์แข่งประมูลแล้วเช่นกัน ทำให้ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวใช้เงินสิบสองล้านประมูลกล้วยไม้เจียผีไปได้สำเร็จ

ชั่วพริบตาเดียว ก็นำกล้วยไม้เจียผีห้ากิโลกรัมลงมาจากบนเวทีเล็กแล้ว ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งถือห่อบรรจุมาตรงหน้าของตู้เฉี่ยวเฉี่ยวแล้ว

“เชอะ พวกบ้านนอกที่ไม่รู้เรื่องโผล่ออกมาจากไหนสองคน ยังอยากแข่งกับฉันตู้เฉี่ยวเฉี่ยว ช่างไม่เจียมจตัวเอาเสียจริง!”

หลังจากโอนเงินเข้าไปอย่างสะใจ ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวยังหันหน้ากวาดสายตามองตำแหน่งของหมายเลขยี่สิบเจ็ดและหมายเลขหกสิบเก้าโดยจิตใต้สำนึก ใบหน้าที่ซ่อนไว้ใต้หน้ากากทนไม่ไหวเผยความกระหยิ่มยิ้มย่องขึ้น

รอพนักงานออกไป ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวถึงนำกระเป๋าเล็กยื่นให้คนที่มาด้วยกันซึ่งหรี่ตาอยู่เล็กน้อยตรงข้างกายตั้งแต่ต้นจนจบ

“คุณเกา กล้วยไม้เจียผีพวกนี้ใช้สิบสองล้านเต็มๆ ของฉันซื้อมา ถ้ารอบนี้ไม่ได้ใช้มัน อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจนะ!”

ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าคุณเกาเบิกตากวาดมองกล้วยไม้เจียผีด้านในห่อบรรจุสักนิด ในลูกตาที่ล้ำลึกผลิความหมายที่ลึกซึ้งออกมา

“คุณตู้ด้านในเหมืองหินหยกมีต้นวิสทีเรียอยู่ ถ้าอยากเข้าไปในเขตเหมืองจำเป็นต้องครอบครองกล้วยไม้เจียผีนี้ไว้ ไม่อย่างนั้นแม้แต่เขตเหมืองก็เข้าไปไม่ได้ แล้วจะพูดถึงเรื่องไปเอามาได้อย่างไร?”

“ต้นวิสทีเรีย?”

ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวยักคิ้วขึ้น พยายามครุ่นคิดแต่กลับไม่เคยได้ยินพืชชนิดนี้มาก่อนเลย

“ต้นวิสทีเรียเป็นพืชที่เติบโตได้เพียงตรงที่มีชี่ทิพย์เพียงพอ คนทั่วไปยังไม่รู้แม้แต่ว่าชี่ทิพย์คืออะไร แล้วจะเข้าใจต้นวิสทีเรียได้อย่างไรกัน?”

คุณเกากวาดตามองตู้เฉี่ยวเฉี่ยวอย่างสบายๆ พูดแบบเรียบนิ่ง “คุณตู้ระวังท่าทีของคุณไว้หน่อย!”

“ถ้าไม่มีการสนับสนุนของพวกเราสำนักกุยอี พวกคุณตระกูลตู้ไม่อาจใช้เวลาเพียงสามสิบปีก็ไต่ระดับสูงเช่นปัจจุบันนี้ได้เด็ดขาด”

“ถ้าไม่ใช่คุณพ่อคุณล้มป่วยกะทันหัน การเดินทางมาจ๊กกลางรอบนี้คงไม่ตกมาถึงคุณหรอก”

“ฉัน......”

ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวอ้าปากแล้ว สุดท้ายยังไม่ได้พูดอะไรออกมาทั้งสิ้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยังเหมือนที่คุณเกาพูด ถ้าไม่มีการสนับสนุนของสำนักกุยอีอะไรนี้อยู่เบื้องหลัง แม้ว่าเจ้านายจะเฉลียวฉลาดอย่างไร ล้วนไม่อาจนำตระกูลตู้มาถึงระดับสูงเช่นทุกวันนี้ได้

แต่ในใจหล่อนไม่พอใจเอามากๆ!

คนนอกไม่รู้ชัด แต่หล่อนในฐานะลูกสาวจะไม่รู้ชัดได้ที่ไหน?

ถึงจะบอกว่าเถ้าแก่ตู้ป่วยนอนโรงพยาบาล แต่ก็ฟื้นขึ้นมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่ร่างกายยังอ่อนแออยู่บ้าง นี่ถึงไม่ได้เข้ามาจ๊กกลาง

สมุนไพรที่ประมูลมาได้เมื่อสักครู่พวกนั้น ล้วนเป็นคุณเกาเรียกร้องอย่างรุนแรง

พูดให้เข้าใจง่ายๆ สมุนไพรพวกนี้ไม่ใช่ประมูลมาใช้ที่ตัวของเถ้าแก่ตู้ แต่ว่าล้วนถูกคุณเกาคนนี้เก็บไว้โดยไม่ต้องสงสัย!

เสียเงินทุนไปเกือบร้อยล้านเพื่อมาเอาใจคนที่เดิมทีไม่รู้คุณค่าเลยคนหนึ่ง ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวสามารถสงบจิตสงบใจได้สิถึงจะน่าแปลกประหลาดจริงๆ