ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 379

“นี่คุณกำลังข่มขู่ผมอยู่อย่างนั้นเหรอ?!”

“อย่านึกว่าผมไม่รู้นะว่าพวกคุณกำลังวางแผนอะไรอยู่ ถ้ายังกล้าปลุกปั่นคนอื่นอีก เชื่อรึเปล่าว่าผมจะทำให้พวกคุณต้องเสียใจไปตลอดชีวิต?!”

เย่เทียนทำหน้าบึ้งตึง เห็นหินก้อนเล็กจากทางหางตา แล้วเหยียบลงไป

ตุบ!

ภายใต้การเหยียบที่ดูง่ายๆ ของเย่เทียน หินก้อนนั้นก็ถูกเหยียบจนแหลกละเอียดทันที!

ทุกคนต่างตื่นตกใจ สายตาที่มองไปยังเย่เทียนก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว ไม่นึกเลยว่าเย่เทียนที่หน้าตาไม่ได้ดูดีจะน่ากลัวถึงขนาดนี้!

เพียงแต่ สามคนนั้นก็ได้หันไปสบตากัน ถึงจะสังเกตเห็นสายตาที่แน่วแน่ของอีกฝ่ายแล้ว แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

“ทุกคนรีบดูเร็ว! บริษัทแว่เฉินไม่เพียงไม่จ่ายเงินเดือน ตอนนี้ยังคิดจะให้กำลังแล้วด้วย!”

“บ้านเมืองยังมีขื่อมีแปอีกมั้ยเนี่ย?”

“ใช่ๆ ทุกคนรีบออกมาดูเร็ว! คนที่เป็นเจ้านายกำลังรังแกคนงานอย่างเราอยู่!”

สามคนที่ตัดสินใจแล้วได้เริ่มตะโกนออกมา

ที่นี่เป็นแค่ห้องเครื่องสามโรง ขอแค่เสียงดังพอ ก็สามารถดึงดูดความสนใจของคนที่กำลังทำงานอยู่ได้แล้ว

“พวกคุณลองตะโกนอีกสักครั้งซิ?”

มองดูแล้วสามคนที่กำลังก่อความวุ่นวาย คิ้วของเย่เทียนก็ขมวดเป็นปม และเริ่มรู้สึกรำคาญขึ้นมาแล้ว

“ทำไม? ตอนนี้เป็นยุคที่ต้องอยู่ในกฎหมาย ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะพูดในสิ่งที่ตนคิด!”

“ตอนนี้พวกแกไม่ยอมจ่ายเงินค่าแรงให้เรา แล้วยังไม่ยอมให้เราพูดอีกอย่างนั้นเหรอ?”

ทั้งสามไม่ได้สนใจคำขู่ของเย่เทียนแม้แต่นิดเดียว ตะโกนออกมาด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม ดึงดันที่จะทำตามแผนเดิมไม่ยอมเปลี่ยน

“ฮึ!” เย่เทียนขี้เกียจเสวนากับพวกเขา ยื่นสองมือออกมา ใช้มือกระชากข้างละคน แล้วทำให้พวกเขากระแทกกันเอง

“โอ้ย!”

“นะ นี่แกใช้กำลังจริงๆ สินะ?!”

ทั้งสองอุทานด้วยความเจ็บ อยากที่จะเอาคืน แต่เย่เทียนก็ชิงเตะไปก่อน และทำให้ทั้งคู่ล้มลงกับพื้นอย่างง่ายดาย

อีกคนที่เหลือก็ตกอยู่ในความช็อก นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะเร็วขนาดนี้ และไม่นึกว่าเย่เทียนจะใช้กำลังจริงๆ!

ตอนแรกเขายังตั้งใจว่าจะพุ่งเข้าไปสู้ด้วย แต่พอเขายกกำปั้นขึ้นมาการต่อสู้ก็ได้จบลงแล้ว เอามือลงด้วยความโกรธเคือง เหมือนกับมะเขือที่หิมะตกใส่ ทิ้งดิ่งลงไปอย่างสมบูรณ์

“ทำตัวให้มันดีๆ หน่อย ไม่อย่างนั้น เชื่อรึเปล่าว่าผมมีวิธีมากกว่าร้อยแบบที่จะฆ่าพวกคุณให้ตายเลย!”

ถึงร่างกายของเย่เทียนจะไม่ได้กำยำ แต่ภาพที่เย่เทียนสามารถหิ้วสองคนนั้นขึ้นมาได้อย่างง่ายดายมันก็ทำให้ทุกคนที่ได้เห็นต้องตกใจเหมือนกัน

ตอนนี้เมื่อคำพูดที่เปี่ยมด้วยการข่มขู่ของเย่เทียนสิ้นสุดลง ดวงตาสีดำก็กวาดมองไปรอบๆ และเห็นทุกคนต่างพากันก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าสบตากับเย่เทียนแม้แต่นิดเดียว

การที่สามารถจัดการกับหัวโจกสามคนได้อย่างง่ายดาย ทุกคนก็ประจักษ์ถึงความแข็งแกร่งของเย่เทียนแล้ว จึงไม่มีใครกล้าทำอะไรตามใจอีก

ถึงคนที่คอยกระตุ้นจะโดนจัดการแล้ว แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องมันจบแล้ว!

“เย่เทียน นี่คุณ……”

ทันใดนั้น เฉินหวั่นชิงที่คุยกับทางธนาคารเสร็จแล้วก็ได้เดินกลับมา พอเห็นสองคนที่กำลังนอนโอดครวญเบาๆ อยู่บนพื้น คิ้วก็ขมวดทันที

“ที่รัก นี่มันไม่ใช่ความผิดของผมนะ!”

เย่เทียนโบกไม้โบกมือ และพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า “พวกเขาล้มกันไปเอง คุณจะเข้าใจผมผิดไม่ได้นะครับ!”

“ฉันเชื่อคุณก็บ้าแล้ว ตาแก่อย่างคุณมันชั่วจะตาย!”

เฉินหนั่นชิงมองบนใส่เขาอย่างไม่ชอบใจ บอกคนพยุงสองคนที่ล้มอยู่บนพื้นขึ้นมา จากนั้นค่อยปรบมือ