“ผมจะเยี่ยมยอดหรือไม่ เหมือนจะไม่เกี่ยวกับคุณนะ?”
ถึงแม้คำพูดของเจ๊หยกถือว่ามีมารยาทอยู่ แต่เย่เทียนจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอต้องการสื่ออะไร ไม่มีทางตอบด้วยท่าทีดีๆอยู่แล้ว
“เมื่อกี้ฉันก็บอกแล้วไงคะ ว่าแค่สงสัยเฉยๆ”
เจ๊หยกเบ้ปากยังดูสถานการณ์ไม่ออก และไม่สนใจท่าทีของเย่เทียนเลยสักนิด
“คุณสงสัย ผมก็ต้องบอกคุณเหรอ?”
เย่เทียนหันมาเล็กน้อย และมองเจ๊หยกด้วยรอยยิ้มจางๆ
“ไม่อยากบอกก็ช่างเถอะ ฉันแค่ว่างเลยถามไปอย่างนั้นค่ะ”
เจ๊หยกโดนจ้องจนใจคอไม่ดี เธอฝืนกลั้นไว้และหันหน้าหนี
รอกันไปอีกเกือบสองนาที ในที่สุดเฉินหวั่นชิงก็เดินออกมาจากห้องลองชุดด้านใน
เฉินหวั่นชิงในชุดรักมั่นตราบชั่วชีวิตประหนึ่งนางฟ้าที่แอบลงมาจากสวรรค์ ไม่ใช่แค่ผู้ชายทั้งแท่งอย่างเย่เทียนที่อึ้ง ขนาดเจ๊หยกและเซ่อันยังชะงักไปหลายวิ
โดยเฉพาะเจ๊หยก เธอในฐานะเจ้าของร้านชุดแต่งงานนี้ เคยเห็นผู้หญิงใส่ชุดแต่งงานมาบานตะไท แต่คนที่ใส่ชุดแต่งงานแล้วชวนใจเต้นแรงอย่างเฉินหวั่นชิงเธอเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก
ให้ตายเจ๊หยกก็คิดไม่ตกว่าผู้หญิงที่ทั้งหน้าตาดีและมีความสามารถอย่างเฉินหวั่นชิง ทำไมถึงได้แต่งงานกับแมงดาอย่างเย่เทียน
“เมียจ๋า คุณเผลอเหยียบหลุมตกลงมารึเปล่าเนี่ย”
เย่เทียนเดินมาอยู่ตรงหน้าเฉินหวั่นชิงอย่างอดไม่ไหว สีหน้าอ่อนโยนลึกซึ้ง
“หลุมอะไร?”
เฉินหวั่นชิงมองเย่เทียนด้วยความงุนงง
“ไม่อย่างนั้นทำไมคุณถึงตกสวรรค์มาอยู่ในโลกของเราล่ะ”
เย่เทียนอมยิ้ม ยื่นมือไปปัดปอยผมของเฉินหวั่นชิงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
“คุณไปเรียนคำพูดน้ำเน่าพวกนี้มาจากไหน น้ำเน่าแทบบ้า”
เฉินหวั่นชิงขำ ทว่าอบอุ่นใจสุดๆ
“คำพูดน้ำเน่าอะไรกัน”
เย่เทียนยิ้มยิงฟัน “นี่เป็นสิ่งที่ผมคิดในใจจริงๆ”
เจ๊หยกข้างๆได้ยินแล้วมองบนรัวๆ คนอย่างเย่เทียน ไม่ค่อยจะหล่ออยู่แล้ว ยังพูดไม่เก่งอีกด้วย หลอกเฉินหวั่นชิงมาอยู่ในมือได้ยังไงกัน?
"เสี่ยวอัน นายไปหาคนเพี้ยนๆแบบนี้มาจากไหน ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่มีความสามารถที่สุดที่ฉันได้เห็นมา"
คิดมาถึงตรงนี้ เจ๊หยกอดแดกดันเสียงเบากับเซ่อันที่ยืนอยู่ข้างๆไม่ได้
น่าเสียดาย เซ่อันในตอนนี้ยังตะลึงในความงามของเฉินหวั่นชิงอยู่ สมกับเป็นประธานคนสวยอันดับหนึ่งแห่งเมืองเจียงหนัน ไม่ได้โม้เลยนะ!
ไม่ว่ายังไง หลังจากนั้นเย่เทียนก็เปลี่ยนเป็นชุดสูท และให้ความรู้สึกสุภาพบุรุษขึ้นมาทันที
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับความสนใจมาตั้งแต่เด็ก แต่ยังไงซะก็เกิดในตระกูลไฮโซ ต้องมีบุคลิกติดตัวที่ถูกอบรมบ่มเพาะมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว
จนถึงบัดนี้เจ๊หยกถึงมองเย่เทียนเปลี่ยนไปจากเดิมบ้าง บางที เฉินหวั่นชิงอาจจะถูกบุคลิกแบบนี้ของเย่เทียนดึงดูดไปก็ได้
"ในเมื่อทั้งสองคนเลือกเสื้อผ้าได้แล้ว ผมขอเสนอให้ฉวยโอกาสที่พระอาทิตย์กำลังจะตก ไปถ่ายเพื่อดูผลลัพธ์กันหน่อยมั้ยครับ?"
พอเห็นเย่เทียนสองคนที่เปลี่ยนเครื่องแต่งกายเสร็จสรรพ สภาพราวกับกิ่งทองใบหยก เซ่อันก็ก้าวไปข้างหน้าและเสนอ
"ผมไม่มีปัญหา"
เย่เทียนพยักหน้าเล็กน้อย และหันไปมองเฉินหวั่นชิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่