ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 354

หยูเต๋อยี่ไม่รู้คำสั่งของนายกเทศมนตรี เขาแค่คิดว่าอาหย่งและอาไห่ทำตามคำสั่งของลุงเพื่อช่วยเขา

ดังนั้นเขาจึงพาทั้งสองคนไปหาเย่เทียน และตะโกนด้วยความเย่อหยิ่ง

“ไอ้หนู ผมเคยเตือนคุณแล้ว อย่ายั่วโมโหผมเลยดีกว่า แต่ตอนนี้แม้ว่าคุณจะคุกเข่าอ้อนวอนมันก็สายเกินไปแล้ว!”

"ไอ่โง่!"

เย่เทียนบีบคำเย็นชาสองคำออกจากช่องว่างระหว่างฟันของเขาและถีบไปทันที

เดิมทีเขาก็วางแผนที่จะไปพบลุงของหยูเต๋อยี่อยู่แล้ว เพราะว่า ยังไงก็ต้องเข้าไปข้างในอยู่แล้ว ตบหนึ่งทีก็เป็นการทุบตี เตะเขาเพิ่มแล้วจะเป็นอะไรไปล่ะ?

หยูเต๋อยี่จะคิดได้อย่างไรว่าเย่เทียนกล้าชกเขาต่อหน้าข้าราชการสองคน เขาไม่ทันตอบสนองเลยและถูกเตะโดยตรง

"อ๊าก!"

เห็นเพียงหยูเต๋อยี่เดินโซเซและถอยหลังไปสองสามก้าว แต่ในท้ายที่สุด เขาไม่สามารถต้านทานพลังมหาศาลได้ และกลิ้งลงบนพื้นสองครั้ง กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

"หู้วว!"

ฉากนี้ทำให้ญาติที่เฝ้าดูความตื่นเต้นอดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึก และดวงตาที่มองไปยังเย่เทียนก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้เก่งกาจเกินไปไหม? กล้าทุบตีใครต่อหน้าตำรวจ? หยิ่งผยองเกินไปไหม?

อันที่จริงไม่ต้องพูดถึงพวกเขา แม้แต่หยูฝานซึ่งกำลังจะขึ้นมาปกป้องเย่เทียนก็ยังตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ก่อนหน้านี้ยังสามารถโยนความผิดให้หยูเต๋อยี่ ว่าเขาเป็นคนลงมือก่อน แต่ตอนนี้กล้าเตะต่อหน้าคนอื่น ทั้งๆที่ไม่ใช่ขี้ ตอนนี้ก็เป็นขี้แล้ว!

“เจ้าเด็กนี่ กล้าทุบตีคนต่อหน้าผม เกินไปแล้วจริงๆ!”

จริงตามที่คาด อาหย่งและอาไห่โกรธจัด และพวกเขากำลังจะโจมตีเย่เทียน

อย่างไรก็ตาม โดยไม่รอให้พวกเขาก้าวออกไป คำพูดจางๆของเย่เทียนก็ส่งมาในหูของเขา

“ไม่ต้องรบกวนพวกคุณแล้ว ผมจะกลับไปกับพวกคุณ”

สิ่งนี้ทำให้พวกเขาทั้งสองตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะตรงไปตรงมาและเต็มใจที่จะไปกับพวกเขาเช่นนี้

“ทำไม?จะไปไหม? ถ้าพวกคุณไม่ไปผมจะไปแล้วนะ!”

เมื่อเห็นภาพที่ตกตะลึงของทั้งสองคน เย่เทียนก็ยกคิ้วขึ้นและเร่งเร้าอย่างไม่อดทน

“ผมเป็นตำรวจมาหลายปีแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่เจอคนแบบคุณ”

อาไห่มองไปที่เย่เทียนอย่างลึกซึ้ง ดึงกุญแจมือออกจากเอวของเขาและเตรียมที่จะสวมให้เย่เทียน

“ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้ ในเมื่อผมบอกแล้วว่าจะไปกับพวกคุณ ผมก็จะไปกับพวกคุณอย่างแน่นอน!”

เย่เทียนส่ายหัวเล็กน้อย เดินไปรอบๆทั้งสองคนอย่างคล่องแคล่ว เดินตรงไปที่รถตำรวจ เปิดประตูรถและนั่งบนนั้น

อาไห่และอาหย่งอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน และทั้งคู่ก็เห็นความแปลกประหลาดในดวงตาของกันและกัน

เดิมทีเย่เทียนเตะหยูเต๋อยี่ต่อหน้าพวกเขา ทั้งคู่ก็พร้อมที่จะใช้ความรุนแรงเพื่อจับกุมเย่เทียน

แต่ใครจะไปคิดว่า เย่เทียนจะให้ความร่วมมือและขึ้นรถตำรวจด้วยตนเอง แบบนี้เรียกว่าอะไร? !

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองไม่ได้คิดอะไรมาก พวกเขาตรวจสอบอาการบาดเจ็บของหยูเต๋อยี่ และพบว่าเป็นเพียงอาการบาดเจ็บที่ผิวหนัง พวกเขาขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งกลุ่มชาวบ้านที่ยังคงตกตะลึง

แม้ว่าเย่เทียนจะจากไปแล้ว แต่ในเวลานี้ พวกเขายังคงมีความคิดที่จะยืมเงินจากครอบครัวหยูฝาน และแม้แต่บางคนก็ชั่งใจว่าพวกเขาจะเอาใจครอบครัวหยูฝานหรือไม่

เพราะว่า เย่เทียนกล้าที่จะหยิ่งผยองขนาดนี้ บางทีเขาอาจมีทุนที่หยิ่งผยองได้ก็เป็นได้!

แต่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หยูฝานพวกเขาสองแม่ลูกคงจะต้องผิดหวังกับญาติเหล่านี้แล้ว