ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 566

"ที่พวกคุณดื่มนั้นเป็นอู่เหลียงเย่จริงเหรอ?"

เมื่อเห็นเย่เทียนกับเซวฟู่ยี่ดื่มหมดขวดอย่างง่ายดาย หยุนเหมิงหยานก็ตกใจและหยิบอู่เหลียงเย่ขึ้นมาหนึ่งขวด "ดูแล้วไม่ค่อยเหมือนเลยนะ! ไหน ฉันลองดูหน่อยสิ!"

หลังจากพูดจบ เธอก็ยกอู่เหลียงเย่เพื่อจะลองดื่ม

"เฮ้ เฮ้!"

เย่เทียนที่เห็นการกระทำของหยุนเหมิงหยานก็รีบห้ามเธอไว้ "คุณเทใส่แก้วแล้วค่อยดื่มสิ! เดี๋ยวดื่มไม่หมดมันจะเสียดายนะ!"

"แล้วใครว่าฉันจะดื่มไม่หมดล่ะ?"

หยุนเหมิงหยานฮึดฮัดไม่พอใจและยกขวดขึ้นมาเพื่อจะดื่ม

ใช่ว่าเธอจะไม่เคยเห็นคนดื่มวอดก้า แต่ที่เธอเคยเห็นนั้นเป็นการเทใส่แก้วแล้วดื่มกัน แต่วันนี้ เธอเห็นเย่เทียนกับเซวฟู่ยี่ยกกันคนละขวด เธอจึงเกิดความสงสัยว่าทั้งสองคนนี้แอบตกลงอะไรกันไว้ โดยการเปลี่ยนเหล้าในขวดให้เป็นน้ำ เพื่อให้จี้เยียนหรันชื่นชมในตัวของเย่เทียนมากขึ้น

กรึบ กรึบ!！

เกรงว่าเย่เทียนจะห้าม หยุนเหมิงหยานจึงเรียนแบบท่าทางก่อนหน้านี้ของทั้งสองคน และยกขวดขึ้นมาดื่มทันที

ฟุ้ม!

แต่ยังไม่ทันไร หยุนเหมิงหยานก็ทนไม่ไหวจนพ่นเหล้าในปากออกมาและวางขวดลงทันที

"ร้อนมากๆ!"

ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที เธอได้แต่แลบลิ้นออกมาอย่างไม่หยุด และใช้มือพัดลิ้นให้หายแสบร้อน

"ฮ่า ฮ่า!"

เมื่อเห็นภาพนี้เย่เทียนกับเซวฟู่ยี่ทั้งสองต่างก็พากันหัวเราะ แม้แต่จี้เยียนหรันก็ถึงกับเม้มปากแล้วแอบหัวเราะเบาๆ

"มา! เหมิงหยาน เธอดื่มค็อกเทลให้ชุ่มคอหน่อยสิ!"

เมื่อจี้เยียนหรันตั้งสติได้ เธอก็รีบไปหยิบค็อกเทลให้กับหยุนเหมิงหยาน

"อ๊าาา! ร้อนจริงๆ! ทำไมมันถึงร้อนขนาดนี้!"

หยุนเหมิงหยานทนความแสบร้อนไม่ได้จริงๆ เธอจึงรีบหยิบค็อกเทลมาจิบไปคำหนึ่ง แต่ยังรู้สึกแสบร้อนตรงลำคอไม่หาย ซึ่งความรู้สึกตอนนี้ มันเป็นอาการปวดแสบร้อนจนทำให้เธอแทบจะร้องไห้ออกมา

"เมื่อกี้ใครนะที่บอกว่าดื่มเป็น?"

เย่เทียนยังคงหยอกล้อไม่หยุด จากนั้นยกมือเรียกพนักงานเพื่อให้เอาน้ำเย็นมาให้

"ไอ้บ้า! ก็เพราะนายแหละ!"

หยุนเหมิงหยานดื่มน้ำเย็นหลายคำติดต่อกัน หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ รู้สึกดีขึ้น แต่ยังมองไปที่เย่เทียนอย่างหัวร้อน "ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ฉันจะทำอะไรอย่างนี้ได้ไงล้ะ!"

"จะโทษผมได้ไง?"

เย่เทียนหยักไหล่พร้อมกับเสียงหัวเราะแล้วมองไปที่หยุนเหมิงหยาน

เมื่อเห็นสีหน้าขี้เล่นของเย่เทียน หยุนเหมิงหยานแทบอดไม่ได้ที่จะปาขวดเหล้าใส่เขาทันที

"กูขอสั่งให้พวกมึงทุกคนไสหัวออกไปให้พ้น!"

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีเสียงที่หยาบคายก็ดังขึ้น

เมื่อเย่เทียนและคนอื่นๆ ได้ยินก็หยุดทะเลาะกันและหันไปมองยังต้นเสียงพร้อมกันทั้งสี่คน

และพวกเขาก็เห็นชายหัวโล้นคนหนึ่งที่ไม่รู้มาเมื่อไหร่ได้ยืนอยู่ด้านหลังเซวฟู่ยี่ ซึ่งชายหัวโล้นคนนี้มีรอยแผลเป็นที่คล้ายตัวตะขาบอยู่ตำแหน่งหน้าผากของเขายาวไปจนถึงใบหู และมันทำให้คนมองแล้วรู้สึกน่ากลัวมาก!

“หือ?!”

เย่เทียนขมวดคิ้วทันที แต่ด้วยการที่ไม่อยากสร้างปัญหา เขาจึงถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า "คุณผู้ชายท่านนี้ครับ พวกผมคงไม่ได้ทำอะไรให้พี่ไม่พอใจใช่ไหมครับ?"

"พวกมึงจะไม่ได้ทำให้กูไม่พอใจได้ไงล่ะ?"

ชายหัวโล้นฮึดฮัดไม่พอใจ "ก็ที่ที่พวกมึงนั่งอยู่เป็นที่ประจำของกู! ในบาร์นี้! ที่นี่! มีแต่กูเท่านั้นที่มีสิทธิ์นั่งตรงนี้ได้!"

"อ้าว! นี่คุณทำไมไม่มีเหตุผลเลยล่ะ!"

หยุนเหมิงหยานยืนขึ้นทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า "เรื่องอะไรที่คุณเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์นั่งตรงนี้ได้!"