กับคำพูดที่หญิงคนนั้นพยายามพูดออกมา มันก็ทำให้เย่เทียนสีหน้าดูประหลาดขึ้นมา
ในเมื่อบอกว่ากลัวจะได้รับผิดชอบ แล้วทำไมพอบอกว่าจะแจ้งตำรวจถึงเลือกที่จะก้าวออกมาล่ะ? กลัวจะไปทำให้คนดีเดือดร้อนจริงๆ เหรอ? ถ้ารองผอ.บริสุทธิ์จริง แล้วมันมีอะไรให้กลัว?
พอคิดได้แบบนี้ เย่เทียนก็เดินออกไปอย่างเนียนๆ เดินไปยังผู้ดูแลของโรงงานที่อยู่ข้างๆ เพื่อถามข้อมูลที่อยากรู้
“พี่ชาย ผมมีเรื่องอยากถามหน่อยครับ”
“ไม่ทราบว่าคุณชายเย่มีอะไรจะให้รับใช้เหรอครับ?”
ตอนแรกผู้ดูแลยังทำท่ารำคาญ แต่พอหันมาแล้วเห็นว่าเป็นเย่เทียน ก็รีบวางตัวให้ต่ำลงทันที
ล้อเล่นน่ะ เมื่อกี้เขาได้ยินอย่างชัดเจนแล้ว ชายหนุ่มที่ไม่ได้ดูดีคนนี้เป็นสามีที่จดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายกับเฉินหวั่นชิงเรียบร้อยแล้ว นี่มันเขยของบริษัทแซ่เฉินเลยนะ!
ต่อให้เขาจะไร้สมองยังไง แต่เรื่องอะไรง่ายๆ พวกนี้เขาก็ยังพอรู้บ้าง เขยคนนี้ใช่คนที่เขาจะมีเรื่องได้ด้วยเหรอ?
“รองผอ.คนนั้นเป็นคนยังไงเหรอครับ? เป็นคนอายุน้อยที่มีความสามารถรึเปล่า?”
เย่เทียนถามคำถามที่แปลกประหลาดออกมา
ผู้ดูแลที่ถูกถามก็ถึงกับอึ้ง จากนั้นก็ตั้งสติได้ ปรากฏแววตาที่มีไหวพริบออกมา
ยังไงเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก ลำพังแค่พนักงานการเงินเล็กๆ คนหนึ่งไม่มีทางเอาอยู่แน่นอนแถมยังสามารถปกปิดได้นานเป็นสิบวัน
เบื้องหลังของหญิงคนนั้น ต้องมีคนระดับสูงคอยหนุนหลังอยู่แน่!
จากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ชื่อของระดับสูงคนนี้มันก็ปรากฏชัดเจนอยู่แล้ว นอกจากรองผอ.คนนี้ยังจะเป็นใครได้อีก?
อย่างน้อย รองผอ.นั่นก็น่าสงสัยที่สุดแล้ว!
“รองผอ.อายุสามสิบพอดี เป็นนักเรียนเรียนดีที่จบจากมหาลัยที่มีชื่อเสียงของประเทศ”
“ไม่ว่าเป็นความสามารถในการทำงานหรือนิสัยก็ถือว่าใช้ได้ มนุษยสัมพันธ์กับคนในในโรงงานก็ดีมาก”
“ที่สำคัญ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้แต่งงาน ไม่ใช่แค่ในโรงงานของเรา แม้แต่ในบริษัทย่อยต่างๆ ก็มีผู้หญิงเล็งเขาไว้เยอะมาก”
พอเย่เทียนได้ยินอย่างนั้น ก็เข้าใจขึ้นมาทันที และพอเข้าใจว่าเรื่องมันเป็นมายังไงแล้ว
เมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า ช่วงนี้กำลังมีปัญหาเรื่องหย่าร้างอยู่
ชายวัยทำงานที่ซื่อตรงคนหนึ่ง แถมยังเป็นชายระดับสูงที่มีความสามารถ ในสายตาของคนอื่นก็คงจะเป็นโอปป้าในอุดมคติเลย
ถ้าอยากหลอกผู้หญิงธรรมดาสักคน มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากเลยไม่ใช่รึไง?
พอคิดถึงตรงนี้ เย่เทียนก็เดินออกไปอย่างไม่ลังเล เดินตรงไปข้างๆ เฉินหวั่นชิง แล้วกระซิบเบาๆ ว่า “ที่รัก ผมว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะถูกหลอกใช้แล้วล่ะ แถมยังยอมรับผิดแทนอีกฝ่ายอย่างเต็มใจด้วย”
“คนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์อันวุ่นวายในครั้งนี้ เกรงว่าจะเป็นรองผอ.ที่หายตัวไปนั่นแหละครับ!”
เฉินหวั่นชิงที่ได้ฟังแบบนั้น คิ้วที่เล็กเรียวก็ขมวดเป็นปม และไม่ค่อยเชื่อที่เย่เทียนพูดสักเท่าไหร่
“มันไม่น่าจะเป็นไปได้มั้ง? ต่อให้เธอจะโง่ขนาดไหน ก็คงไม่โง่ขนาดนี้หรอกมั้ง? นี่ไม่เท่ากับโดนคนอื่นหลอกใช้แล้วยังรับผิดแทนอีกไม่ใช่รึไง?”
เย่เทียนรู้สึกอยากขำในใจ แค่จากจุดนี้ก็พอรู้แล้วว่าเฉินหวั่นชิงไม่น่าจะเคยมีแฟนมาก่อน
ผู้หญิงที่ได้ตกไปอยู่ในโลกแห่งความรักแล้ว ไอคิวที่มีก็น่าจะติดลบไปเลย ภายใต้คำหวานของชายหนุ่ม มีเรื่องบ้สคลั่งอะไรที่ทำไม่ได้?
อย่างน้อย ครั้งหนึ่งที่ไปปฏิบัติภารกิจเมื่อชาติก่อน เย่เทียนก็เคยเจอหญิงสาวที่ถูกความรักบังตา อุ้มระเบิดมาขวางทางเขาอย่างไม่กลัวตายเลย
และการที่เธอทำแบบนั้น มันก็ทำให้เวลาในการปฏิบัติภารกิจเพิ่มขึ้นอีกสองชั่วโมงเท่านั้น!
“นี่ที่รัก ครั้งนี้คุณเชื่อผมเถอะนะ! ฟังที่ผมพูดมันไม่มีทางผิดแน่นอน”
“เอาแบบนี้ เรื่องนี้ให้ผมจัดการ คุณรอดูอยู่ข้างๆ ก็พอ”
เย่เทียนหันไปกะพริบตาปริบๆ ให้เฉินหวั่นชิง แล้วรวมอำนาจทั้งหมดมาที่ตน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่