ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 463

ภายในเวลาสั้นๆไม่กี่นาที เย่เทียนกับไต้หงเล่อก็ประมือกันไปแล้วสิบกว่ากระบวนท่า ทั้งสองฝ่ายมีรุกมีรับ ยากจะตัดสินว่าใครได้เปรียบกว่าใคร

ขณะเดียวกัน เหลยเฉิงยุ่นที่เห็นสองพี่น้องตระกูลเจิ้งขึ้นลิฟต์ออกไปกับตากลับมาแล้ว เมื่อเห็นทั้งสองคนที่สู้กันดุดันในห้องส่วนตัว นัยน์ตาขุ่นมัวคู่นั้นเปล่งประกายมีนัย

“คิดไม่ถึงว่าเย่เทียนคนนี้จะสู้กับหงเล่อได้เท่าเทียมยากจะรู้แพ้ชนะ อายุแค่นี้ก็มีฝีมือขนาดนี้แล้ว ต่อให้เป็นในโลกศิลปะการต่อสู้เองก็เป็นต้นอ่อนชั้นเยี่ยมที่หาได้ยาก”

คิดมาถึงตรงนี้ เหลยเฉิงยุ่นส่ายหัวอย่างอ่อนใจ เย่เทียนฆ่าใครไม่ฆ่า ทำไมถึงต้องฆ่าเชิ่งหัวด้วยนะ?

แม้ว่าเชิ่งหัวจะเป็นเพียงธรรมบาลฝ่ายซ้ายของพรรคชิงเฉิง แต่พ่อของเขาเป็นถึงมหาผู้อาวุโสสามเชียวนะ!

ไม่อย่างนั้นเหลยเฉิงยุ่นไม่รังเกียจเอาศักดิ์ศรีเข้าแลกเพื่อขอความเมตตาจากเจ้าสำนัก ไม่แน่อาจจะได้เสาหลักระดับกลางบนให้กับพรรคชิงเฉิงในอนาคตได้ด้วย!

"น่าเสียดายเหลือเกิน!"

เหลยเฉิงยุ่นแอบถอนหายใจ เขาตั้งใจกับตัวเองอย่างลับๆ สายตาที่มองเย่เทียนเย็นเยียบกว่าเดิม

ในเมื่อชะตากำหนดแล้วว่าต้องเป็นฝ่ายปรปักษ์กับเย่เทียน เขาก็ต้องกำจัดเย่เทียนให้ได้ อันตรายใดๆที่เป็นภัยต่อพรรคชิงเฉิง จะต้องถูกกำจัดตั้งแต่อยู่ในเปล!

"สะใจจริง! ไอ้หนุ่ม ไม่คิดเลยว่านายจะมีฝีมือดีขนาดนี้ทั้งที่อายุยังน้อย!"

ไม่ว่าเหลยเฉิงยุ่นจะคิดยังไง ทั้งสองคนที่กำลังต่อสู้กันอยู่แลกหมัดกันอย่างดุเดือดอีกครั้ง ไต้หงเล่อฉวยโอกาสแรงพุ่งนี้ถอยออกมา

"ตาแก่ คุณเองก็อายุปูนนี้แล้ว แต่ทำได้แค่ต่อสู้เท่าเทียมกับผมเท่านั้น คุณไม่อายบ้างหรือยังไง"

เย่เทียนเผยรอยยิ้มเย้ยหยันที่มุมปาก หน้าตาเต็มไปด้วยความดูแคลน

ในเมื่อเป็นศัตรูกัน เย่เทียนไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นชายหรือหญิง เป็นผู้เฒ่าหรือผู้น้อย เขายังคงล้อเลียนเยาะเย้ยตามอำเภอใจเหมือนที่ผ่านมา พยายามยั่วโมโหไต้หงเล่อ เพื่อให้ได้เปรียบในการต่อสู้!

"ไอ้หนุ่ม เกลือที่ฉันกินมากกว่าข้าวที่นายกินอีก วิธียั่วโมโหไร้ประโยชน์กับฉัน!"

ไต้หงเล่อหัวเราะเย็นๆ พริบตาเดียวก็ดูความคิดของเย่เทียนออก และไม่ติดกับเลยสักนิด

"หลังจากนี้ฉันจะเอาจริงแล้วนะ ฉันหวังว่านายจะยังโอหังแบบนี้ต่อไปได้!"

ขณะที่พูด ร่างกายของไต้หงเล่อมีบารมีที่เป็นของผู้แข็งแกร่งระดับดินชั้นกลางกระจายออกมา และสร้างลมแรงออกไปทุกทิศทางโดยมีตัวเองเป็นศูนย์กลาง!

ตู้มตู้ม!

โต๊ะเก้าอี้ภายในห้องโดนพัดจนระเนระนาดไปคนละทิศละทาง ถ้วยและ่จานบนโต๊ะก็พากันตกแตกลงพื้น ประหนึ่งว่าโดนพายุเฮอร์ริเคนโหมกระหน่ำ

แน่นอนว่าเย่เทียนไม่ได้รับผลกระทบเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำเขาหัวเราะเย็นๆในใจไม่หยุด

ความสามารถของเขาอยู่ที่ฝึกพลังชั้นหก ล้มระดับดินได้ทุกชั้น ต่างกันแค่ระยะเวลาที่ทนได้เท่านั้น

ไต้หงเล่อมีพลังแค่ระดับดินชั้นกลาง เย่เทียนฆ่าเขาได้ง่ายเหมือนเชือดหมู ไม่รู้สึกกดดันเลยสักนิด!

แม้จะพูดอย่างนั้น แต่ใบหน้าของเย่เทียนไม่แสดงออกแบบนั้นเลย และในทางตรงกันข้าม เขาแกล้งทำเป็นไม่สบายใจ ราวกับกำลังกลัว

"ไอ้หนุ่ม นายวางใจได้ ฉันรับประกันว่าคุณจะฆ่านายอย่างฉับไว ไม่ให้นายรู้สึกเจ็บปวดมากเกินไปที่ต้องไปพบยมบาล!"

ไต้หงเล่อสังเกตเห็นสีหน้าของเย่เทียน เขาหัวเราะลั่นและในขณะเดียวกัน เขาก้าวออกไปอย่างเด็ดขาดและพุ่งไปหาเย่เทียนด้วยความไวดุจสายฟ้าอีกครั้ง

ฟู่วฟู่ว!

เขาร่ายรำมือคู่นั้นได้คล่องแคล่วดุดัน มันส่งเสียงคำรามชวนใจสั่นอยู่เนืองๆ และจู่โจมไปยังหัวของเย่เทียน

ดูจากท่าทางดุร้ายนั้นแล้ว หากโดนเข้าจังๆเกรงว่าหัวของเย่เทียนคงเปรียบดั่งแตงโม โดนตบจนแยกออกจากกัน!

กลับมามองเหลยเฉิงยุ่น เมื่อเห็นสีหน้าหวาดกลัวที่ปรากฏเพียงแวบเดียวบนใบหน้าเย่เทียนก็สัมผัสถึงความผิดปกติได้อย่างฉับไว แต่ผิดปกติตรงไหนเขากลับพูดไม่ถูก