ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 364

หลังจากออกจากสถานีตำรวจ เย่เทียนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า รถอาวดี้ R8 ยังอยู่ในหมู่บ้าน และเขาไม่มียานพาหนะใดๆที่จะเดินทางในเมืองนี้

หมดหนทาง เขาทำได้เพียงโทรหาฮั่วเยี่ยนจื่ออีกครั้ง

พอดีฮั่วเยี่ยนจื่อกำลังคุยเรื่องเกี่ยวกับการประมูลในวันพรุ่งนี้กับเหลียงเหวินเห้า และพวกเขาทั้งสองก็มารับเขาด้วยกัน

ทั้งสองคนคุยกันอยู่พักหนึ่ง และเย่เทียนเพิ่งจำได้ว่าเขาไม่ได้บอกเรื่องพันธมิตรให้กับตระกูลซูฟังเลย

เมื่อพิจารณาถึงความสัมพันธ์ของตนเองกับซูเหมย เย่เทียนก็ไม่ถือสาที่จะแบ่งผลประโยชน์ให้ตระกูลซู ฉากปัจจุบันจึงปรากฏขึ้น

“คุณฮั่ว เชิญนั่ง!”

หลังจากประหลาดใจสักพัก ซูเจิ้งไห่ก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าที่จะดูถูกฮั่วเยี่ยนจื่อ ดาวรุ่งที่พุ่งแรงคนนี้

ฮั่วเยี่ยนจื่อไม่ได้นั่งในทันที แต่เธอหันความสนใจไปที่เย่เทียน และนั่งลงหลังจากที่เย่เทียนนั่งลงแล้ว

การกระทำที่เล็กๆนี้ไม่ได้พลาดสายตาของผู้คนในตระกูลซู และทำให้เห็นได้ชัดว่าเชื่อฟังในเย่เทียน ทำให้สายตาของคนในตระกูลซูที่มองเย่เทียนเริ่มแปลก

เมื่อกี้พวกเขายังกังวลเกี่ยวกับตัวตนและภูมิหลังของเย่เทียน คิดไม่ถึงว่าเซอร์ไพรส์จะมาเร็วขนาดนี้

แม้ว่าจะไม่ได้กล่าวถึงภูมิหลังของเหลียงเหวินเห้า แต่ตระกูลฮั่วก็ดีกว่าตระกูลหลี่มาก ด้วยการสนับสนุนจากตระกูลฮั่ว ถึงแม้ความร่วมมือกับตระกูลหลี่พังทลายลงแล้วไง? !

“นี่คือเหลียงเหวินเห้าจากตระกูลเหลียงจากเจียงหนัน”

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว คนใช้ก็นำชามา และเย่เทียนก็แนะนำตัวตนของเหลียงเหวินเห้า

“ตระกูลเหลียงในเจียงหนัน?”

สีหน้าของซูเจิ้งไห่ซึ่งสนิทกับตระกูลหลี่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และถามเหลียงเหวินเห้า“ผู้นำเหลียง ไม่ทราบว่าคนที่เคยร่วมมือกับตระกูลหลี่ก่อนหน้านี้…”

"ผมเอง"

เหลียงเหวินเห้าจะไม่รู้ได้ไงว่าเขาต้องการจะถามอะไร ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าโดยไม่รอให้เขาพูดจบ

“อย่างไรก็ตาม ความร่วมมือของผมกับตระกูลหลี่ได้สิ้นสุดลงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว และต่อจากนี้ผมจะร่วมมือกับคุณฮั่ว”

ทุกคนพูดเป็นมารยาทไม่กี่คำ ฮั่วเยี่ยนจื่อผู้ซึ่งได้รับสัญญาณจากเย่เทียน ได้นำหัวข้อการพูดคุยไปสู่การประมูลสิทธิ์การขุดแร่ในวันพรุ่งนี้ทันที

“เถ้าแก่ซู ไม่ทราบว่าการประมูลสิทธิ์การขุดแร่ในวันพรุ่งนี้ พวกคุณมีแผนอย่างไร? หรือพวกคุณมีพันธมิตรหรือยัง?”

"เอิ่ม……"

ซูเจิ้งไห่เหลือบมองซูหงจูน ขอให้เขาพยักหน้าเล็กน้อย และส่ายหัวทันทีด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “บอกตามความจริงนะคุณฮั่ว ข่าวเหมืองแร่หยกปั่นป่วนมาก การประมูลในวันพรุ่งนี้จะต้องมีกองกำลังใหญ่มากมายมารวมกัน เมื่อกี้ผมยังกังวลอยู่เลย!”

“เถ้าแก่ซู ถ้าคุณไม่รังเกียจ เราร่วมมือกันและประมูลด้วยกัน แล้วแบ่งกำไรกันอย่างเท่าเทียมกัน”

ฮั่วเยี่ยนจื่อไม่ได้อ้อมค้อม และพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา

"ได้ๆๆๆ!"

โดยไม่รอให้ซูเจิ้งไห่ตอบ ซูหงจูนพยักหน้าและตอบก่อน

ตระกูลหลี่ใช้โอกาสคับขันนี้บังคับให้เขาขายหลานสาว ก่อนหน้านี้เขายังลังเลใจ แต่ตอนนี้ได้ร่วมมือกับตระกูลฮั่วแล้ว เขายังจะไปสนใจตระกูลหลี่ได้อย่างไร

เนื่องจากการประมูลเริ่มขึ้นพรุ่งนี้อย่างเป็นทางการ ทุกคนจึงไม่ได้พักผ่อน และพวกเขาก็เจรจาทั้งคืนและสรุปสัญญาโดยตรง

แน่นอน เวลาประมาณเที่ยงคืน ทุกคนในตระกูลซูก็กลับไปที่ห้องพักเพื่อพักผ่อน โดยปล่อยให้ซู เจิ้งไห่และซูเจิ้งหือหารือกับทั้งสามคน

เย่เทียนและเหลียงเหวินเห้าต่างบริจาคเงิน 1.5 พันล้าน ในขณะที่ตระกูลฮั่วและตระกูลซูได้ออกเงิน 2 พันล้าน โดยรวม 7 พันล้านเพื่อเข้าร่วมในการประมูล

หากประมูลได้สำเร็จ เย่เทียนและเหลียงเหวินเห้าจะได้รับส่วนแบ่งรายได้ 20% และตระกูลซูและตระกูลฮั่วจะได้รับส่วนแบ่ง 30%

ประการแรกเป็นเพราะเย่เทียนและเหลียงเหวินเห้าลงทุนค่อนข้างน้อย และประการที่สอง ฐานทัพของพวกเขาอยู่ที่เจียงหนัน การขุดเหมืองแร่หยกนั้นส่วนใหญ่ก็ต้องพึ่งตระกูลซูและตระกูลฮั่ว

นอกจากนี้ ตามที่เย่เทียนและเหลียงเหวินเห้าร้องขอ เย่เทียนมีสิทธิ์เอาหยกจักรพรรดิชั้นยอดที่ขุดได้ก่อน

คุยจนถึงประมาณตี5 หลังจากเซ็นสัญญาง่ายๆเสร็จ ก็ได้รับประทานอาหารเช้าที่บ้านของตระกูลซูเหลียงเหวินเห้าและฮาวเยี่ยนจื่อก็บอกลาและกลับไปนอนหลับพักผ่อน เพื่อรับมือกับการประมูลในคืนนี้!

เย่เทียนที่ไม่ได้นอนทั้งคืนก็เหนื่อยมากเช่นกัน หลังจากกล่าวทักทายซูเจิ้งไห่พวกเขาสองพี่น้อง เขาก็เข้าไปในห้องของซุเหมย ไม่สนว่าซูเหมยยังอยู่บนเตียง เขาก็ขึ้นเตียงและก็หลับไป

เดิมที ด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขา แม้เขาไม่ได้นอนทั้งคืนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่

อย่างไรก็ตาม เมื่อคืนนี้เย่เทียนสูญเสียกำลังและล้มลงเพราะหมดสติ ในตอนบ่าย เขาก็ได้ต่อสู้ไปอีกครั้ง ร่างกายของเขายังต้องได้รับการพักฟื้นอย่างมาก

ซูเหมยที่สังเกตเห็นว่ามีคนแอบขึ้นไปบนเตียงก็ตกใจทันที เมื่อเห็นใบหน้าของเย่เทียนอย่างชัดเจน เสียงกรี๊ดร้องที่พุ่งไปที่ลำคอของเธอก็ถูกกลืนกลับไปอีกครั้ง ซูเหมยส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ มองไปที่เย่เทียนที่ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว มีความหวานอยู่ในหัวใจของเธอ

เพราะยังไงแล้ว เธอก็ได้เติบโตขึ้นมาในตระกูลซู และเธอมีความชัดเจนมากเกี่ยวกับความคิดของซู หงจูนและญาติคนอื่นๆ

หากเย่เทียนไม่ได้นำพันธมิตรมาให้ตระกูลซูในนาทีสุดท้าย ซูหงจูนจะต้องให้เธอแต่งงานกับหลี่เฟิงแน่นอน เพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลซูเสื่อมถอย

นอกจากนี้ ด้วยภูมิหลังของฮั่วเยี่ยนจื่อและเหลียงเหวินเห้า ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับตระกูลซูเลย ก็สามารถคว้าสิทธิ์ในการขุดเหมืองแร่หยก

ซูเหมยรู้ดีอยู่ในใจของเธอว่า ตระกูลฮั่วและตระกูลเหลียงเห็นแก่หน้าของเย่เทียนล้วนๆ ดังนั้นพวกเขาจึงจงใจให้ตระกูลซูได้รับส่วนแบ่ง

ทำไมเย่เทียนถึงได้ช่วยตระกูลซู? ก็เพราะตัวเธอไม่ใช่หรือ!

"ไอเด็กโง่!"

เมื่อมองไปที่ใบหน้าด้านข้างของชายผู้กำลังหลับอยู่ นัยน์ตาของซูเหมยแสดงให้เห็นร่องรอยของความรัก ราวกับว่ามีมารสั่งเธออยู่ในใจ เธอก้มศีรษะลงช้าๆ

จู๊ป!

ซูเหมยค่อยๆจูบที่แก้มของเย่เทียน ซูเหมยจึงลงจากเตียงด้วยใบหน้าแดงก่ำและเดินเบาๆเพราะกลัวว่าเสียงจะปลุกเย่เทียน

เมื่อเย่เทียนตื่นขึ้นมา ก็ถึงบ่ายสี่โมงแล้ว และเขาก็อาบน้ำและเดินออกจากห้องไปโดยไม่รู้ว่าเขาโดนคนอื่นเอบจูบตอนหลับ

“เสี่ยวเย่ตื่นแล้ว? หิวไหม?”

ทันทีที่เขาออกจากห้อง เขาก็พบจ้าวเสว่เฟิน กระตือรือร้นจนเย่เทียนรู้สึกเกรงใจมาก

“คุณป้า ผม...”

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เย่เทียนจะพูดอะไร สีหน้าของจ้าวเสว่เฟินก็เคร่งขรึม บ่นและขัดจังหวะอย่างไม่พอใจ

“คุณป้าอะไร เรียกแม่สิ!”

จ้าวเสว่เฟินเป็นคนที่สนับสนุนเย่เทียนมากที่สุดในตระกูลซูมาโดยตลอด หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เย่เทียนนั้นมีคุณสมบัติอย่างไม่ต้องสงสัย

"ไม่ใช่ นี่..."

ใบหน้าของเย่เทียนก็เริ่มอาย

“เสี่ยวเย่ ไม่ว่ายังไงเสี่ยวเหมยก็จะแต่งงานกับคุณไม่ช้าก็เร็ว ยังไงคุณก็ต้องเรียกฉันว่าแม่ในไม่ช้าก็เร็ว”

จ้าวเสว่เฟินจงใจเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างไม่พอใจว่า "ทำไม? คุณกำลังจะบอกว่าคุณไม่ได้วางแผนที่จะแต่งงานกับเสี่ยวเหมยเหรอ?!"

"ผม...เธอ……"

แม้แต่เย่เทียนที่เคยผ่านลมและคลื่นแรงก็ยังรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยในตอนนี้ สิ่งนี้ทำให้เขาไม่รู้จะพูดอย่างไรดี?

คงจะบอกจ้าวเสว่เฟินตรงๆไปว่าเขากับซูเหมยไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆใช่ไหม? คาดว่าซูเหมยจะต้องถูกดุแน่ๆ!

“หืม? คุณต้องการที่จะเป็นผู้ชายไม่ดีจริงๆเหรอ?”

ความลังเลของเย่เทียน ทำให้สีหน้าของจ้าวเสว่เฟินเย็นชาลง

“ไม่...แม่...”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่เทียนโบกมือเพื่อปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า ในความหมดหนทาง เขาทำได้เพียงส่งเสียงเรียกเบาๆ

จ้าวเสว่เฟินก็ยิ้มเบิกบานออกมาอีกครั้ง และพูดด้วยความยินดี "เสี่ยวเย่ คุณหิวแล้วใช่ไหม? แม่จะทำก๋วยเตี๋ยวให้คุณกิน"

หลังจากพูดจบ โดยไม่รอให้เย่เทียนตอบ จ้าวเสว่เฟินก็หันหลังกลับและเดินไปที่ห้องครัว

เมื่อมองไปที่ด้านหลังที่จากไปของจ้าวเสว่เฟิน เย่เทียนก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เขาไม่เข้าใจได้ไงว่า จ้าวเสว่เฟินพยายามขู่เขา ก็เพื่อให้ตนเองเรียกเธอว่าแม่