ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 527

"ชุดแต่งงานนี้เรียกว่ารักมั่นตลอดชีวิต เป็นงานออกแบบและสร้างสรรค์โดยปรมาจารย์ต่างประเทศคนหนึ่ง ใช้เวลาตัดนานกว่าสองปีเต็ม หนึ่งเดียวในโลก!"

เมื่อเห็นว่ากะจิตกะใจของเฉินหวั่นชิงไปอยู่ที่ชุดแต่งงานหมด เจ๊หยกก็ยิ้มเฝื่อนๆและส่ายหัว “น่าเสียดายที่เพราะเหตุนี้ ราคาของชุดแต่งงานนี้จึงค่อนข้างแพง”

“ถ้าคุณชอบแนวนี้ เดี๋ยวฉันพาคุณไปดูตัวอื่นที่แบบคล้ายๆกันได้ค่ะ”

ไม่ใช่ว่าเจ๊หยกดูถูกคน แต่เธอไม่ได้เพิ่งเปิดร้านได้วันสองวัน ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เข้ามาจะโดนชุดแต่งงานนี้ดึงดูด แต่พอได้ยินราคาก็หยุดความคิดไว้แค่นี้

เนื่องจากเจอมาเยอะ เจ๊หยกจึงสรุปวิธีแนะนำง่ายๆออกมา

“ถ้าเช่าเท่าไหร่คะ?”

เฉินหวั่นชิงส่ายหัวเล็กน้อย ไม่ได้ยอมแพ้ซะทีเดียว

เย่เทียนส่ายหัวและยิ้มเล็กน้อย “ต้องขออภัยจริงๆค่ะ ชุดแต่งงานนี้ขายอย่างเดียว ไม่ปล่อยเช่า”

“แล้วถ้าขายล่ะครับ? ถ้าขายราคาเท่าไหร่”

จู่ๆเสียงเย่เทียนก็ดังขึ้นมา

“สองล้านแปดแสนแปดหมื่นแปดพันแปดร้อยแปดสิบแปด”

เจ๊หยกหันมองเย่เทียนตามสัญชาตญาณ สายตาคมกริบคู่นั้นพบว่าถึงแม้เย่เทียนจะใส่เสื้อผ้ามียี่ห้อ แต่ก็เป็นยี่ห้อทั่วไป จึงไม่ตั้งความหวังมาก

“หืม?!” คิ้วเรียวของเฉินหวั่นชิงขมวดทันที

ถึงแม้เงินแค่นี้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอ แต่ใช้เงินเกือบสามล้านซื้อชุดแต่งงานที่ใส่แค่ครั้งเดียว เธอลังเลอยู่บ้าง

เจ๊หยกไม่แปลกใจกับท่าทีของเฉินหวั่นชิงแล้ว เธอเปลี่ยนเรื่องพูด “ในร้านฉันมีชุดแต่งงานที่แนวเดียวกับชุดนี้อยู่หลายชุดค่ะ เดี๋ยวฉันพาพวกคุณไปดู”

“ไม่จำเป็น”

ไม่รอให้เฉินหวั่นชิงตอบ เย่เทียนก็ชิงส่งเสียงขึ้นมาก่อน “พวกเราเอาชุดนี้แหละ”

“หืม?!”

คราวนี้เป็นตาเจ๊หยกอึ้ง เธอมองเย่เทียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนจะทอดสายตาไปที่เซ่อันด้วยความฉงน

ความจริงแล้ว เซ่อันก็ผงะไปเหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะใจใหญ่ขนาดนี้

เขารู้ตื้นลึกหนาบางของเฉินหวั่นชิงดี แต่จะเสียเงินเกือบสามล้านเพื่อซื้อชุดแต่งงานที่ไม่มีประโยชน์อื่นใดจริงๆเหรอ?

“เย่เทียน ไม่ต้องก็ได้มั้ง?”

เฉินหวั่นชิงได้สติกลับมา และหันไปส่ายหัวให้เย่เทียน “ของแพงขนาดนี้ ฉันใส่ได้แค่ครั้งเดียวด้วย สิ้นเปลืองเกินไป”

“ไม่เป็นไร”

เย่เทียนยักไหล่ และพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อกี้ผมกวาดสายตาดูคร่าวๆแล้ว ที่นี่มีแค่ชุดแต่งงานชุดนี้ที่พอคู่ควรกับคุณอยู่บ้าง”

เจ๊หยกได้ยินดังนั้นก็กลอกตามองบนทันที นี่ชุดแต่งงานราคาเกือบสามล้านเลยนะ พอคู่ควรอยู่บ้าง? เก๊กเกินไปรึเปล่า?

“ทั้งสองท่าน ลองคุยกันดูก่อนนะคะ”

คิดมาถึงตรงนี้ เจ๊หยกบอกกับเย่เทียนสองคนก่อนจะเดินไปอยู่ข้างๆเซ่อัน และลากเขาไปด้านข้างสองสามก้าวอย่างเงียบเชียบ

“เสี่ยวอัน สองคนนี้ที่นายพามาเป็นมายังไงเหรอ ผู้ชายคนนั้นคงไม่ได้หลอกขายฝันฉันใช่มั้ย?”

เจ๊หยกกดเสียงให้เบาลง และสอบถามกับเซ่อัน

“คนผู้ชายผมไม่รู้จริงๆ แต่….”

เซ่อันยิ้มอย่างอ่อนใจ “คนผู้หญิงเป็นประธานบริษัท ทรัพย์สินของเธออย่างน้อยๆก็หลักร้อยล้าน ถ้าเธอยอม ร้านของพี่ได้เปลี่ยนของดีประจำร้านแน่”

“ที่แท้ก็เป็นแมงดา”