ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 30
ผ่านไปไม่กี่นาที ทั่วร่างกายของหูไห่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและคราบเลือด น่าสังเวชเกินกว่าจะทนดูได้!
หุไห่ในเวลานี้ นอนราบอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง ไม่กล้าที่จะหยิ่งอีกต่อไป ขอความเมตตาด้วยความเจ็บปวด
“พี่ใหญ่ ผม ผมผิดไปแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ...”
“ต้องการให้ผมปล่อยคุณไปเหรอ?”
เย่เทียนหัวเราะ ตอนแรกยังคิดว่าเขาสามารถทนได้นาน คิดไม่ถึงว่าจะยอมเร็วขนาดนี้
“เย่เทียน คุณปล่อยเขาไปเถอะ?ได้ไหม?”
เมื่อเห็นหูไห่ที่น่าสังเวช ซูเหมยก็ขมวดคิ้วและขอร้องเย่เทียนอย่างอ่อนโยน
เพราะอยู่ในร้านคอม มีผู้คนมากมาย และมันไม่ควรทำให้เรื่องใหญ่โต
เย่เทียนได้ยินเช่นนี้ ยักไหล่และพูดจางๆ “ดั่งคำโบราณว่าไว้ ไม่ตีคนที่มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม รบกวนหมูอ้วนคนนี้ ช่วยทำหน้ายิ้มแย้มให้หน่อยได้ไหม?”
“ถ้าคุณยิ้มได้ดี ผมอาจจะพิจารณาปล่อยคุณไป”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หูไห่ก็คว้าความหวังของชีวิตไว้ และระงับอาการคันบนร่างกายของเขาเผยรอยยิ้มบนใบหน้าที่น่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้
เย่เทียนทนไม่ได้ที่จะมอง และตบหน้าเขาทันที “นี่ยิ้มของคุณเหรอ ร้องไห้มั้ง? ทัศนคติของคุณ ทำให้ผมลำบากใจมากเลย!”
"คุณ……"
หูไห่เคยถูกรังแกแบบนี้ที่ไหน เขาอดไม่ได้ที่จะด่า
แต่เมื่อคำพูดไปถึงริมฝีปากของเขา เขาก็กลืนลงไปทันที เพราะอาการคันรุนแรงขึ้น
“ได้โปรด อภัยให้ผมเถอะ ผมคันจะตายแล้ว……”
หูไห่คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
เย่เทียนส่ายหัว และไม่มีอารมณ์ที่จะทรมานเขาต่อไป นั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง “คุกเข่าลง กราบสิบครั้ง ผมอยากได้ยินเสียงปังๆๆ ไม่อย่างนั้นผมจะไม่นับ”
หูไห่ไม่กล้าพูดสักคำ แล้วคุกเข่าลงกับพื้นทันที กระแทกหัวลงพื้นเหมือนตำกระเทียม!
บูม! บูม! บูม……
ในที่สุด การกราบสิบทีก็จบลง และหน้าผากของหูไห่ก็แดงและบวมเช่นกัน
“ได้โปรด ปล่อยผมไปเถอะ...”
หูไห่ไม่กล้าที่จะหยิ่งอีกต่อไป และอ้อนวอนอย่างสิ้นหวังและหาที่เปรียบมิได้
เย่เทียนเหลือบมองเขา “กลับไปใช้ปัสสาวะแช่เป็นเวลาสิบชั่วโมง จะสามารถแก้มันได้ด้วยตัวเอง จำไว้ว่า ต้องใช้เวลาสิบชั่วโมง ไม่เช่นนั้นมันจะไม่มีผล! ไสหัวไปซะ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หูไห่ก็วิ่งออกจากสำนักงานเหมือนได้รับการอภัย และแม้แต่ลูกน้องสองคนของเขาก็ไม่มีเวลาไปสนใจ
“เย่เทียน เมื่อกี้คุณกดจุดฝังเข็มของเขาจริงๆเหรอ?”
ซูเหมยเดินขึ้นมาถามด้วยความสงสัย
“ใช่ ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ?ผมเป็นปรมาจารย์ด้านบูโด ครั้งหนึ่งเคยเป็นราชาทหารรับจ้าง!”
เย่เทียนตอบด้วยจริงบ้างปลอมบ้าง
ซูเหมยที่ได้ยินเช่นนี้ก็มองบนใส่เขา ปกปิดความซับซ้อนในดวงตาของเธอ และเตือนว่า “ภูมิหลังของหูไห่นั้นไม่ธรรมดา เป็นรองหัวหน้าแก๊งเสือดำ คุณผิดใจกับเขา ต่อไปต้องระวังให้มาก"
“แก๊งเสือดำ?
เย่เทียนทำเสียงดูถูก ยิ้มอย่างมั่นใจ เขาหันศีรษะและถามซูเหมย โดยไม่พูดถึงหัวข้อนี้อีกต่อไป
“นี่คือเหตุผลที่คุณขอให้ผมเป็นผู้จัดการรปภ.หรือ?”
ซูเหมยผงะและตอบสนองทันที โดยรู้ว่าเย่เทียนเป็นคนฉลาด ถอนหายใจลึกๆ"คุณควรรู้ว่า ความสามารถในการผลิตทองคำของบาร์ของฉันน่ากลัวเพียงใด แก๊งเสือดำนี้จับตาดูฉันมานานแล้ว ฉันรับมือกับมันมาสองสามเดือนแล้ว ใครจะไปรู้...”
เมื่อพูดถึงด้านหลัง ในใจซูเหมยรู้สึกกลัว
เธอรู้ว่าคนอย่างหูไห่ชั่วร้ายเพียงใด แต่เธอไม่คิดว่าจะบ้าระห่ำขนาดนี้ ล้มเหลวในการเจรจาต่อรอง และถึงกับใช้กำลัง!
หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของเย่เทียนในเวลาที่เหมาะสม ชะตากรรมของเธอคงแย่มาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่