ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 445

เย่เทียนที่เคยประมือกับน้องหยวนเมื่อชาติก่อนนั้นรู้ดี ว่าน้องหยวนกำลังหลอกล่อโดยใช้วิธีการเดินดาบ ไม่เพียงใช้ดาบอย่างเจ้าเล่ห์แปลกๆ แต่ยังเร็วมากอีกด้วย

น้องหยวนแกว่งดาบมาเซเต้ไปมาด้วยความเร็วขั้นสุด จนเกิดเป็นภาพซ้อนหลายชั้น ภายใต้ความมืดยามราตรีมันเหมือนดอกบัวสีดำที่กำลังเบ่งบาน พุ่งมาถึงตรงหน้าเย่เทียนในชั่วพริบตา

เงาดาบที่เปล่งลำแสงออกมา ทำให้แยกไม่ออกเลยว่าอันไหนคือดาบจริงๆ

“แก ไปตายซะ!”

น้องหยวนตะโกนด้วยความโมโห สีหน้าเต็มไปด้วยรังสีอำมหิต

เย่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่คิดว่าน้องหยวนจะรวดเร็วและดุดันขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการจะเอาชีวิตเขา!

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมปรานี เย่เทียนจึงล้มเลิกความคิดที่จะโน้มน้าวให้ยอมจำนนไป ไม่เกรงใจอีกต่อไปแล้ว

คิดเช่นนั้น เย่เทียนขยับเท้าหลบไปด้านข้างอย่างสบายๆ ดอกบัวสีดำน้องหยวนแกว่งมาเฉียดเขาไปอย่างหวุดหวิด

แค่ง้างมือออกไป ก็ทำให้รูม่านตาของสองพี่น้องหยวนซือหดตัวเล็กน้อย และยิ่งระวังตัวมากยิ่งขึ้น

แม้เมื่อครู่เย่เทียนเฉียดไปอย่างหวุดหวิด ผลลัพธ์ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ถ้าไม่ได้เป็นคนถึกที่ต่อสู้อยู่บ่อยครั้ง คงไม่มั่นใจขนาดนี้

“คนที่อยากให้ฉันตายมีเยอะแยะเต็มไปหมด อย่างแก? ยังห่างไกลอีกมาก!”

รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของเย่เทียน และในขณะที่เขาเหวี่ยงตัว ก็เตะออกไปอย่างจัง

ทว่าขายังไม่ทันได้โดยตัวน้องหยวน น้องหยวนกลับยื่นมือออกดันมันก่อน โดนพลังสวนกลับจนถอยไปด้านหลัง

น้องหยวนกลับมายังตำแหน่งเดิมที่เคยยืนอีกครั้ง การลองเชิงครั้งนี้ทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีใครได้เปรียบไปกว่าใคร

แต่นี่แค่เริ่มต้น!

“คิดไม่ถึงว่าแกจะอ่อนแอขนาดนี้”

เย่เทียนมองน้องหยวนตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างนึกสนุก แสดงสีหน้าเย้ยหยันอย่างไม่นึกปกปิด

นี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล เพราะอย่างไรก็ตามเมื่อชาติก่อน ผ่านไปตั้ง2ปีกว่าเย่เทียนจะได้เจอกับทหารกล้าตาย เป็นเรื่องปกติที่จะอ่อนแอลงไปบ้าง

น้องหยวนไม่รู้ว่าเย่เทียนคิดอะไรอยู่ ได้ยินแค่เขาพูดว่าตนอ่อนแอ มันทำให้ตนอับอายขายหน้ามาก ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก

อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับดำชั้นต่ำ เป็นผู้มีอำนาจในโลกนี้!

ทว่าตอนนี้เย่เทียนกลับบอกว่าเขาอ่อนแอ? นี่ไม่เรียกว่าทำให้ขายหน้าแล้วจะเรียกว่าอะไร? จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง?

ฟึบๆ!

น้องหยวนโกรธจนตาแดงไปหมด กำลังภายในอันทรงพลังในร่างกายปะทุขึ้น ร่างกายปล่อยพลังระดับดำชั้นต่ำออกมา สายลมอันทรงพลังพัดไปทางทิศตะวันตกโดยที่มีตัวเขาเป็นจุดศูนย์กลาง พัดใบไม้ที่ร่วงอยู่ลอยปลิวเต็มท้องฟ้า

เย่เทียนเบ้ปาก ทำเสียงจุ๊ๆแล้วพูดขึ้น：“แค่นี้ก็โกรธแล้ว? ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่าคนนิสัยแบบนี้อย่างแกตายก่อนเขาได้ยังไง?”

“แกนะสิตายไม่ใช่พี่ชายฉัน!”

น้องหยวนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ขี้เกียจพูดพล่ามกับเย่เทียนแล้ว จึงค่อยๆกระทืบเท้า พุ่งไปหาเย่เทียนอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าน้องหยวนพุ่งเข้ามาอีกครั้ง เย่เทียนจึงหรี่ตารออย่างไม่ร้อนรน นิ่งเข้าไว้

ฟึบ!

ลำแสงสีขาวพุ่งเข้ามาตรงหน้าเย่เทียนทันใด

“ไอ้คนชั่วช้าปากร้าย ลงไปเจอยมบาลในนรกเถอะ!”

น้องหยวนตะโกนด้วยความโกรธจัด วาดดาบมาเซเต้ในมือเป็นเส้นโค้งสวยลงไปบริเวณเอวกลางลำตัวของเย่เทียน