ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 359

หยูชิ่งถังอารมณ์ดีในวันนี้

แม้ว่าหลานชายหยูเต๋อยี่จะถูกทุบตีอย่างหนัก แต่ก็คุ้มมากที่ได้เกาะต้นไม้ใหญ่อย่งหลี่เฟิง

โต้งๆๆ!

เขากำลังประจบหลี่เฟิงอยู่ในสำนักงาน โดยกำลังเพ้อฝันว่าคำว่า”รอง”จะถูกลบออก แต่ประตูสำนักงานก็ถูกเคาะจากด้านนอกในทันใด

คิ้วของหยูชิ่งถังที่ไม่พอใจก็ปรากฏขึ้น ก่อนที่เขาจะเข้ามา เขาได้สั่งไว้เป็นพิเศษว่า ห้ามใครมารบกวนเขา แต่ตอนนี้ ยังมีคนกล้ามาเคาะประตู ถ้าทำให้หลี่เฟิงโกรธจะทำยังไง?

"คุณชายหลี่ ท่านว่า..."

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หยูชิ่งถังจึงขอคำแนะนำจากหลี่เฟิงอย่างกับหมา

“ผู้อำนวยการหยู ในเมื่อมีคนมาเคาะประตู ต้องมีบางอย่างเร่งด่วนแน่นอน”

หลี่เฟิงพอใจกับท่าทีของหยูชิ่งถังมาก จึงไม่ได้ทำให้เขาลำบากใจในตอนนี้

หลังจากได้รับคำตอบแล้ว หยูชิ่งถังก็จัดเสื้อผ้าของเขาและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "เข้ามา!"

“ผู้อำนวยการหยู เกิดเรื่องแล้ว! มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว!”

ประตูสำนักงานถูกผลักเปิดจากด้านนอกทันที และพี่จ้าวก็รีบเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก

“เหล่าจ้าว! คุณก็ทำงานที่นี่มาเป็นเวลานานแล้ว ไม่เห็นหรือว่าผมมีแขกผู้มีเกียรติอยู่ที่นี่ ตื่นตระหนกอะไรเช่นนี้!”

เมื่อสังเกตเห็นถึงใบหน้าที่วิตกกังวลของพี่จ้าว คิ้วของหยูชิ่งถังก็ขมวดขึ้นทันที

พี่จ้าวเหลือบมองหลี่เฟิง เพียงรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้หน้าคุ้นมาก แต่ ณ เวลานั้นเขาจำตัวตนของอีกฝ่ายไม่ได้

อย่างไรก็ตาม เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับอารมณ์ของเขา และการหายใจที่รวดเร็วก็ค่อยๆ กลับคืนสู่ปกติ

“บอกมา เกิดอะไรขึ้นที่ทำให้คุณกลัวขนาดนี้”

หยูชิ่งถังขมวดคิ้วและถาม

"นี่……"

พี่จ้าวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ไม่กล้าพูดออกมา เขาเหลือบมองหลี่เฟิงซึ่งกำลังพักผ่อนอย่างขี้เกียจอยู่บนโซฟา ความหมายชัดเจนอยู่แล้ว

นี่เป็นสิ่งที่ทำอะไรไม่ได้ เย่เทียนกล้าที่จะทุบตีคนอย่างหนักในคุก นี่ไม่ใช่เรื่องน่ายกย่องอะไร เขาจะมีหน้ามาพูดต่อหน้าหลี่เฟิงที่เป็นคนนอกได้อย่างไร?

“ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ คุณชายหลี่ไม่ใช่คนนอก!”

หยูชิ่งถังจะไม่รู้ว่าพี่จ้าวหมายถึงอะไรได้ไง ดังนั้นจึงเร่งเร้าด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

เมื่อพี่จ้าวได้ยินคำพูดนั้น เขาจึงไม่ได้ปิดบัง และพูดอย่างตรงไปตรงมา “ผู้อำนวยการหยูผู้ต้องสงสัยสองสามคนที่เพิ่งถูกขังอยู่ในห้องกักกันในวันนี้เริ่มต่อสู้กัน และการลงมือของพวกเขาก็ค่อนข้างโหด!”

"ไม่ใช่มั้ง?"

หยูชิ่งถังตกตะลึงครู่หนึ่งและเขาถามด้วยใบหน้าเคร่งขรึม "คุณเป็นคนดูแลที่นั่นไม่ใช่หรือ?ทำไมอยู่ดีๆพวกเขาถึงมีเรื่องกันล่ะ?!"

“ผู้อำนวยการหยู ผมไปสูบบุหรี่มา ใครจะไปรู้ว่า...”

พี่จ้าวตกใจและพยายามแก้ตัวอย่างรวดเร็ว

เรื่องนี้ถ้าจะสอบสวนจริงๆ เขาอาจโดนทำโทษเพราะละเลยหน้าที่ จะยอมได้ยังไง!

“ผู้อำนวยการหยูสิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้ไม่ใช่ไปหาว่าใครผิด ผมคิดว่าควรไปที่ห้องกักกันก่อนแล้วดูว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรเพื่อลดผลกระทบ”

หลี่เฟิงดีใจมาก การรายงานของพี่จ้าวไม่ชัดเจน เขาคิดว่าเย่เทียนถูกทุบตีโดยไม่รู้ตัว และ ณ ตอนนั้นเขาแทบอดไม่ได้ที่จะปรากฏตัวในห้องกักกันและเย้ยหยันเย่เทียนอย่างหนัก

“คุณชายหลี่ สิ่งที่คุณพูดนั้นสมเหตุสมผล ไปเถอะ ไปที่ห้องกักกันและดูว่าเป็นอย่างไร!”

หยูเต๋อยี่จะกล้าขัดหลี่เฟิงที่ไหนล่ะ ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ทำท่าทางเชิญหลี่เฟิงและพาเขาไปยังที่ตั้งของห้องกักกัน

เย่เทียนหน้าตาธรรมดา คิดไม่ถึงว่าจะสามารถสู้กับสี่คนด้วยตัวคนเดียวได้ ไม่เพียงแต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่ยังทำให้ชายทันสมัยเป็นอัมพาตด้วย!

วินาทีถัดมา ในใจของตำรวจหลายคนก็เต็มไปด้วยความโกรธ

มันหยิ่งผยองเกินไปแล้ว ไม่เกรงกลัวกฏหมายเลย!

ไม่ว่ายังไงที่นี่ก็เป็นสถานีตำรวจ ทำแบบนี้ก็เหมือนไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง!

“คุณชายหลี่ ผมยอมรับว่าแผนการของคุณดีนะ แต่อย่างน้อยคุณก็ควรลงทุนหน่อยสิใช่ไหม?”

“ไอ้แค่คนไม่ได้เรื่องไม่กี่คนนี้ ถ้าจะจัดการผม อย่างน้อยก็คงต้องกลับไปฝึกอีกร้อยปี!”

เย่เทียนเพิกเฉยต่อหยูชิ่งถังไม่แม้แต่จะเหลือบมองเจ้าหน้าที่ตำรวจที่วิ่งเข้ามา และจ้องไปที่หลี่เฟิงด้วยรอยยิ้มที่เหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

“เย่เทียน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่”

“อย่างไรก็ตาม คุณถูกกักขังยังกล้าที่จะทำร้ายผู้อื่น ผมขอเตือนให้คุณพิจารณาสถานการณ์ของคุณเองก่อนดีกว่า!”

ด้วยเจ้าหน้าที่ตำรวจจำนวนมากขนาดนี้ หลี่เฟิงจะยอมรับได้อย่างไรว่าคนสี่คนในห้องขังเป็นคนที่เขาจัดมา

ในระหว่างการสนทนา หลี่เฟิงได้แตะหยูชิ่งถังข้างๆเขาอย่างไร้ร่องรอย และความหมายก็ชัดเจนในตัวเอง

“เย่เทียน! คุณทำผิดกฎและเข้ามาที่นี่ยังไม่รู้จักกลับใจใหม่ แต่คุณยังกล้าที่จะทุบตีนักโทษคนอื่น ๆ!”

“ถ้าวันนี้ผมหยูชิ่งถังไม่จัดการคุณ ผมจะมีหน้าเป็นรองผู้อำนวยการของที่นี่อีกได้ไง?!”

หยูชิ่งถังเข้าใจในทันที ใบหน้าของเขาก็มืดมนในทันที เขาหาข้ออ้างเพื่อจัดการเย่เทียน ชี้มือใหญ่ของเขาไปข้างหน้าและออกคำสั่งให้ตำรวจที่รีบเข้ามา

“พวกคุณเข้าไป จัดการไอ้เด็กคนนั้น ถ้าเขากล้าขัดขืน ก็หักขาแทนได้เลย!”

พี่จ้าวที่เป็นเวรเปิดประตูห้องขังอย่างรวดเร็ว และตำรวจทั้งหมดก็รีบวิ่งไปหาเย่เทียน...