ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 446

ด้วยหมัดอันรุนแรงของเย่เทียน แรงปะทะทำให้น้องหยวนถอยหลังเซไปหลายก้าว

น้องหยวนย่ำพื้น และพื้นก็แตกแยกออกจากกันทันที เขาจึงจะหยุดตั้งตัวได้

“เป็นไปได้ยังไง? แม้แต่พลังภายในยังทำอะไรหมอนี่ไม่ได้ มีพลังมากมายมหาศาลขนาดนี้ได้ยังไง? หรือเป็นพลังโดยกำเนิด?”

น้องหยวนรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดบริเวณมือ และเผยสีหน้าตกตะลึงออกมาอย่างห้ามไม่ได้

แต่เขาจะรู้ได้ยังไง ว่าเย่เทียนใช้คัมภีร์หวงไว้อยู่ก่อนแล้ว เก็บซ่อนไว้ในร่างกายโดยไม่มีใครดูออก

ทว่าเย่เทียนไม่รู้หรอกว่าน้องหยวนกำลังคิดอะไรอยู่ เขายิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน มองน้องหยวนด้วยสายตาหยอกล้อ

“แกหยุดทำไมล่ะ? ไม่สู้ต่อแล้ว? ในเมื่อแกไม่ขยับ งั้นฉันขยับเอง!”

เย่เทียนพูดด้วยรอยยิ้มพลางเตรียมจะพุ่งเข้าหาน้องหยวน

ทว่าเย่เทียนยังไม่ทันได้ลงมือ จู่ๆก็สัมผัสได้ถึงไออันตรายเย็นยะเยือกจากด้านหลัง

สิ่งนี้ทำให้เย่เทียนหยุดชะงัก ไม่มีเวลาคิดอะไรมาก รีบกลิ้งลงไปกับพื้นทันที

ฟึบ!

มีเงาโผล่ออกมาเฉียดไปอย่างหวุดหวิด ในขณะที่เย่เทียนกลิ้งหลบ!

และคนที่ลอบโจมตีนี้ จะเป็นใครไปได้อีกนอกจากพี่หยวน?!

“น่าเสียดาย!”

พี่หยวนลอบถอนหายใจเพราะโจมตีไม่โดน ทว่าเขาไม่โจมตีต่อ แต่กลับรีบเข้าไปหาน้องหยวน

“แกไอ้สารเลว ไม่คิดว่าจะเล่นสกปรกลอบโจมตีแบบนี้!”

เย่เทียนลุกขึ้นจากพื้นด้วยสภาพที่ดูไม่ค่อยได้ แม้คิดไว้แล้วว่าเจ้าหมอนี่จะลอบโจมตี แต่ก็ยังรู้สึกโมโหอย่างเลี่ยงไม่ได้!

“แกกำลังล้อเล่นอยู่งั้นเหรอ?”

พี่หยวนไม่มีความละอายใจแม้แต่น้อย พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย：“ภารกิจของเราคือฆ่าแก แค่ทำให้ภารกิจสำเร็จก็พอ ต้องสนด้วยเหรอว่าต้องใช้วิธีไหน?”

“แกพูดถูก แต่ฉันไม่พอใจไง!”

เย่เทียนโมโหแต่กลับยิ้ม สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันที “ถ้าฉันไม่พอใจก็จะโกรธเอามากๆ พอโกรธมากก็ต้องระบายมันออกมา!”

พี่หยวนคร้านจะสนใจคำพูดไร้สาระของเย่เทียน ทั้งสองฝ่ายเป็นศัตรูกันอยู่แล้ว ไม่แกกก็ฉันที่ต้องตาย

เขาหันไปพูดกับน้องหยวนข้างๆ：“ไอ้หมอนั่นไม่ง่ายที่จะจัดการ ไม่ต้องออมมือ พวกเราลุยพร้อมกัน รีบจัดการมันให้เสร็จๆ!”

“อืม!” น้องหยวนรู้ความแตกต่างของตนกับเย่เทียนดี แน่นอนว่าไม่ขัดอะไร

จากนั้นทั้งคู่ก็ลงมือพร้อมกัน ค่อยๆกระทืบเท้าพุ่งเข้าโจมตีเย่เทียนทั้งซ้ายทั้งขวา

ไม่ว่ายังไงสองพี่น้องหยวนซือก็ล้วนมีพลังระดับดำชั้นต่ำ รวดเร็วว่องไวมาก

น้องหยวนโจมตีหลักอยู่ทางขวา ส่วนพี่หยวนทางด้านซ้ายก็ไม่อาจชะล่าใจได้เช่นกัน

เย่เทียนเห็นอย่างชัดเจน แม้พี่หยวนไม่ได้ใช้อาวุธอะไร แต่บริเวณผิวหนังที่มองเห็นได้ของหมอนั่นเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้มแปลกๆ แถมยังส่งกลิ่นเหม็นคาวออกมา

ไม่รู้ว่าหมอนี่ฝึกฝนวิชาอะไร ดูแล้วเหมือนทั้งตัวเต็มไปด้วยพิษ แค่สัมผัสโดนเล็กน้อยงเป็นเรื่องใหญ่!

คิดเช่นนั้นเย่เทียนก็ตัดสินใจได้ ล้มเลิกที่จะโจมตีน้องหยวนต่อ แต่หันไปหาพี่หยวนแทน คิดว่าต้องจัดการหมอนี่ก่อน!