ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 365

เวลาเจ็ดโมงเย็น ฮั่วเยี่ยนจื่อและเหลียงเหวินเห้าผู้ซึ่งได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มที่มารวมตัวกันที่บ้านของตระกูลซูอีกครั้ง

ตอนนี้พวกเขาได้ลงนามในสัญญาความร่วมมือแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาจะไปประมูลพร้อมกัน

หลังจากทักทายกันตามมารยาทแล้ว กลุ่มคนมากกว่า 20 คนแบ่งเป็นรถหกคันและขับรถไปที่ศูนย์ที่ดินแห่งชาติที่จัดประมูล

แต่เดิม ตามสถานการณ์ปกติ การประมูลควรจะจัดขึ้นในกลางวัน แต่เพราะผลประโยชน์ของเหมืองแร่หยกนี้มีมากเกินไป จากการสำรวจ มันสามารถสร้างรายได้หลายพันล้าน

ว่ากันว่า คนใหญ่คนโตเป็นผู้รับผิดชอบในการประมูล ดังนั้นการประมูลจึงจัดขึ้นในเวลากลางคืน เพียงไม่ต้องการดึงดูดความสนใจมากเกินไป

เมื่อทุกคนมาถึงก็ประมาณ 19:45 น.แล้ว แม้ว่าจะยังมีเวลาอีก 15 นาทีก่อนการเปิดประมูลอย่างเป็นทางการ แต่พวกเขาเป็นกลุ่มคนสุดท้ายที่มาถึง

เนื่องจากการขุดแร่สามารถสร้างผลกำไรมหาศาล จึงมีบริษัทไม่กี่แห่งที่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประมูล

กองกำลังท้องถิ่นที่จ๊กกลางมีตระกูลหยางและหลี่สองตระกูล ตระกูลตู้ที่มาจากเมืองจิน บวกกับเย่เทียนและกลุ่มที่รวมตัวกันนั้น ก็ถือได้ว่ามีผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกที่เข้าร่วมการประมูล

แน่นอน กองกำลังที่มาจากทั่วทุกทิศนี้เป็นเพียงการแบ่งแบบคร่าวๆ และโดยพื้นฐานแล้วแต่ละกองกำลังก็ดึงความช่วยเหลือจากต่างแดนเข้ามาช่วยเหลือเป็นจำนวนมาก

เมื่อเห็นว่าตระกูลฮั่วและตระกูลซูเข้ามาพร้อมกัน สีหน้าของทั้งสามฝ่ายที่รออยู่ในสถานที่นั้นก็เริ่มเปลี่ยนไป

โดยเฉพาะกลุ่มคนที่มาจากตระกูลหลี่ สายตาของผู้นำที่มองมานั้น แทบรอไม่ไหวที่จะชกต่อยกับพวกเขาก่อน

เมื่อมองดูใบหน้าของชายที่ค่อนข้างคล้ายกับหลี่เฟิง เย่เทียนจะเดาไม่ได้ได้ไงว่าผู้ชายคนนี้คือพ่อของหลี่เฟิง ผู้นำตระกูลหลี่คนปัจจุบันหลี่เฉียนคุน!

หากปราศจากความร่วมมือของฮั่วเยี่ยนจื่อ ตระกูลซูก็จะร่วมมือกับตระกูลหลี่อย่างแน่นอน ตระกูลหลี่จะมีโอกาสชนะการประมูลมากกว่านี้ หลี่เฉียนคุนจะไม่โมโหได้ไง?

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหลียงเหวินเห้า หลี่เฉียนคุนคิดยังไงก็คิดไม่ถึงเลยว่า เขาเพิ่งตอบตกลงกับหลี่เฟิงว่าจะยกเลิกการร่วมมือกับเหลียงเหวินเห้า เขาก็พบหุ้นส่วนใหม่ทันที

เมื่อเรื่องถึงขั้นนี้ โอกาสในการชนะการประมูลของตระกูลหลี่นั้นต่ำกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

เย่เทียนกวาดมองทั้งสามฝ่ายคร่าวๆ แต่คิ้วของเขาขมวดอย่างช่วยไม่ได้

ในกลุ่มตระกูลหยาง นอกจากผู้ชายในชุดสูทไม่กี่คนแล้ว คนที่สะดุดตาที่สุดคือผู้ชายที่แต่งหน้าจัด และท่าทางเหมือนเกย์ เหมือนกลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าเขาเป็นพวกรักเพศเดียวกัน

ในกลุ่มของตระกูลตู้ นอกจากเกาเหลียงที่เคยทดสอบเขาในตอนนั้น อีกด้านหนึ่งของตู้เฉี่ยวเฉี่ยวยังมีชายชราตัวเล็กๆที่มีวผมสีขาวยืนอยู่

สำหรับตระกูลหลี่นั้น มีชายร่างสูงผอมบางที่สีหน้าดูมืดมน

แม้ว่าพวกเขาทั้งสามจะดูธรรมดา แต่เย่เทียนก็มีลางสังหรณ์จางๆ สามคนนี้ไม่ใช่คนที่สามารถจัดการได้ง่ายๆอย่างแน่นอน!

กลิ้ง!

ในพริบตา สิบห้านาทีผ่านไป และเมื่อผู้ประมูลทั้งหมดมาถึง ประตูห้องก็ปิดลง ประกาศการเริ่มต้นการประมูลอย่างเป็นทางการ

เติ้ง เดิ้ง!

คนคนหนึ่งเดินออกมาจากหลังเวทีและค่อยๆก้าวขึ้นไปบนแท่นสูง เมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน ผู้คนจำนวนมากในที่นั้นก็หายใจเข้าลึกๆ แม้แต่บอสใหญ่อย่างหยางหย่งซินก็ไม่มีข้อยกเว้น!

"คนนั้นคือใคร?"

เย่เทียนมองไปที่ชายวัยกลางคนอายุ 40 ปีบนแท่นสูง เขารู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย แต่เขาจำไม่ได้ว่าเขาเคยเห็นที่ไหน เขาอดไม่ได้ที่จะถามเหลียงเหวินเห้าข้างๆเขาด้วยความสงสัย

“คุณชายเย่ เขาคือต่งเจ๋อเชารองผู้บัญชาการทรัพยากรที่ดิน!”

เหลียงเหวินเห้าแนะนำด้วยเสียงเบา

สีหน้าของเย่เทียนเริ่มแปลก มิน่าล่ะที่การประมูลครั้งนี้จะจัดขึ้นในเวลากลางคืน มิน่าล่ะที่ทุกคนจะตกใจมากเมื่อเห็นเขา

นั่นคือบุคคลที่สามารถมีส่วนร่วมในกิจการของชาติ แต่เขายอมลดตัวมาทำหน้าที่เป็นผู้ประมูล เห็นได้ว่าประเทศยังให้ความสำคัญอย่างยิ่งต่อสิทธิ์ในการขุดเหมืองแร่หยกแห่งนี้!

“ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทุกท่าน ก่อนอื่น ขอแสดงความยินดีกับทุกคนที่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการประมูลเหมืองแร่หยกนี้...”

เช่นเดียวกับผู้ประมูลทั่วไป ต่งเจ๋อเชาได้แนะนำกฎโดยละเอียดของการประมูลที่เกี่ยวข้องโดยสังเขป รวมถึงรายละเอียดการสำรวจเหมืองแร่หยกบางส่วน

หลังจากแนะนำรายละเอียดกว่า 10 นาที จึงพูดขึ้นอีกว่า "การประมูลครั้งนี้ เราจะใช้วิธีการประมูลแบบปิดผนึก โดยมีเวลาจำกัด 15 นาที และราคาต่ำสุดคือ 3 พันล้าน!"

ทันทีที่เสียงของเขาหายไป เจ้าหน้าที่ของระบบหลายคนก็ขึ้นมาและแจกกระดาษเปล่าและปากกาให้กับผู้คนในนั้น

การประมูลแบบปิดผนึก เรียกอีกอย่างว่าการประมูลแบบเสนอราคาสู้กัน

พูดตรงๆก็คือ วิธีนี้ก็คือ ทุกคนจะจดราคาประมูลลงบนกระดาษแล้วยื่นไป และคนที่จะได้คือคนที่ออกราคาสูงเป็นอันดับสอง

เหตุผลที่ไม่ใช่คนที่เสนอราคาสูงที่สุด เพื่อลดราคาของผู้ที่สมรู้ร่วมคิดกับหลายฝ่ายในการประมูลเพื่อให้ได้ผลตอบแทนที่สูงขึ้นสำหรับผู้ขาย

“ตอนนี้ผมขอประกาศว่ าการประมูลสิทธิ์การขุดเหมืองแร่หยกในจ๊กกลางได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว!”

เมื่อเห็นว่ากองกำลังจากทั่วทุกทิศได้รับเครื่องมือที่เกี่ยวข้อง แล้วต่งเจ๋อเชาจึงประกาศ

อย่างไรก็ตาม ผู้คนจากทั่วทุกทิศรวมถึงเย่เทียนต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าต่งเจ๋อเชาจะเลือกการประมูลแบบปิด

ก่อนมาที่นี่ พวกเขาทั้งหมดได้รับประกาศการประมูลสิทธิ์การขุดแร่ แต่ไม่ได้ระบุวิธีประมูล พวกเขาคิดว่ามันเป็นการประมูลแบบเสนอราคาทั่วไป

ต้องยอมรับว่า วิธีการนี้ของต่งเจ๋อเชาทำให้พวกเขาไม่ทันตั้งตัว และพวกเขาก็เริ่มคุยกันด้วยเสียงต่ำ

"เอาไง? เราควรเสนอราคาเท่าไร?"

ฮั่วเยี่ยนจื่อผู้ซึ่งได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนเต็มไปด้วยความหมดหนทาง แม้ว่าเธอจะได้รับนามว่าเป็นนักธุรกิจยอดเยี่ยม แต่ก็พูดได้เพียงว่าเธอทำอะไรไม่ถูกเมื่อต้องเผชิญกับวิธีการประมูลนี้

“ตามที่เราเคยคุยกันไว้ก่อนหน้านี้ เสนอไปหมดไหม?”

ซูเจิ้งไห่เสนอด้วยสีหน้าขมขื่น

“ราคาน้อยสุดเพียง 3 พันล้าน ถ้าเราเสนอไปหมด มันจะสูงเกินไปไหม ?ไม่ก็เราลดหน่อยไหม?”

เหลียงเหวินเห้าปฏิเสธคำแนะนำของซูเจิ้งไห่ในทันที

“คุณพูดแบบนั้นไม่ได้ แม้ว่าหัวหน้าต่งจะบอกว่าการสำรวจเหมืองแร่หยกสามารถสร้างรายได้ประมาณ 3 พันล้าน แต่ใครจะไปรู้ว่าหยกในนั้นคือประเภทไหน การเสนอราคาของคนอื่นน่าจะเพิ่มเป็นสองเท่า!”

ซูเจิ้งหือส่ายหัวเล็กน้อยและโต้เถียง

คิ้วของเย่เทียนก็ขมวดคิ้ว วิธีการประมูลแบบนี้ปวดหัวสุดแล้ว

เมื่อกี้ต่งเจ๋อเชาบอกแล้วว่าราคาต่ำสุดคือ 3 พันล้าน แต่ไม่ได้บอกว่าราคาสูงสุดคืออะไร นี่ไม่ใช่ว่ายิ่งรวยก็ยิ่งมีโอกาสประมูลสำเร็จ

หากราคาที่เสนอมาสูงเกินไป ก็ต้องกังวลว่าจะสูญเสียคุณสมบัติที่โดนคนอื่นแซงหน้าไป แต่ถ้าราคาที่เสนอมาต่ำเกินไป ก็จะพลาดเหมืองแร่หยก

โดยไม่รอให้เย่เทียนคิดอะไรได้ ฮั่วเยี่ยนจื่อก็มอบการตัดสินใจให้กับเย่เทียนอย่างตรงไปตรงมา

“เวลาช่างเร่งรีบเกินไป เราเถียงกันแบบนี้ก็ไม่ได้คำตอบอย่างแน่นอน”

“ฉันแนะนำว่าให้เย่เทียนตัดสินใจดีกว่า ถ้าได้ก็ย่อมดี แต่ถ้าไม่ได้ ก็แค่เพราะเราโชคไม่ดี”

“ตกลง! ผมเห็นด้วย!”

"ผมก็เห็นด้วย "

เหลียงเหวินเห้าและซูเจิ้งไห่ไม่มีความคิดเห็นใดๆ เพราะว่า หากไม่ใช่เพราะเย่เทียน ​​พวกเขาคงไม่มีสิทธิ์เข้าร่วม

คราวนี้ เย่เทียนตัดสินใจไม่ถูกและเริ่มลังเล...