ปัง!
ด้วยความพยายามของเจ้าหน้าที่ตำรวจพี่จ้าว แท่งเหล็กในห้องขังก็ถูกเปิดออก
เย่เทียนเดินออกไปก่อนโดยไม่รอให้อาหย่างและเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นๆเข้ามา
เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเขา
โกรธก็ส่วนโกรธ แต่พวกเขาไม่ได้โกรธจนเสียสติ
ในเมื่อเย่เทียนสามารถจัดการทั้งสี่คนได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขามีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งแค่ไหน และพวกเขาก็ไม่กล้าสู้ตัวต่อตัวกับผู้เก่งกาจเช่นนี้
ท้ายที่สุดแล้ว ขนาดของห้องกักขังก็มีจำกัด และขนาดเล็กกว่าขนาดในช่องทางเดินนี้ด้วยซ้ำ
ทันทีที่เย่เทียนเดินออกจากห้องขัง เขาก็ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจสองสามนายล้อมไว้ทันที ทันทีที่หยูชิ่งถังออกคำสั่ง พวกเขาก็จะจับเย่เทียนทันที
“คุณเป็นลุงของหยูเต๋อยี่อะไรนั่นหรือไม่? หยูชิ่งถังรองผู้อำนวยการสถานีตำรวจที่นี่หรือ?”
เย่เทียนเพิกเฉยต่อการล้อมของพวกเขา และสายตาที่ขี้เล่นก็ได้มองไปที่ตัวหยูชิ่งถัง กวาดมองเขาหัวจรดเท้า
ในคำพูดเหล่านี้ เย่เทียนจงใจเน้นย้ำเน้นที่คำว่า 'รอง'
สีหน้าของหยูชิ่งถังเปลี่ยนเป็นสีซีดทันที สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือคนอื่นเรียกเขาว่า 'รอง' นี่เป็นการเตือนเขาว่ายังมีคนอยู่เหนือเขาและกดขี่เขาอยู่ไม่ใช่เหรอ?
“ในฐานะข้าราชการและเป็นรองผู้อำนวยการ แม้ว่าผมจะทำผิดก่อน แต่ตอนนี้ทั้งๆที่ผมให้ความร่วมมืออย่างดี คุณยังต้องการทุบตีผม นี่มันเป็นความไม่ซื่อสัตย์!”
“ประการที่สอง คุณยังสมรู้ร่วมคิดกับนักธุรกิจ และเล่นกับกฎหมาย ซึ่งเป็นความอธรรม!”
“ผมสงสัยจริงๆ คนที่ไม่ซื่อสัตย์และอธรรมอย่างคุณ มาเป็นข้ารับใช้ของประชาชนได้อย่างไร? คุณได้รับตำแหน่งรองผู้อำนวยการได้อย่างไร?!”
เย่เทียนจะไปกังวลเจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่รายล้อมเขาที่ไหนล่ะ สายตาของเขากวาดมองดูฝูงชนและจ้องไปที่หยูชิ่งถังซึ่งอยู่ด้านหลังและคำรามอย่างชอบธรรม
"คุณ!"
หยูชิ่งถังผงะ แต่ในไม่ช้าเขาก็กลับสู่ปกติอย่างรวดเร็ว
“แม้ว่าผมจะเป็นลุงของหยูเต๋อยี่ แต่ท้ายที่สุดแล้วคุณก็ได้ทำร้ายคนอื่น จับกุมคุณมันผิดตรงไหน?!”
“ส่วนคุณ คุณเข้ามาก็กล้าที่จะทุบตีผู้ต้องสงสัยคนอื่นๆ แค่ข้อนี้ผมก็สามารถทุบตีคุณจนเป็นอัมพาต ไม่มีใครบอกว่าเป็นความผิดของผมหรอก!”
เขาอยู่ราชการมาหลายปี คำพูดนั้นเข้มงวดกวดขัน คนจับผิดไม่ได้เลย
“ผมขอถามพวกคุณนะ เย่เทียนได้ทุบตีพวกคุณหรือเปล่า?”
หลี่เฟิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว และถามบอดี้การ์ดหน้าวงรีและบอดี้การ์ดหน้ากลมที่กำลังจะตายในห้องขัง
"ใช่ครับ! เขาทุบตีพวกเรา!"
“คุณชายหลี่ ผู้อำนวยการหยูพวกคุณต้องช่วยเราหาความเป็นธรรมนะ!”
บอดี้การ์ดหน้าวงรีและบอดี้การ์ดหน้ากลมไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร พวกเขาจึงร้องออกมาด้วยความน่าสงสาร
หยูชิ่งถังตั้งใจแน่วแน่ ถ้าจะบอกว่าก่อนหน้านี้เขายังมีความกังวลอยู่บ้าง แต่การเป็นพยานของบอดี้การ์ดหน้ากลมและบอดี้การ์ดหน้าวงรีในเวลานี้ ก็ยิ่งทำให้เขากล้าทำอย่างไม่ต้องสงสัย!
แม้ว่าเย่เทียนจะมีภูมิหลังอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลาง แล้วจะมีอะไรให้ต้องกังวลล่ะ? !
เขาไม่อยากพัวพันกับเย่เทียนอีกต่อไป โบกมือใหญ่ของเขาลงและสั่งอย่างเด็ดขาด
“ยังยืนซื่อบื้ออยู่ทำไม ทุบตีให้หนัก!”
“ดีๆๆ! ดูเหมือนว่าถ้าผมไม่สั่งสอนพวกคุณในวันนี้ ในสายตาของพวกคุณก็ไม่มีกฎหมายเลย!”
เมื่อเห็นคนร้ายสองคนที่สมรู้ร่วมคิดร่วมมือกันได้ดีเช่นนี้ เย่เทียนโกรธจนหัวเราะออกมา และเริ่มลงมือก่อน
ด้วยการเตะใต้ฝ่าเท้าอย่างกะทันหัน ร่างกายของเขายืดหยุ่นราวกับงู และเบียดออกมาจากช่องว่างรอบๆเจ้าหน้าที่ตำรวจ และรีบวิ่งไปที่หยูชิ่งถังและหลี่เฟิง
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมากจนทุกคนไม่สามารถตอบสนองได้เลย ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่เทียนจะกล้าหาญขนาดนี้ และกล้าที่จะเริ่มลงมือก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่